* Γιατί, άραγε, αντίθετα στα καθιερωμένα, ο Τούρκος πρωθυπουργός δεν κατέθεσε στεφάνι στο Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη; Γιατί κυμάτισαν πάνω από το Μνημείο σε δύο ιστούς οι σημαίες Ελλάδας – Τουρκίας, για να αποσυρθούν σύντομα; Τι συνέβη;
Ποια ενόχληση υπήρξε για τη μη κατάθεση στεφάνου από τον κ. Ερντογάν στο Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη, όταν συμβαίνει από Ελληνες επισήμους (και ξένους ασφαλώς) να καταθέτουν στεφάνι τιμής στο Μαυσωλείο – Μνημείο του Κεμάλ Ατατούρκ;
Μήπως επειδή στο μνημείο των Ελλήνων υπάρχουν και αναφορές σε νίκες κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας; Και το Μαυσωλείο του Κεμάλ δεν έχει οδυνηρούς συνειρμούς για τους Ελληνες και άλλους λαούς;
* Γιατί άραγε οργίσθηκε ο Τούρκος πρωθυπουργός με την όντως αιχμηρή αλλά δημοσιογραφικά νόμιμη ερώτηση του διευθυντή του «Εθνους» Γιώργου Χαρβαλιά; Αντίδραση μειωτική, αυταρχική και αποκαλυπτική, την οποία καυτηρίασαν ακόμα και πολλά ΜΜΕ στην Τουρκία με παρατηρήσεις και σχόλια. Οντως, ο Τ. Ερντογάν διεξάγει έναν πόλεμο κατά μερίδας εθνικιστών στρατοκρατών, που ήθελαν να υπονομεύσουν με προβοκάτσιες σε βάρος της Ελλάδας τη διακυβέρνησή του και υπηρετούν σχέδια κεμαλικής – πραξικοπηματικής «επανόρθωσης». Μεγαλοϊδεάτες του παρελθόντος, όπως ο «Νεοοθωμανισμός» του καθεστώτος Ερντογάν για το μέλλον. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πιστεύει στο δόγμα «Ο καλός Ερντογάν και οι κακοί, δαιμονικοί στρατηγοί». Είναι τόσο απλά, μανιχαϊστικά, τα πράγματα;
* Οχι, ασφαλώς. Ο Τούρκος πρωθυπουργός, τόσο στην ερώτηση του Γ. Χαρβαλιά όσο και σε άλλες, κάλυψε πλήρως τις ακραίες συμπεριφορές των στρατηγών στο Αιγαίο. Από τις διαρκείς παραβιάσεις (που είναι ευθείες αμφισβητήσεις και επιδείξεις δύναμης) έως το casus belli για τα εθνικά μας κυριαρχικά δικαιώματα και τις «γκρίζες ζώνες – διαφορές». Βεβαίως σε ρόδινους τόνους, λ.χ. «το Αιγαίο θάλασσα φιλίας και συνεργασίας». Τι ακριβώς συμβαίνει; Ο Τούρκος πρωθυπουργός ανέχεται, τουλάχιστον, τις επεκτατικές συμπεριφορές των στρατηγών της Αγκυρας, επιθυμεί ελεγχόμενη ένταση με την Ελλάδα, δεν δίνει τίποτα χωρίς ανταλλάγματα και βεβαίως έχει επίσης τις ίδιες σκληρές θέσεις με τους στρατηγούς σε θέματα λ.χ. γενοκτονιών των Ελλήνων και των Αρμενίων.
Καλύπτει πλήρως τις εθνικές εκκαθαρίσεις αλλά και σκληρές συμπεριφορές μέχρι σήμερα απέναντι στο Πατριαρχείο, τη Θεολογική Σχολή Χάλκης, τους Ελληνες της Ιμβρου και της Τενέδου, τις περιουσίες των ομογενών μας στην Πόλη και τα πογκρόμ εις βάρος τους. Το ίδιο και στο Κυπριακό.
* Πέρα από τα Ελληνοτουρκικά (όπου υπάρχει μόνο διαφορά ύφους και τακτικής ως προς τη δορυφοροποίηση Ελλάδας και νησιών του Αιγαίου) ποιος βγαίνει ωφελημένος από την επίσκεψη σε διεθνές επίπεδο; Η Ελλάδα ή η Τουρκία;
Φοβούμαι ότι απέναντι στα δικά μας μισόλογα για «ειλικρίνεια, καλή διάθεση κ.λπ.», η Τουρκία απέκτησε από την Αθήνα ένα καλό πιστοποιητικό για την εικόνα και τις επιδιώξεις της στην Ευρώπη. Και θα το αναβαθμίσει εάν οι ατέρμονες και άγονοι 44 έως τώρα «διμερείς διάλογοι» της μιας Επιτροπής γίνουν διάλογοι «συνεργασίας» διυπουργικοί. Από την Παιδεία έως τις κοινές επιχειρήσεις για θέματα ενέργειας στα νησιά του Αιγαίου.
του Μιχάλη Δημητρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου