ΔΝΤ που δίδασκες;

 

 

 

 

ΔΝΤ που δίδασκες;

Είναι αστείο αυτό που αποκάλυψε το Center for Economic and Policy Research (CEPR) -και μετέφερε στα ελληνικά το histologion-gr. blogspot. com- αλλά μπορεί να δημιουργήσει λογικοφανείς, όχι όμως και λογικούς συνειρμούς. Σε σχόλιό του υπό τον σαρκαστικό τίτλο «Μειώνεται το προσδόκιμο ζωής για τους υπαλλήλους του ΔΝΤ;» το CEPR αποκαλύπτει ότι οι υπάλληλοι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, οι οποίοι συνήθως συνταξιοδοτούνται στα 62 τους χρόνια, μπορούν να συνταξιοδοτηθούν πρόωρα «σε ηλικία 50 ετών, με τουλάχιστον τρία χρόνια υπηρεσίας»!
Το σχόλιο χρησιμοποιεί ιδιαιτέρως δηκτική γλώσσα: «Το ΔΝΤ εξηγεί σήμερα τη σημασία της αύξησης της ηλικίας συνταξιοδότησης στην Ελλάδα, λέγοντας πως “η συντάξιμη ηλικία για κάποιες ομάδες ξεκινά από τα 50 και είναι ασύμβατη με το προσδόκιμο ζωής στην Ελλάδα· ασύμβατη με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης”... Αυτό είναι ιδιαίτερα θρασύ προερχόμενο από το προσωπικό του ΔΝΤ που απολαμβάνει συντάξεις εφ’ όρου ζωής πληρωτέες, “ξεκινώντας από την ηλικία των 50 ετών με τουλάχιστον τρία χρόνια υπηρεσίας”. Παρότι δεν προκαλεί έκπληξη ότι οι πολιτικές του ΔΝΤ έχουν βλάψει τη δημόσια υγεία στις αναπτυσσόμενες χώρες, υπάρχει άραγε λόγος να υποθέσει κανείς πως το προσωπικό του ΔΝΤ έχει ιδιαίτερα μικρό προσδόκιμο ζωής το οποίο να δικαιολογεί την πρόωρη συνταξιοδότησή του;»
Αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί «θρασύτητα», μπορεί να είναι και εξοργιστικό. Ομως το ασφαλιστικό σύστημα του ΔΝΤ έχει πολλές διαφορές με το ελληνικό. Κατ’ αρχήν είναι εθελοντικό και δεύτερον είναι κεφαλαιοποιητικό. Οι εργαζόμενοι επενδύουν το 5% του μισθού τους για την ασφάλισή τους και ένα μέρος το βάζει ο εργοδότης, δηλαδή το ΔΝΤ. Οι συντάξεις τους δεν ορίζονται αυθαίρετα. Δεν έχουν σχέση ούτε με τον τελευταίο τους μισθό, ούτε με την τελευταία πενταετία, ούτε καν με τον μέσο μισθό που έπαιρναν κατά την διάρκεια της θητείας τους στο ΔΝΤ. Οσα βάζουν και όσα αναλογικά βάζει το ΔΝΤ, τόσα παίρνουν. Συν το μερίδιο από τα κέρδη των επενδυμένων κεφαλαίων τους. Αν υπάρχουν κέρδη. Διότι αν γίνονται άστοχες τοποθετήσεις και υπάρχουν ζημιές, τις επωμίζονται οι ίδιοι και όχι κάποιος κρατικός προϋπολογισμός.
Στην Ελλάδα δυστυχώς η σύνταξη υπολογίζεται ανεξαρτήτως των συσσωρευμένων εισφορών. Συνήθως υπολογίζεται με τον μισθό των τελευταίων δύο ετών και καλούνται οι υπόλοιποι ασφαλισμένοι ή φορολογούμενοι (και κυρίως διά των δανείων οι νεότερες γενιές) να συμπληρώσουν τη διαφορά.
Υπάρχει φυσικά ένα ζήτημα της επιδότησης του ασφαλιστικού ταμείου από το ΔΝΤ. Αυτό δείχνει ότι οι γραφειοκρατίες λειτουργούν παντού και πάντα για το καλό τους, ασχέτως του σκοπού τον οποίο υπηρετούν και ασχέτως των διδαχών τους. Από την άλλη, όμως, οι υπάλληλοι του ΔΝΤ μισθοδοτούνται από τους προϋπολογισμούς186 χωρών· με μεγαλύτερη συνεισφορά εκείνη των ΗΠΑ (17,09% του προϋπολογισμού). Στην ουσία δηλαδή υπάρχει ένα συμβόλαιο μεταξύ των μετόχων του οργανισμού και των υπαλλήλων του, κάτι που δεν επιτρέπεται να γίνει στην Ελλάδα. Οι μέτοχοι νιώθουν ότι για λόγους προσέλκυσης καλύτερων υπαλλήλων πρέπει να συμβάλουν στο ασφαλιστικό ταμείο όσων προσλαμβάνουν, και αυτό κάνουν. Σε εμάς πέφτει λόγος κατά 0,38%, όση ακριβώς είναι η συνεισφορά μας στον προϋπολογισμό.

Tου Πασχου Μανδραβελη