Χορεύουν δίπλα μου παράφοροι χειμώνες
και πεφταστέρια που μου δείξανε το φεγγάρι.
Δίπλα στο τζάκι βυθισμένος για αιώνες,
να ωριμάζω σαν κρασί μες το κελάρι.
Μέσα απ’ τη φλόγα ξεπηδάει η μορφή σου
κι όπως συνήθως έρχεσαι και μου κρατάς το χέρι.
Το σώμα σου είναι αδειανό μα όχι κι ψυχή σου
Και στη παλάμη μου άφησες ακόμα ένα αστέρι.
Δίπλα στο τζάκι έμεινα για πάντα βυθισμένος
να βλέπω απ’ το παράθυρο τον χρόνο να κυλάει.
Κάτασπρος, βουβός μα πάντα ευτυχισμένος,
Αφού το βλέμμα σου ένοιωθα να μου χαμογελάει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου