Το κακό που ζούμε και το χείριστο που έρχεται

Στον κόσμο που, σήμερα, ζούμε συμβαίνουν πολλά. Τόσον από την πλευρά μιας ταχέως εξελισσόμενης τεχνολογίας που , πέραν των διευκολύνσεων που παρέχει στην ζωή μας, εμφανίζει και συμπτώματα διαστροφής ως προς την κατεύθυνσι υποδουλώσεως του Ανθρώπου σε τρομακτικές καταστάσεις που διαμορφώνουν σκοτεινά κέντρα με στόχο την Παγκόσμια Δικτατορία όσον και από Φιλοσοφικής απόψεως σε ό,τι αφορά την κατάρρευσι των κρατουσών Αξιών που μέχρι και τον περασμένο αιώνα κράτησαν όρθια την Ανθρωπότητα.
Με μια φράσι: Αλλάζουν τα πάντα. Από την τεχνολογία μέχρι τον τρόπο που οι Ανθρωποι, μέχρι πρότινος πίστευαν στην ζωή και τον εαυτό τους.
Η Ιδεαλιστική αντίληψις του κόσμου, η κοσμοθεωρία του Ιδεαλισμού αν θέλετε, ηττάται κατά κράτος από την αντίστοιχη του Υλισμού.
Λέξεις και έννοιες π.χ. που είχαν να κάνουν με Αρχές όπως Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια και Ηθική αντικαθίστανται – με βροντώδη μάλιστα τρόπο – από ζωώδεις, επιτρέψατέ μου, να πω, αντιλήψεις όπως Απληστία, Αρπαγή, Εκμετάλλευσις, Ασέβεια προς ο,τιδήποτε και οποιονδήποτε. Με αποκορύφωμα, βεβαίως, το γνωστό απόφθεγμα «ο θάνατός σου η ζωή μου».
Η Αξιοπρέπεια, η Εντιμότης, ο Αλληλοσεβασμός, η Θρησκεία, η Φιλανθρωπία και η Συμπόνοια θεωρούνται, από τους όλο και περισσότερους οπαδούς της θεωρίας του Υλισμού ξεπερασμένα και γραφικά έως ανόητα κατάλοιπα αντιλήψεων ατόμων με …μειωμένη ικανότητα αντιλαμβάνεσθαι του πραγματικού (;) κόσμου.
Φθάσαμε  στο καταπληκτικό, εξωφρενικό σημείο να θεωρείται έξυπνος όποιος κατορθώνει να εξαπατά τον άλλο, ο κλέφτης να επαινείται (όχι από όλους, αλλά από τους περισσότερους) και ο έντιμος να λοιδωρείται. Το «άρπαξε να φας και κλέψε νάχεις» έγινε κανόνας και στάσις ζωής.
Και το χειρότερο: Παρερχομένου του χρόνου και με την βοήθεια της τεχνολογίας οι άρχοντες του κόσμου τούτου, γαλουχημένοι με ακριβώς αυτά τα… ιδεολογήματα υφαίνουν έναν ιστό διακυβερνήσεως του κόσμου που ακόμη και ο πιο ευφάνταστος φιλόσοφος ή προφήτης δεν μπορούσε μέχρι τα τέλη του περασμένου αιώνα να συλλάβει.
Τολμώ να περιγράψω μια τρομακτική εικόνα του εγγύς μέλλοντος που κάποιες στιγμές μου έρχεται στον νου: Ανθρωποι άγριοι, χωρίς ίχνος πλέον πνευματικής και ψυχικής καλλιέργειας προς την κατεύθυνσι του πραγματικά Εμφρονος Οντος, αγράμματοι,  εμφορούμενοι καθολικά από τα ζωώδη ένστικτα που προανέφερα να κυβερνώνται, σε παγκόσμιο επίπεδο, από μια ομάδα εξουσίας της οποίας το πνευματικό και ψυχικό επίπεδο, ολοκληρωμένα απάνθρωπο, και κτηνώδες, διαβολικό θα έλεγα, θα δημιουργήσει την Κόλαση επί Γης.
Και δεδομένης της φοβερής τεχνολογικής εξελίξεως, πολύ φοβούμαι ότι από την Κόλαση αυτή δύσκολα θα υπάρξει διαφυγή. Και κάποια στιγμή – γιατί το Κακό, κακή συνέχεια και κατάληξη θα έχει – θα επέλθει, ίσως, ο ολοκληρωτικός όλεθρος, η καθολική καταστροφή.
Στην συγκεκριμένη δε περίπτωση, αν υποτεθεί  ότι κάποτε επισκεφθούν (αν υπάρχουν) κάποιοι άλλοι άνθρωποι τον πλανήτη Γη – ή ό,τι έχει απομείνει από αυτόν – εμβρόντητοι θα διερωτηθούν, πώς εστάθη δυνατόν να καταντήσουμε, εμείς οι συνάνθρωποί τους, να εξελιχθούμε σε κάτι χειρότερο από ζώα και να αυτοκαταστραφούμε.
Μόνον μια ελπίς σωτηρίας, πλέον, υπάρχει: Να μας λυπηθεί ο Θεός και να φωτίσει όσους εξ ημών και υμών διατηρούν ακέραιη μέσα τους την Χριστιανική πίστη και το πλαίσιο των Αξιών  που πρέπει να έχει ο Ανθρωπος στην, επί Γης, πορεία του.
Ετσι ώστε να υπάρξει το αντίπαλο στρατόπεδο προς αυτούς που σχεδιάζουν την υποταγή μας στα σατανικά σχέδια τους. Τους Κακούς. Τους τρισάθλιους των οποίων η φύσις έχει διαφθαρεί παντελώς και κατευθύνεται μόνον από τον Αρχοντα του Σκότους.
Σωτήρης Ζαφειρακόπουλος