Διαβάζοντας τα περί Μεσσία του ραββίνου Μορντεχάι Φριζή, έχω να κάνω μερικές παρατηρήσεις. Πρώτον οι εβραίοι εξακολουθούν αμετανόητοι να αναμένουν το Μεσσία ενώ ο Μεσσίας ήρθε και μάλιστα τον σταυρώσανε! Δεύτερον περιμένουν τον Μεσσία με την ίδια ακριβώς νοοτροπία όπως και στην εποχή του Ιησού, περιμένουν δηλαδή έναν πολιτικό και στρατιωτικό ηγέτη που θα ηγηθεί του λαού τους και σε τελική ανάλυση όλου του κόσμου.
Τα όσα περί του αντιθέτου λέει ο ραββίνος διαψεύδονται από το Ταλμούδ που είναι και το βιβλίο που μελετάνε όλοι οι ορθόδοξοι εβραίοι. Σε αυτό το βιβλίο φαίνεται καθαρά η απέχθεια των εβραίων σε ό,τι είναι ελληνικό, σε ό,τι είναι χριστιανικό και σε τελική ανάλυση σε όλα τα άλλα έθνη.
Σύμφωνα με το Ταλμούδ, τα έθνη υπάρχουν για να υπηρετούν τους εβραίους!  Τρίτον, οι εβραίοι εξακολουθούν να βρίσκονται προσκολλημένοι στον μωσαϊκό νόμο και τις  600 και τόσες διατάξεις του, μερικές απο τις οποίες είναι να λιθοβολείς όποια διαπράξει μοιχεία, να ελέγχεις την παρθενία της κοπέλας πριν τον γάμο και άλλα τέτοια αναχρονιστικά, καθώς και ένα σωρό οδηγίες τι πρέπει να τρως και τι όχι . Αυτή άραγε η νοοτροπία που ανήκει στο 1500 π.Χ. συμβαδίζει με τον ανθρωπισμό της Δύσης; Τέταρτον, για τούς εβραίους η τήρηση των εντολών του νόμου αποτελεί προϋπόθεση σωτηρίας! Πόσο ανώτερος είναι λοιπόν ο Χριστός που μας απάλλαξε από τα καθήκοντα του νόμου με το να θυσιαστεί για χάρη μας!
Στον χριστιανισμό, η σωτηρία είναι δώρο Θεού και όχι αποτέλεσμα της τήρησης κάποιων εντολών. Με τον νόμο του Μωυσή, ο άνθρωπος ήταν συνεχώς κατηγορούμενος, διότι εξαιτίας της ανθρώπινης φύσης δεν μπορούσε να εκπληρώσει τις απαιτήσεις του νόμου. Έτσι, χρειαζόταν η βοήθεια του Θεού, ο οποίος έστειλε τελικά στη γη τον μονογενή του υιό ώστε πας ο πιστεύων εις αυτόν έχει ζωή αιώνια. Αυτή  είναι και η ειδοποιός διαφορά με τον ιουδαϊσμό. Οι εβραίοι παραμένουν προσκολλημένοι στο νόμο, αρνούμενοι την χάρη του θεού, που δόθηκε στην ανθρωπότητα διά του κυρίου Ιησού Χριστού.
Παρακάτω αφού παρακάμψουμε τα περί βιβλικής χρονολόγησης και ότι ο κόσμος είναι 5.700 ετών, πράγμα που αντιβαίνει σε όλα τα ευρήματα, φτάνουμε στη θεωρία της χιλιετούς βασιλείας τού Μεσσία που γνωρίζουμε πολύ καλά ότι είναι βασικό δόγμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά και παρακάτω επίσης διαφαίνεται μέσα από τα λεγόμενα του ραββίνου η αντίληψη, ότι κάθε εποχή έχει τους μύστες της και είναι στο χέρι μας να τους αναδείξουμε. Αυτή η αντίληψη θυμίζει έντονα τα νεοεποχίτικα βιβλία αυτογνωσίας και εσωτερικής αναζήτησης που κατακλύζουν τα τελευταία χρόνια τα βιβλιοπωλεία. Άρα, και εδώ μπορούμε να διαπιστώσουμε την συγγένεια του σιωνισμού με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και τις σέχτες της Νέας Εποχής.
Τέλος σε όλο το κείμενο διαφαίνεται η άποψη του εκλεκτού λαού που όλα τα έθνη της γης εχθρεύονται και του οποίου αποστολή είναι να κυριαρχήσει επί των εθνών. Βεβαίως, κανένας ραββίνος δεν πρόκειται ωμά να παραδεχθεί το βαθύτερο όνειρο των ιουδαίων για κυριαρχία επί των εθνών της γης, αλλά μεταξύ τους όμως σίγουρα θα έχουν άλλους κώδικες επικοινωνίας. Είναι επίσης βέβαιο ότι οι εβραίοι βρίσκονται πίσω από τα μικροτσίπ και τις ηλεκτρονικές ταυτότητες με απώτερο σκοπό να θέσουν όλο τον πλανήτη υπό την επίβλεψή τους. Βρίσκονται πίσω από κάθε μυστική εταιρεία που παρασκηνιακά εξουσιάζει τον κόσμο και βρίσκονται επίσης πίσω από το χρηματοπιστωτικό σύστημα το οποίο έχουν θέσει υπό την κυριαρχία τους βάζοντας δικούς τους σε όλες τις κρίσιμες θέσεις.
Τέλος, είναι μεγάλη αφέλεια να πιστεύουμε ότι δεν είναι όλοι οι εβραίοι σιωνιστές, διότι ο σιωνισμός είναι συνυφασμένος με την ίδια τους την ύπαρξη ως έθνος. Για να το πούμε πιο απλά: Αν ένα πράγμα κράτησε τους εβραίους ζωντανούς ως ένα ιστορικό έθνος, αυτό είναι ο σιωνισμός, η ιδεολογία της κυριαρχίας του «περιούσιου λαού».
Γιώργος Σταφυλάς