Ισόβια στον φονιά και πολυετείς καθείρξεις στους 2 συνεργούς για την δολοφονία του δημάρχου Παγγαίου

Ρεπορτάζ Δήμος Μπακιρτζάκης

Το Μικτό ορκωτό Δικαστήριο Κομοτηνής ολοκλήρωσε την ακροαματική διαδικασία  στην γνωστή υπόθεση διερεύνησης των συνθηκών της εν ψυχρώ δολοφονίας του δημάρχου  Παγγαίου επιβάλλοντας την ποινή της ισόβιας κάθειρξης στον ταμία του Δήμου Σάββα Σαλτουρίδη και την ποινή της 17 χρόνων κάθειρξης στους άλλους δύο κατηγορούμενους για άμεση και απλή συνέργεια αντίστοιχα. Για την υπόθεση μίλησε στο ράδιο Χρόνος 87,5fm  ο ένας εκ των συνηγόρων υπεράσπισης αναφερόμενος σε στοιχεία της υπόθεσης. Η υπόθεση της δολοφονίας του δημάρχου Παγγαίου έλαβε τέλος επιβλήθηκε ισόβια κάθειρξη στον πελάτη σας; -Ο Σάββας Σαλτουρίδης καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη ενώ σε 17 χρόνια καταδικάστηκε ο άμεσος συνεργός και σε 17 χρόνια ο απλός συνεργός που προμήθευσε το όπλο. Δεν αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου, ούτε το λευκό ποινικό μητρώο. -Προτείναμε προς το δικαστήριο να αναγνωρίσει τον ισχυρισμό περί βρασμού ψυχικής ορμής διότι ήταν ομολογημένο και προτείναμε επίσης να αναγνωριστούν  ένα εκ των πέντε ελαφρυντικών που ορίζει ο κώδικας, δηλαδή  ο πρότερος έντιμος βίος, τα  όχι ταπεινά ελατήρια, ανάρμοστη συμπεριφορά του δημάρχου και μεταμέλεια – καλή διαγωγή μετά την πράξη. Δεν αναγνωρίστηκε στον πρώτο ούτε ένα, στον δεύτερο αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου και γι’ αυτό η ποινή έπεσε στα 17 χρόνια και στον τρίτο χωρίς ελαφρυντικό. Ήλπιζα και ελπίζαμε ότι το δικαστήριο θα διαγνώσει ότι υπάρχει ανάρμοστη συμπεριφορά του δημάρχου διότι τα κλαπέντα χρήματα δεν ήταν από εμάς ή αν ήταν εν μέρει η συμμετοχή του δημάρχου ήταν εμφανής, ότι θα έλεγε το δικαστήριο ότι υπάρχει ανάρμοστη συμπεριφορά και προφανώς ο πρότερος έντιμος βίος ή η ανάρμοστη συμπεριφορά του δημάρχου θα ήταν τέτοια που θα μπορούσε να μας φέρει σε κατάσταση οργής και βιαίας θλίψης ούτως ώστε να οδηγηθούμε στην πράξη. Τα περιμένατε κάπως διαφορετική την εξέλιξη δηλαδή; -Όχι μόνο εγώ, οι αποφάσεις των δικαστηρίων συνήθως πρέπει να συνταυτίζονται με το περί κοινού περί δικαίου αίσθημα και υπάρχει ένα κοινό αίσθημα και στην Καβάλα, που γνωρίζουν οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ τι έγινε. Εφόσον οι αποφάσεις βγαίνουν και κρίνονται, θα έπρεπε το δικαστήριο κατά την άποψη μου να μην εκδικηθεί, διότι η δικαιοσύνη δεν εκδικείται και θα πρέπει να συνταυτίσει την απόφαση της σύμφωνα με το λαϊκό ένστικτο που είναι πολλές φορές αλάθητο. Που θέλει να αποδίδεται πραγματική δικαιοσύνη. Δηλαδή το δίκαιο του μη επώνυμου πολίτη, που ήταν ο δικός μου, να μην συνθλίβεται από την δεσποτεία της έδρας επειδή ο άλλος ήταν δήμαρχος και θα πρέπει επίσης, βγαίνει ένα συμπέρασμα, να θωρακιστούν οι θεσμοί, Καλλικράτης, Καποδίστριας, για να μην υπάρχει αυτό που υπήρχε στον δήμο Παγγαίου με την πρόσβαση στο ταμείο και να μην μείνει, συνειδήσεως που ήταν ο πελάτης μου και αυθαιρεσίας που ήταν ο δήμαρχος, στην γωνία να παραμονεύει ο θάνατος, όπως έγινε. Δεν ξεκαθάρισε τελικά, γιατί η άλλη πλευρά τα λέει διαφορετικά, δεν ξέρω τι θα γίνει από εδώ και πέρα, ποιος καταχράστηκε τα χρήματα, τι έγινε, αν ήταν εν γνώσει του ενός ή του άλλου, αυτό νομίζω δεν έχει ξεκαθαριστεί και αποτελεί αντικείμενο άλλης υπόθεσης. -Δεν δικάστηκε, αλλά επειδή αυτά που λέγαμε εμείς οδηγούσαν στον βρασμό ψυχικής ορμής και αυτό το θέμα εκτενώς εκδικάστηκε από το δικαστήριο, δηλαδή για να πας σε βρασμό – πρέπει να υπάρχει το θέμα της οργής που προέρχεται από το ότι ο δήμαρχος δεν κάλυψε το έλλειμμα των 705 χιλιάδων, άρα εκδικάστηκε από το δικαστήριο ποιος πήρε τα χρήματα. Το δικαστήριο κατά την άποψη μου και οι ένορκοι, πρέπει να διέγνωσαν ποιος πήρε τα χρήματα, τα πήρε αυτός που τα έβαζε. Που μπορούσε να βάλει ο πελάτης μου το 2008 580.000 ευρώ όταν ήρθαν οι ορκωτοί λογιστές; Σε καμία περίπτωση. Τα έφερνε ο δήμαρχος αλλά τα έπαιρνε την άλλη ημέρα, όταν όμως το έλλειμμα έφτασε 705.000 ευρώ… το άνοιγμα υπήρχε. Ο πελάτης σας επιμένει ότι δεν πήρε καθόλου χρήματα; -Μα δεν μπορούσε να πάρει και να ήθελε να πάρει δεν μπορούσε, αν ανακάλυπταν, η πλευρά του δημάρχου, οι ελεγκτικές αρχές, ότι ο πελάτης μου πήρε χρήματα το 2007 και το 2008, θα πήγαινε στον εισαγγελέα σε μια ημέρα. Άρα κάποιος κάλυπτε την ιστορία, κάποιος τα έφερνε και κάποιος τα έπαιρνε, δεν μπορούσε να ήταν άλλος από τον δήμαρχο. Και αυτό ισχυρίζεσθε ότι δεν λήφθηκε υπ όψιν; -Αυτό που ήταν το κομβικό σημείο, δεν λήφθηκε από το δικαστήριο υπόψη για να πουν «έλα εδώ ρε δήμαρχε, είσαι ο πρώτος πολίτης του δήμου, παίρνεις 705.000 ευρώ, παίρνεις έναν υπαλληλάκο του ταμείου και τον κάνεις υποχείριο, από ταμία του δήμου τον κάνεις ταμία δικό σου; Είναι συμπεριφορά αυτό; Αυτό θέλει ο λαός; Αυτό θέλει η δικαιοσύνη;» αυτό είναι το παράπονο μας. Αυτό θα κριθεί σε άλλα δικαστήρια. -Θα κριθεί, εδώ όμως που παρεμπιπτόντως εκρίνετο και από αυτό εξαρτάται ο βρασμός μας και η οργή, δεν εκρίθη ή μάλλον εσφαλμένα ελήφθη αλλά από τους μάρτυρες που υπήρχαν κατά την άποψη μου αποδεικνυόταν πλήρως, με την κοινή λογική, ποιος μπορεί να πει ότι ο ταμίας κλέβει μπροστά στα μάτια του δημάρχου χωρίς να το γνωρίζει. Έχουμε ομόφωνη απόφαση; -Ναι η απόφαση ήταν ομόφωνη, στο μόνο σημείο που δεν ήταν ομόφωνη ήταν στο θέμα του δεύτερου, του άμεσου συνεργού, 4-3, τρείς δικαστές είπαν να καταδικαστεί ισόβια και ο δεύτερος και οι ένορκοι είπαν να του δοθεί ελαφρυντικό βλακείας μάλλον... Τι σας είπε ο πελάτης σας όταν τελείωσε η δίκη; -Βέβαια τον είχαμε ενημερώσει ότι η ποινή είναι μεγάλη, είπε ότι είναι άδικο από την άποψη ότι «εγώ είμαι θύμα του δημάρχου που καταχράστηκε την εμπιστοσύνη μου, έδειξα μια εμπιστοσύνη, τον βοήθησα, υπάκουσα στην σχέση εξάρτησης, αλλά ο δήμαρχος με άφησε ακάλυπτο, στα δύο χρόνια με κάλυψε, έφερε 280 χιλιάρικα και 580 χιλιάρικα, όταν ήρθε όμως η ώρα της κρίσης να φέρει 705 χιλιάρικα και να μείνουν στον δήμο γιατί ο δήμος γίνεται Καλλικρατικός και δεν μπορούσαν να φύγουν, υπάρχει άλλη διοίκηση, δεν τα έφερε, με κρέμασε, με άφησε ακάλυπτο, καταχράστηκε την εμπιστοσύνη που του έδειξα». Ελπίζαμε και ελπίζουμε είπατε προηγουμένως. Τι γίνεται από εδώ και πέρα; -Εδώ τώρα και οι τρεις είναι στις φυλακές, θα ασκήσουμε έφεση κατά της απόφασης ούτω ώστε να παραπονεθούμε στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο ότι κακώς δεν μας στήριξε σε βρασμό ψυχής ορμής, κακώς δεν δέχτηκε ένα ελαφρυντικό. Εμάς η πράξη ήταν ομολογημένη, ένα ελαφρυντικό θέλαμε να σπάσουμε τα ισόβια το οποίο πιστεύω ότι έπρεπε να μας το δώσει, γι’ αυτό λέω ότι η ιστορικότητα της δίκης, γιατί είναι μια δίκη με μεγάλο ενδιαφέρον, απαιτούσε το δίκαιο το δικό μας και η δικαιοσύνη να συναντηθούν και δεν συναντήθηκαν».