«Ψωμί και κρεμμύδι»...

Οταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επί μία πενταετία (1975 - 1979) έσπρωχνε την Ελλάδα προς την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), η Κοινότητα εκείνη δεν είχε καμία σχέση με τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ενωση. Διότι:
1. Δεν είχε Διευθυντήρια
2. Δεν είχε Αξονες
3. Τα μέλη της ήταν ισότιμα - ανεξαρτήτως μεγέθους και οικονομικής ισχύος
4. Ισχυε για όλα η αρχή της ομοφωνίας Και,
5. Δεν ήταν ένωση μόνο τραπεζιτών, χρηματιστών και πάσης φύσεως κεφαλαιούχων, αλλά και ένωση κοινωνικών εταίρων, φορέων, συνδικαλιστών και πολιτών.
Η κατάσταση που βιώνει σήμερα η Ελλάδα -και ως κράτος και ως οικονομία και ως κοινωνία- σπρώχνει χιλιάδες πολίτες σε σκεπτικισμό και σε προβληματισμό και προσπαθούν να δώσουν μια έντιμη απάντηση στο ερώτημα: "Σε τι ωφέλησε τη χώρα μας η ένταξή της στην ΕΟΚ και -εν συνεχεία- στην Ευρωπαϊκή Ενωσης;".
Και οι περισσότεροι αναλογίζονται:
Από το ένα μέρος σπαταλήθηκαν και διασπαθίστηκαν οι εισροές κοινοτικών πόρων και από το άλλο μέρος: τα εθνικά μας θέματα χειροτέρεψαν, η βιομηχανία μας διαλύθηκε, ο αγροτικός τομέας κατρακύλησε, οι εξαγωγές μας γκρεμίστηκαν, τα δημόσια χρέη διογκώθηκαν υπέρμετρα, οι πλουτοπαραγωγικότεροι τομείς της οικονομίας πέρασαν σε ξένα χέρια και το βιοτικό επίπεδο του λαού μας έπεσε πολύ κάτω - κάτω και από τα επίπεδα του 1981, πριν από την ένταξη!
Λοιπόν, τι κάνουμε;
Την απάντηση την έδωσε προχθές ένας διαχρονικός Ελληνας, ο οποίος έρχεται από ένα ένδοξο παρελθόν, ο οποίος κρατά ψηλά την αγωνιστική σημαία του παρόντος και ο οποίος κοιτάζει προς το μέλλον - χωρίς προκαταλήψεις, ιδεοληψίες και αγκυλώσεις, αλλά με μοναδικό κριτήριο τα συμφέροντα του ελληνισμού: ο Μίκης Θεοδωράκης.
Προσερχόμενος στο Μέγαρο Μουσικής είπε:
- Εξω από την Ευρωπαϊκή Ενωση και πίσω στην πατρίδα μας, με ψωμί και κρεμμύδι...
Δεν είναι στις προθέσεις της στήλης να ερμηνεύσει τους λόγους αυτούς του μεγάλου δημιουργού και του αγωνιστή πολιτικού. Θα αρκεστεί, απλώς, να σημειώσει:
* Οτι , η σημερινή Ευρώπη διέρχεται μια βαθιά κρίση ηγεσίας, μια βαθύτερη κρίση θεσμών και μια βαθύτατη κρίση ηθικής.
* Οτι, οι ηγέτες της σημερινής Ευρώπης δεν είναι πολιτικοί ηγέτες, αλλά έχουν αυτοϋποβαθμιστεί σε ανυπόληπτους ατζέντηδες των αγορών.
* Οτι οι Αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης αποτελούν, οινοεί, μια σπείρα, η οποία διαπλέκεται με τους τραπεζίτες και χρηματιστές, η οποία εργάζεται υπέρ των Αξιολογικών Οίκων, η οποία έχει προσβάσεις (και πακέτα) στα πειρατικά κεφάλαια των περιώνυμων FUND’S και η οποία έχει συμφέροντα ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού.
* Ότι, οι υπεύθυνοι της κρίσης (τραπεζίτες, χρηματιστές και πολιτικοί) όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν από τις «σκιώδες» και «δοτές» ευρωπαϊκές ηγεσίες, για τα εγκλήματά τους, αλλά και ενισχύθηκαν με εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ.
* Ότι, τα χρήματα για ενίσχυση των εγκληματιών αφαιρέθηκαν και αφαιρούνται από τους λαούς… κ.λπ. κ.λπ.
Αυτή την Ευρώπη είναι απολύτως φυσικό να την βλέπει ο Μίκης με καχυποψία και οργή. Και από αυτή την Ευρώπη είναι φυσικότερο να προτιμά την επιστροφή στην πατρίδα - έστω με ψωμί και κρεμμύδι!