Ο λόγος για αυτό, δεν είναι ότι έπιασε κάποιος “πατριωτικός παροξυσμός” τους νεαρούς Έλληνες. Απλά πολλοί που απέφευγαν την στράτευση είτε για να δουλέψουν, είτε για να συνεχίσουν τις σπουδές τους, τα έχουν βρει σκούρα στον οικονομικό τομέα και έτσι από το να κάθονται άεργοι, προτιμούν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους, προς την μαμά πατρίδα. Θα παραμείνουν στον Στρατό, μεσούσης της οικονομικής κρίσης επί εννέα μήνες, περιμένοντας να δουν πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση.
Ακόμη και ο αριθμός των “ανυπότακτων” μειώθηκε κατά 10 περίπου τοις εκατό.
Το πρόβλημα που δημιουργείται πλέον όμως είναι το εάν θα καταφέρουν οι υποδομές του στρατού να “φιλοξενήσουν” όλους τους νεοκαταταγόμενους, καθώς ο προϋπολογισμός των λειτουργικών εξόδων του στρατού έχει μειωθεί αρκετά.
Αυτή η εξέλιξη, δικαιώνει κάποιους που εδώ και καιρό λένε, ότι έχουμε φτάσει στα χάλια που είμαστε, γιατί η προτεραιότητα του Έλληνα έχει γίνει η καλοπέραση. Εφόσον τα έχει όλα με άνεση στην ζωή του, εφόσον το μοναδικό που τον ενδιαφέρει το να περνάει καλά, το καταφέρνει μέσω δανείων, μέσω τηλεόρασης και κοροϊδίας, πώς να ασχοληθεί με κάτι περαιτέρω. Και μόλις τώρα “έσφιξαν” τα πράγματα, ο στρατός που ακουγόταν ως “ό,τι χειρότερο” ή “χαμένος χρόνος”, τώρα πλέον είναι μια πραγματιστική επιλογή.
Δημήτρης Παπαγεωργίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου