Δύο γενιές. Τις χωρίζουν σχεδόν 30 χρόνια ή και λίγο παραπάνω. Οι µεν έζησαν την περίοδο της ξενοιασιάς στις δεκαετίες του '70 και του '80, οι δε βιώνουν σήµερα τι θα πει έφηβος. Οι δίσκοι των ποπ και ροκ συγκροτηµάτων έχουν δίπλα τους CD µε τρανς, χάουζ και χιπ χοπ. Οι βάτες, τα µανίκια - νυχτερίδα και οι µπαλαρίνες είναι καταχωνιασµένα στις ντουλάπες των µαµάδων και σε εκείνες των κοριτσιών υπάρχουν χαµηλόµεσα τζιν, αµάνικα µπουφάν και ψηλοτάκουνα. Δεν είναι όµως τα µοναδικά σύµβολα που ορίζουν την διαφορά των γενεών. Φυσικά στο χάσµα των διαφορετικών εφηβειών υπάρχει ένα σηµείο που τις ενώνει: η φόρα και ο ενθουσιασµός της νιότης. Εκείνη κοιτά τους παλιούς δίσκους βινυλίου. Εκείνος, λίγο πιο πέρα βάζει το CD µε τη µέταλ µουσική στο τελευταίας τεχνολογίας ηχοσύστηµα. Η Μίρκα Σαρδέλη έζησε τα εφηβικά της χρόνια στα τέλη του ‘70, µια εποχή που σηµαδεύτηκε από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, όπως λέει στα «ΝΕΑ». «Αλλες εποχές, άλλες συνήθειες. Βλέπω διαφορές µε την εφηβεία που περνούν οι δύο µου γιοι στα πάντα: τη µουσική, το ντύσιµο, τη διασκέδαση, τον κινηµατογράφο, το διάβασµα». Ο 15χρονος γιος της, Νίκος, είναι µαθητής της τελευταίας τάξης του Γυµνασίου. «Εχουµε απλά άλλα ερεθίσµατα», λέει.
Κλασικό ροκ, Σαββόπουλο, Olympians και φυσικά Θεοδωράκη και Ξαρχάκο η µητέρα, µέταλ και ροκ ο γιος. «Το πικάπ στην εφηβεία µου έπαιρνε φωτιά», θυµάται η Μίρκα Σαρδέλη και ο Νίκος θα πει «ακούω τραγούδια παντού, γι’ αυτό κι έχω συνέχεια µαζί µου το mp3». Συναυλίες, κινηµατογράφος, πάρτι και βόλτες στην παραλία ήταν οι επιλογές διασκέδασης της µητέρας το 1977, όταν συµπλήρωνε τα 16. Στην ίδια περίπου ηλικία, ο γιος της περνάει αρκετές ώρες παίζοντας µε φίλους βιντεοπαιχνίδια ή στον ηλεκτρονικό υπολογιστή. Η Σόλωνος, η Πλατεία Κάνιγγος και η Κωλέτη όπου βρίσκονταν τα µεγαλύτερα φροντιστήρια ήταν τα νεανικά στέκια της µητέρας τότε, ενώ η πλατεία Νέας Σµύρνης, ο πολυχώρος στο Παλαιό Φάληρο αλλά και η Πλατεία Συντάγµατος είναι τα αγαπηµένα στέκια του 15χρονου γιου της σήµερα.
Οι κινηµατογραφικές επιλογές του είναι κυρίως αµερικανικές κωµωδίες και περιπέτειες. Μία από τις αγαπηµένες του, «Ο τουρίστας», µε τον Τζόνι Ντεπ. Για τη µητέρα υπήρχε ο «ποιοτικός κινηµατογράφος», µε ταινίες του Μπερτολούτσι ή του Αγγελόπουλου, αλλά και τα µιούζικαλ. Ακόµη και στο ντύσιµο, υπάρχουν µεγάλες διαφορές µεταξύ των δύο γενεών: «Τα σηµερινά παιδιά και πολύ περισσότερο τα κορίτσια περιποιούνται τον εαυτό τους από πολύ µικρή ηλικία. Οι κοπέλες συναντούν τη θηλυκή τους πλευρά από τα 12 κιόλας χρόνια. Αντίθετα, εµείς κυκλοφορούσαµε άβαφες, µε µποτάκια και αµπέχονο, το στρατιωτικού τύπου παλτό, µέχρι τα 18 µας», παρατηρεί η κ. Μίρκα. Οπως εξηγεί ο επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήµιο Αιγαίου Ευστράτιος Παπάνης, οι διαφορές στις δύο γενιές είναι εξαιρετικά µεγάλες λόγω των επιταχυνόµενων αλλαγών και της παγκοσµιοποιηµένης κουλτούρας. «Ο σηµερινός έφηβος έχει σχεδόν τις ίδιες συνήθειες µε έναν στην Αµερική ή την Αυστραλία». Μια από τις σηµαντικότερες διαφορές αφορά την πολιτικοποίηση των νέων. «Οι έφηβοι και οι νέοι τη δεκαετία του null 70 και null 80 ήταν πολιτικοποιηµένοι. Σήµερα, και σύµφωνα µε στοιχεία ερευνών, απαξιώνουν την πολιτική και τους πολιτικούς, δεν πιστεύουν σε συλλογικά κινήµατα», σηµειώνει.
Τα κορίτσια σήµερα περιποιούνται τον εαυτό τους από πολύ µικρή ηλικία
«Μαµά, να σε ρωτήσω κάτι; Ποιοι είναι οι Bee Gees;»
ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΉΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ του null 80 η Αγγελική Παπαµανωλάκη ήταν έφηβη. Τριάντα χρόνια αργότερα έχει να αντιµετωπίσειστο σπίτι δύο άλλους εφήβους, τον 17χρονο γιο και τη 15χρονη κόρη της. Η µεγαλύτερη διαφορά που εντοπίζει στις δύο γενιές; «Η ελευθερία.Τότε όλα ήταν περιορισµένα. Το σχολείο ήταν πιο αυστηρό. Να φανταστείτε, η πρώτη µου έξοδος ήταν στα 15. Πήγα κινηµατογράφοµε τις φίλες µου αλλά και τηµητέρα µου. Σήµερα, τα παιδιά βγάζουν αυτό που νιώθουν», λέει. Πολλές φορές καλείται να απαντήσει σε ερωτήσεις τύπου: «Ποιοι είναι οι ABBA ή οι Bee Gees;». Η 15χρονη Ελένη ακούει τις ξένα χιτς από τα µουσικά κανάλια. Κι ενώ η µητέρα της διάβαζε Πηνελόπη ∆έλτα ή Β. Ουγκώ, η Ελένη προτιµά να διαβάζει το «Λυκόφως» και να σερφάρει στο ∆ιαδίκτυο...
Βγήκα για πρώτη φορά στα 15 µου: πήγα σινεµά µαζί µε τις φίλες µου αλλά και τη µητέρα µου
«Φλερτ µε αγόρια στα 70s; Μόνο κρυφά από τον πατέρα!»
«ΕΝΑΣ ΕΦΗΒΟΣ ο οποίος ζει σε νησί έχει τεράστια διαφορά µε εκείνον της πόλης. Εγώ ήµουν έφηβη στη δεκαετία του null 70 στη Χίο και η κόρη µου είναι σήµερα 16 ετών στην Αθήνα». Η Νίκη Χέρα θυµάται ότι για να βρεθεί πιο κοντά µε κάποιο αγόρι που της άρεσε έπρεπε να πάει κρυφά σε πάρτι. «Οι κανόνες έµπαιναν από τον πατέρα. Τους τηρούσαµε, όµως ήµασταν και παιδιά. Θυµάµαι ήθελα να πάω σε ένα πάρτι. Ο πατέρας µου ούτε που να το ακούσει και του είπα ότι θα πάω µε κάποιο ξάδελφό µου σινεµά. Για κακή µου τύχη όµως έπιασε καταιγίδα και ο πατέρας µου πήγε στο σινεµά να µας πάρει. Η κατ’ οίκον τιµωρία µου κράτησε µήνες». Για τη 16χρονη κόρη της Σοφία, αυτά φαντάζουν εξωπραγµατικά. «Πάντα κάτι θα θέλουν τα παιδιά παραπάνω από αυτά που δίνουν οι γονείς τους. Ολες οι εποχές είναι ίδιες. Απλώς αλλάζουν τα πράγµατα που τις συµβολίζουν. Εµείς µετράµε φίλους στο facebook ή περιµένουµε το νέο µοντέλο κινητού. Η µητέρα µου περίµενε να βγει ο καινούργιος δίσκος των Olympians και του Πουλόπουλου». Πάντα κάτι θα θέλουν τα παιδιά παραπάνω από αυτά που τους προσφέρονται από τους γονείς
«Εµείς πηγαίναµε πολύ σινεµά. Πλέον κατεβάζουν τις ταινίες!»
Πριν ΑΠΟ 30Χρονια έπρεπε να περιµένεινα έρθει το σήµα της τηλεφωνικής γραµµής για να µιλήσει µε τηφίλη της. Τώρα τα παιδιά της έχουνκινητά µε βιντεοκλήσεις! Η Βάσω Πετρίδη είναι µητέρα των 16χρονων τριδύµων Ερρικας, Αντώνη και Ζωής. «Για µένα ήταν κατάκτηση να επιστρέψω το Σάββατο µεσάνυχτα και αυτό ύστερα απόπολλές διαπραγµατεύσεις» λέει. Εξοδος σήµαινε πάρτι ή σινεµά. Η νεαρή Ερρικα εξηγεί ότι τις περισσότερες ταινίες πια τιςκατεβάζουν πριν βγουν στις αίθουσες καιότι τα κλαµπ είναι τόπος συνάντησης για τους τινέιτζερς. «Ακόµη και σε µπουζούκια πάνε!». Ο Αντώνης επισηµαίνει τη διαφορά στην επικοινωνία. «Σίγουρα κανείς δεν φανταζόταν πριν από 30 χρόνια ότι θαµπορείς να διαβάζεις µε τον συµµαθητή σου µέσω Skype». Στη ρουτίνα του 24ώρου η Ζωή υπολογίζει και την επίσκεψη στο facebook. «Είναι ελάχιστα τα παιδιά που δεν έχουν προφίλ. Είµαι περίεργη: άραγε το 2040τι θα λένε οι τότε έφηβοι;». Είναι καθηµερινότητα για µας να διαβάζουµε παρέα µε τους συµµαθητές µας µέσω SkypeΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου