Ανησυχία στο Ισραήλ από τις εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο

Το Ισραήλ είναι συνηθισμένο στην πολιτική και στρατιωτική αστάθεια της περιοχής, ωστόσο αυτή η κατάσταση είναι κάτι καινούργιο: Από την Τυνησία έως την Αίγυπτο ο αραβικός κόσμος είναι σε κατάσταση αναταραχής. Στο Λίβανο η Χεζμπολάχ ετοιμάζεται να πάρει την εξουσία και η παλαιστινιακή ηγεσία στη Δ. Όχθη βρίσκεται υπό πίεση μετά τις αποκαλύψεις του Al Jazeera.
Η κυβέρνηση στο Ιερουσαλήμ παρατηρεί και περιμένει τι θα προκύψει από την αναταραχή στη γειτονιά της. Οι πολιτικοί και οι στρατιωτικοί δεν κάνουν δηλώσεις και κρατούν αποστάσεις από το «επαναστατικό» γίγνεσθαι, αν και ζητούν από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη να στηρίξει τον Μουμπάρακ για να διατηρηθεί η σταθερότητα. Ανησυχούν όμως ότι στο τέλος η κατάσταση θα ξεφύγει από τον έλεγχο και στην περιοχή της Μέσης Ανατολής θα επικρατήσει αστάθεια και το Ισραήλ θα βρεθεί εκ νέου στο μάτι του κυκλώνα.
«Ψυχρή ειρήνη»
Το κλειδί για το Ισραήλ σε αυτό το σενάριο είναι η Αίγυπτος. Ο νότιος γείτονας είναι το πολυπληθέστερο κράτος και το επίκεντρο του αραβικού κόσμου. Ταυτόχρονα είναι και η βαλβίδα ασφαλείας του Ισραήλ στην διαχρονικά ασταθή περιοχή. Οι δύο χώρες υπέγραψαν το 1979 σύμφωνο ειρήνης, που ωστόσο δεν έχει βρει θετική ανταπόκριση στον πληθυσμό της Αιγύπτου. Πρόκειται για μία «ψυχρή» ειρήνη, ωστόσο οι κυβερνήσεις των δύο χωρών συνεργάστηκαν καταπληκτικά, καθώς έχουν πολλά κοινά συμφέροντα: αμφότεροι είναι εξαρτημένοι από την αμερικανική βοήθεια και θεωρούν ως τους μεγαλύτερους εχθρούς τους την Αδελφότητα των Μουσουλμάνων και τη Χαμάς στη Γάζα.
Καθ’ όλη τη διάρκεια των 30 χρόνων της θητείας του, ο Χόσνι Μουμπάρακ υποδέχθηκε στο Κάιρο ή στο Σαρμ Ελ Σέιχ όλους τους πρωθυπουργούς του Ισραήλ, ενώ διατηρούσε τη στάση φιλίας προς το Τελ Αβίβ. Ο Μουμπάρακ και ο αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών της Αιγύπτου, Ομάρ Σουλεϊμάν λειτουργούν ταυτόχρονα και διαμεσολαβητές μεταξύ των Ισραηλινών και των Παλαιστινίων
Γι’ αυτούς τους λόγους η εξέγερση στην Αίγυπτο απειλεί τα ισραηλινά συμφέροντα. Μπορεί οι Ευρωπαίοι να βλέπουν με θετικό μάτι το δημοκρατικό κίνημα στο Νείλο, που φαίνεται ότι θα ρίξει το παλιό αυταρχικό καθεστώς. Οι Ισραηλινοί από την πλευρά τους ελπίζουν ότι ο Μουμπάρακ θα κρατηθεί πάση θυσία στον κρατικό μηχανισμό που έχει δημιουργήσει και πως θα διαλύσει το συντομότερο κάθε εστία εξέγερσης.
Ο πρώην υπουργός, Μπέντζαμιν Μπεν-Ελιέζερ του Εργατικού κόμματος, που θεωρείται ο Ισραηλινός πολιτικός με τις πιο στενές σχέσεις με τον Χ. Μουμπάρακ, καθησυχάζει τους πολίτες λέγοντάς τους, ότι η κατάσταση στη χώρα είναι υπό έλεγχο. «Ο πρόεδρος επιτρέπει στο λαό να βγάλει το θυμό και στη συνέχεια θα καταλαγιάσει». Ωστόσο, όλοι στο Ισραήλ ξέρουν ότι η κατάσταση μπορεί να ξεφύγει πολύ εύκολα.
Μάλιστα, ένας πρώην Ισραηλινός πρέσβης στο Κάιρο, ο Έλι Σακέντ, προειδοποιεί ότι «όλες οι εναλλακτικές στον Μουμπάρακ, από μία ισλαμική κυβέρνηση έως μία κοσμική κυβέρνηση που θα προέρχεται από την αντιπολίτευση, θα είναι λιγότερο φιλική προς το εβραϊκό κράτος».
Ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί
Αυτό που φοβούνται περισσότερο οι Ισραηλινοί είναι ο ισλαμικός κίνδυνος. Θεωρούν του Ευρωπαίους αφελείς. «Ο αγώνας αυτό δεν είναι μία μάχη του Μουμπάρακ με δημοκρατικά στοιχεία, αλλά εναντίον της Αδελφότητας των Μουσουλμάνων» υπογραμμίζει ο Γκιόρα Εϊλάντ, στρατηγός εν αποστρατείας και πρώην σύμβουλος Ασφαλείας της κυβέρνησης. Οι Ισραηλινοί υπενθυμίζουν τι συνέβη στο Ιράν το 1979. Το Τελ Αβίβ διατηρούσε διπλωματικές σχέσεις με τον Σάχη. Ωστόσο, το καθεστώς που επικράτησε μετά την πτώση του μονάρχη, απειλεί την ίδια την ύπαρξη του Ισραήλ. Μία παρόμοια εξέλιξη στην Αίγυπτο θα ήταν σκέτη καταστροφή.
Το Ισραήλ συνεχίζει να βρίσκεται σε διαρκή πόλεμο στα βόρεια και τα νότια σύνορά του με δύο «δορυφόρους» του Ιράν και μάλιστα το τελευταίο διάστημα εμφανίζονται με ανανεωμένο αέρα. Στο Λίβανο η Χεζμπολάχ επιδεικνύει τη δύναμή της με κάθε ευκαιρία. Όσο περισσότερη εξουσία συγκεντρώνει η σιιτική οργάνωση, τόσο μεγαλώνει και ο κίνδυνος μίας νέας αναμέτρησης με το Ισραήλ.
Στη Λωρίδα της Γάζας η Χαμάς, που στηρίζεται επίσης από την Τεχεράνη, θα μπορούσε να βγει κερδισμένη από την υπόθεση αποκάλυψης απορρήτων εγγράφων των μυστικών διαπραγματεύσεων της Φατάχ, της οποίας η ηγεσία στη Ραμάλα εμφανίζεται αδύναμη και υποχωρητική απέναντι στο Ισραήλ. Ακόμη και εάν ο Μαχμούντ Αμπάς καταφέρει να αποβάλει από τη συνείδηση των Παλαιστινίων την αίσθηση της προδοσίας, θα πρέπει από εδώ και στο εξής να έχει μία πιο σκληρή και αδιάλλακτη στάση απέναντι στο Ισραήλ.
Σχετικά ήσυχο εμφανίζεται μέχρι σήμερα ο άλλος γείτονας του Ισραήλ, η Ιορδανία, το δεύτερο κράτος με το οποίο το Ισραήλ έχει υπογράψει συμφωνία ειρήνης. Η Ιορδανία όμως μόνο σταθερή δεν είναι, καθώς φιλοξενεί μία μεγάλη παλαιστινιακή μειονότητα και είναι αρκετά διασπασμένη φυλετικά και κοινωνικά. Το Ισραήλ θα πρέπει να ετοιμάζεται λοιπόν για το σενάριο, ότι η κρίση στα γειτονικά κράτη θα κορυφωθεί και η χώρα θα βρεθεί στο κέντρο της αναταραχής. Τα ΜΜΕ κάνουν ήδη λόγο για ένα «ηφαίστειο» που είναι έτοιμο να εκραγεί και τονίζουν πως «όταν στους δρόμους των Αράβων γειτόνων ακούγεται η λέξη επανάσταση, η ηχώ της στο Ισραήλ ακούγεται σαν πόλεμος».