Ο Βοτανικός είναι συνοικία της Αθήνας που βρίσκεται εκατέρωθεν της Ιεράς οδού στα δυτικά του δήμου Αθηναίων. Στο παρελθόν ήταν βιομηχανική περιοχή και ακόμα και σήμερα λειτουργούν στην περιοχή κάποιες βιομηχανικές μονάδες, ενώ υπάρχουν και πολυάριθμες αποθήκες. Θεωρείται μία από τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας. Ο Βοτανικός οφείλει το όνομα του στον βοτανικό κήπο που βρισκόταν στον χώρο της γεωπονικής σχολής και το μεγαλύτερο μέρος του υπάρχει ακόμα μέσα στον χώρο του Γεωπονικού Πανεπιστημίου.Τα τελευταία χρόνια η περιοχή συνδέθηκε με την γραμμή 3 του μετρό και εξυπηρετείται από τον σταθμό του Ελαιώνα.
Λόγω ακριβώς της πρώην βιομηχανικής της ιδιότητας, η περιοχή έχει έναν μεγάλο αριθμό οικοπέδων, που προσφέρονται για κάθε είδους “ανάπτυξη”.
Έχει τύχει, στον Βοτανικό να βρεθώ αρκετές φορές, λόγω προσωπικών γνωριμιών και επαφών. Πρόκειται για μία από τις τελευταίες γειτονιές της Αθήνας, με την πλήρη έννοια της λέξης. Χαρακτηριστικό είναι, ότι οι κάτοικοί της, αποκαλούν ακόμη την περιοχή “χωριό”.
Είναι ίσως περισσότεροι οι άνθρωποι που βρίσκονται στην περιοχή για να δουλέψουν το πρωί, παρά αυτοί που βρίσκονται το βράδυ, επειδή μένουν εκεί.
Δεν ξέρω αν σας άρεσε η παραπάνω περιγραφή, που θυμίζει κάπως αυτούς τους ιστορικούς, που στις αρχές του προηγούμενου αιώνα περιδιάβαιναν τα Βαλκάνια και έστελναν περιγραφές χωρών στους αναγνώστες περιοδικών στην πατρίδα τους.
Περιπατητές νομίζω ονομάζονταν και ουσιαστικά έκαναν μια λαογραφία, των περιοχών που επισκέπτονταν.
Τώρα θα προσπαθήσω να κάνω κάτι διαφορετικό. Μία προσπάθεια “λαογραφικής φαντασίας”, βασισμένη σε εμπειρίες από ανάλογες περιοχές του εξωτερικού.
Σε 15 χρόνια
Η σύγχρονη ιστορία του Βοτανικού, αρχίζει την δεκαετία του 2010. Όταν στην περιοχή κτίστηκε το τέμενος που σήμερα κυριαρχεί στο τοπίο της περιοχής με τους μιναρέδες του. Πάντα στην περιοχή υπήρχε παρουσία μουσουλμάνων, η οποία ενισχύθηκε αμέσως μόλις αποπερατώθηκε το κτίσιμο του τεμένους.
Μέσα σε πολύ μικρό διάστημα στην περιοχή κοντά στο τζαμί άνοιξαν τα πρώτα καφενεία αποκλειστικά για μουσουλμάνους και τα πρώτα μαγαζιά με θρησκευτικά είδη και παραδοσιακά εδέσματα αραβικών χωρών.
Τα πρώτα 2-3 χρόνια υπήρξαν συγκρούσεις μεταξύ διαφορετικών δογμάτων, με αποκορύφωμα την βομβιστική επίθεση στο μετρό του Ελαιώνα, μια Παρασκευή που είχε δεκάδες μουσουλμάνους από άλλες περιοχές ως θύματα, οι οποίοι μετέβαιναν στο τζαμί. Τελικά στην περιοχή επικράτησαν σουνίτες μουσουλμάνοι, καθώς η κυβέρνηση αποφασισμένη να... τελειώσει με το πρόβλημα των συγκρούσεων, έχτισε τζαμιά για τα υπόλοιπα δόγματα σε άλλες περιοχές της Αθήνας.
Ο Βοτανικός σήμερα σε τίποτε δεν θυμίζει εκείνες τις ημέρες. Το κυρίαρχο αραβικό στοιχείο, θυμίζει έντονα τις χώρες των προγόνων αυτών που μετανάστευσαν εδώ. Σε πολλά σημεία υπάρχουν ανηρτημένες σημαίες του Πακιστάν, της Τουρκίας αλλά και του Ιράκ.
Τα δυνατά μεγάφωνα αντηχούν τις φωνές του Μουεζίνη και ακούγονται απέναντι από την Κωνσταντινουπόλεως, εκεί όπου υπάρχει το “γκέτο διασκέδασης”.
Πολύ λίγες φορές κάποιοι “τολμηροί” περνούν το “φυσικό αυτό σύνορο”. Στην αρχή κάποιες παρέες που τόλμησαν να μεταβούν για να φάνε κάποιο “καυτερό” φαγητό έπεσαν θύματα βίας, ενώ δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις επιθέσεων σε γυναίκες με ντύσιμο που θεωρήθηκε “προκλητικό”.
Στην περιοχή υπάρχουν μεγάλα έργα ανάπτυξης που χρηματοδοτούνται από χώρες που στηρίζουν την εξάπλωση του Ισλάμ, ενώ υπάρχει και ένας αριθμός πρώην Χριστιανών που ασπάστηκαν τον μουσουλμανισμό, προκειμένου να εργαστούν στην περιοχή, με δεδομένη την ανεργία που υπάρχει στην χώρα.
Αλλά σε γενικές γραμμές, από τότε που εφαρμόστηκε η Σαρία, παρά τις σχετικά τρομακτικές τιμωρίες που επεβλήθησαν στην αρχή, κυριαρχεί η ηρεμία στην περιοχή.
Τελευταία σύμφωνα με πληροφορίες στην περιοχή έχουν μεταβεί στελέχη μυστικών υπηρεσιών διαφόρων χωρών, καθώς φημολογείται ότι στην περιοχή έχουν καταφύγει “μουτζαχεντίν” που έδρασαν σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης, αλλά και στην περιοχή του Κοσσυφοπέδιο.
Φυσικά όλα τα παραπάνω δεν είναι παρά “αποκυήματα” της φαντασίας μου. Σύμφωνα με τις προβλέψεις των “κυβερνώντων” μόλις στην περιοχή χτιστεί τζαμί, την περιοχή θα καλύψει μια “ροζ ομίχλη” και όλοι θα ζούμε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι σε μια “πολυπολιτισμική” πρωτεύουσα.
Τώρα ποιά από τις δύο “φαντασίες” είναι πιο πιθανή, θα κληθεί να την επιλέξει ο κάθε πολίτης. Και η επιλογή του, θα έχει σημασία, καθώς θα διαμορφώσει το δικό του μέλλον!
Του Δημήτρη Παπαγεωργίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου