ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΟΜΜΑ Ο ΣΥΡΙΖΑ Ξεκάθαρος νικητής ο Αλ. Τσίπρας

Στους νικητές των χθεσινών εκλογών ξεχωρίζει σαφώς ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλ. Τσίπρας, ο οποίος είδε την επιλογή της μετωπικής σύγκρουσης με την πολιτική του Μνημονίου, αλλά και την προσωπική του κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική παρουσία, να επιβραβεύεται και τελικά το κόμμα του να αναδεικνύεται σε αξιωματική αντιπολίτευση τριπλασιάζοντας τα ποσοστά του

Στους νικητές των χθεσινών εκλογών ξεχωρίζει σαφώς ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλ. Τσίπρας, ο οποίος είδε την επιλογή της μετωπικής σύγκρουσης με την πολιτική του Μνημονίου, αλλά και την προσωπική του κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική παρουσία, να επιβραβεύεται και τελικά το κόμμα του να αναδεικνύεται σε αξιωματική αντιπολίτευση τριπλασιάζοντας τα ποσοστά του.
Εισπράττοντας την ψήφο διαμαρτυρίας και οργής και πείθοντας ένα σημαντικό μέρος των ψηφοφόρων ότι είναι δυνατή η ανατροπή του Μνημονίου και η διαφορετική πορεία της χώρας, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει πλέον να πολιτευθεί όχι ως κίνημα ή συνασπισμός ομάδων διαμαρτυρίας, αλλά ως συγκροτημένη παράταξη που θα πείσει για τον πρωταγωνιστικό ρόλο που μπορεί να αναλάβει επικεφαλής της «κυβερνώσας Αριστεράς».
Ο κ. Τσίπρας, πάντως, θα πρέπει να υπερβεί την πρώτη δοκιμασία, αυτήν της πρότασης που απευθύνει για κυβέρνηση υπέρβασης του Μνημονίου, η οποία πρακτικά δεν αποκλείει καμιά δύναμη και κυρίως ανοίγει παράθυρο για ψήφο τουλάχιστον ανοχής από δυνάμεις κάθε άλλο παρά συγγενείς του ΣΥΡΙΖΑ, όπως είναι οι «Ανεξάρτητοι Ελληνες», και  της «Χρυσής Αυγής».

Το ΚΚΕ βρίσκεται στον αντίποδα, καθώς χάνει τον ηγεμονικό ρόλο που μεταπολιτευτικά κατείχε στον χώρο της Αριστεράς αφού όχι μόνο υπερκεράστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους «Ανεξάρτητους Ελληνες», αλλά κυρίως είδε να αποτυγχάνει η επιλογή του για επιθετικές και άκαμπτες πολιτικές οι οποίες δεν κατόρθωσαν να δώσουν απαντήσεις στο ερώτημα των πολιτών για επιβολή της τιμωρίας και ταυτόχρονα της δημιουργίας προσδοκιών για την επόμενη ημέρα.




Υπάρχει, βεβαίως, η εκτίμηση ότι τα αποτελέσματα των χθεσινών εκλογών σηματοδοτούν μια μεταβατική φάση δίνοντας με αυτόν τον τρόπο και την ερμηνεία των ιδιαίτερα υψηλών ποσοστών που έλαβαν κόμματα όπως οι «Ανεξάρτητοι Ελληνες» και η «Χρυσή Αυγή», που, πέραν ιδεολογικού πλαισίου ή «προγραμματικών» προτάσεων, αφομοίωσαν με ευκολία την ψήφο οργής και τη διάθεση τιμωρίας που διαπερνούσε το εκλογικό σώμα.
Ο ΛΑΟΣ δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει την «αφαίμαξη» από το κόμμα του κ. Καμμένου, αλλά και την εξουδετέρωση της αντιμεταναστευτικής ατζέντας του από τη «Χρυσή Αυγή», ενώ το εκλογικό σώμα δεν φάνηκε έτοιμο να αποδεχθεί την έστω και καθυστερημένη έξοδο του ΛΑΟΣ από τον κυβερνητικό συνασπισμό υπό τον Λ. Παπαδήμο.
Το «μικρόβιο» της πολυδιάσπασης έπληξε και το στρατόπεδο του φιλελεύθερου χώρου, όπου τρία μικρά κόμματα («Δημοκρατική Συμμαχία», «Δράση» και «Δημιουργία Ξανά») δεν μπόρεσαν να βρουν κοινό τόπο ώστε να συνεργαστούν και έτσι, αν και συγκέντρωσαν ευδιάκριτο ποσοστό, κάτω όμως του 3%, δεν εκπροσωπήθηκαν στη Βουλή, αφήνοντας τον χώρο αυτόν χωρίς παρουσία και φωνή στο Κοινοβούλιο.
Συγχρόνως στέρησαν από το φιλοευρωπαϊκό στρατόπεδο το κρίσιμο «μαξιλάρι» που θα επέτρεπε τη συγκρότηση ενός κυβερνητικού συνασπισμού ευρύτερης αποδοχής.