Δια χειρός Μαλβίνας: Οι μικροαστοί...

Η Μαλβίνα Κάραλη (3 Φεβρουαρίου 1954 - 7 Ιουνίου 2002) ήταν ελληνίδα δημοσιογράφος και συγγραφέας. Γεννήθηκε στον Πειραιά και το πραγματικό της όνομα ήταν Μαρία -Ελένη Σακκά. Απόφοιτη του Αρσάκειου. Σπούδασε κυβερνητική στο Παρίσι. Εργάστηκε επί χρόνια σαν δημοσιογράφος σε εφημερίδες όπως η Απογευματινή και η Ελευθεροτυπία και σαν αρθογράφος στα περιοδικά Φαντάζιο, Επίκαιρα, Γυναίκα, Κλίκ, 01, με στήλες που άφησαν εποχή όπως το Επ΄Αυτοφόρω (Γυναίκα) και "Σαββατογεννημένη" (στο περιοδικό Symbol της εφημερίδας Επενδυτής, άρθρα που κυκλοφόρησαν μετά το θάνατό της στην ομώνυμη συλλογη).

Η τηλεοπτική της καριέρα ξεκίνησε στην ΕΡΤ και συνέχισε στους τηλεοπτικούς σταθμούς Seven X, ANT1, ΣΚΑΙ, Mega Channell, STAR κ.α. Οι πιο δημοφιλής εκπομπές της ήταν το Mea Culpa (Seven X), Malvina Live (ΣΚΑΙ), Μalvina Hostess (Mega), Malvina Rixten (STAR). Ο χαρακτήρας αυτών των τηλεοπτικών σόου, που συνήθως προβάλλονταν πριν ή μετά το κεντρικό δελτίο ειδήσεων, ήταν επιθεωρησιακός. Η κριτική και η διακωμώδηση της πολιτικής και των προσώπων της, τελικά την μετέτρεψαν σε χρυσό αουτσάιντερ των τηλεοπτικών καναλιών: όλοι αγαπούσαν τις τηλεθεάσεις της, αλλά κανείς δεν είχε την (πολιτική) πολυτέλεια να την φιλοξενήσει στις συχνότητές του.

Παράλληλα, ως σεναριογράφος τιμήθηκε με δύο κρατικά βραβεία σεναρίου για τις ταινίες "Ξένια" (1989) του Πατρις Βιβάνκος και "Κρυστάλλινες Νύχτες" (1992) της Τώνιας Μαρκετάκη. Συνυπέγραψε επίσης τα σενάρια στις ταινίες "Αρχάγγελος του Πάθους" (1987) του Νίκου Βεργίτση και "Ζωή Χαρισάμενη" (1993) του Πατρις Βιβάνκος.

Έγραψε τα βιβλία "Αθώος σαν αγαπημένος" (εκδ. Κατανιώτη), "Τα κορίτσια της Σαβάνα" (εκδ. Νεφέλη), "Πιο πολύ, πιο πολλοί" (εκδ. Αστάρτη), τη συλλογή δημοσιευμάτων "Ο έρωτας και άλλες πολεμικές τέχνες" από την περίοδο 1989-1996 (εκδ. Κάκτος) και σειρά πέντε βιβλίων μαγειρικής υπό τον γενικό τίτλο "Η κουζίνα της Μαλβίνας-Μαλβινέζικα" (εκδ. Αστάρτη). Επίσης, έγραψε την βιογραφία της Αλίκης Βουγιουκλάκη ("Γλυκό κορίτσι").

Έκανε τρεις γάμους και είχε τρία παιδιά. Ο δεύτερος γάμος της ήταν με τον σκηνογράφο, Γιώργο Πάτσα και ο τελευταίος το 1995 με τον συγγραφέα Διονύση Χαριτόπουλο. Πέθανε στην Αθήνα τον Ιούνιο του 2002 ύστερα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.

Δια χειρός Μαλβίνας: Οι μικροαστοί...

Αυτοί οι τύποι, οι μικροαστοί,
δεν σκέφτονται ποτέ τους να αυτοκτονήσουν,
γιατί η ζωή τους ανήκει στο Θεό, αλλά στην ουσία,
επειδή δεν αποφασίζουν ούτε για τη ζωή τους, ούτε για το θάνατό τους.
Είναι αμνήμονες εκεί που τους συμφέρει, αλλά οραματιζόμενοι το μέλλον
δεν ζουν ποτέ ένα παρόν της προκοπής. Κάνουν μακροπρόθεσμα όνειρα που, κατά κανόνα, τα προφταίνει ο θάνατος.
Χτίζουν ντουβάρια. Αγοράζουν οικοπεδάκια.
Δεν ψάχνουν τσάντες, γιατί σπάνια ερωτεύονται και όπως όλοι οι βλάκες,
ποτέ δεν νιώθουν ανίσχυροι.
Τρέμουν τις υποχρεώσεις, αλλά τελικά παντρεύονται μια υπομονετικιά,
αφού την πρήξαν επί χρόνια τόσο, που δεν θέλει πια ούτε να τους χέσει.
Κάνουν δύο μόγγολα, γιατί "ένα ίσον κανένα". Ή τρία αν τα δύο πρώτα είναι κορίτσια.
Όχι, δεν έχουν αρκουδάκι οι μικροαστοί. Μόνο σκουπίδια. Σε τρόφιμα, σε ιδέες, σε τρόπο ζωής, σε πράξεις. Την ξέρω απ' έξω κι ανακατωτά την Αδελφότητα που βρήκε την πεμπτουσία της
στο πρόσωπο του προέδρου.
Τρέμει μην πιαστεί κορόιδο και πάντα πιάνεται.
Υπεκφεύγει. Στρεψοδικεί. Αναβάλλει. Υποκρίνεται.
Ζητάει τα πάντα και δεν δίναι τίποτα. Παριστάνει τη Δίκαιη. Αρνείται τα τεστ πατρότητας για να γλιτώσει τη Διατροφή
και πάντα είναι από κοντά ένας μειλίχιος και τίμιος επαρχιακός δικηγοράκος,
πρόθυμος να σπιλώσει την άπορη κακομοίρα.
Ο Μικροαστός δεν θέλει μπλεξίματα.
Γι' αυτό δεν μπορεί να είναι ποτέ επαναστάτης, άρα παλικάρι.
Δεν είναι αντιπαθής σαν υπέρμετρος, είναι σιχαμένος σαν πλαγιοδρόμος.
Νομίζει πως είναι διπλωμάτης και πως λύνει γόρδιους δεσμούς,
στην ουσία όμως ξεμπερδεύει μόνο τον εαυτό του και τρελαίνει όλο τον κόσμο γύρω του.
Κανείς δεν είναι πιο επικίνδυνος από αυτά τα ήσυχα,
μειλίχια ανθρωπάκια, τους μικροαστούς."