ΚΩΣΤΗΣ ΜΑΡΑΒΕΓΙΑΣ Καλωσορίζω το χρέος και το ΔΝΤ
Ο τραγουδοποιός και ερμηνευτής με το φανατικό κοινό μιλάει για την κρίση αλλά και για τον φόβο του μήπως χρεοκοπήσει η αισιοδοξία μας
Η πορεία του στη μουσική σκηνή άρχισε δίπλα στον Διονύση Σαββόπουλο ( «τα καλοκαίρια» ) αλλά και στην Ευανθία Ρεμπούτσικα και στον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, προτού τον ανακαλύψουν τα... ανήλια υπόγεια του Ψυρρή. Μαζί με αυτά τον ανακάλυψε και ένα πιστό κοινό που πλέον δεν τον αφήνει ποτέ μόνο του. Τη χειμερινή σεζόν ήταν από τα πιο «καυτά» ονόματα. Για να βρεις τραπέζι στον Σταυρό του Νότου, ήθελες... πολιτικό μέσον. Και να σκεφθεί κανείς ότι δεν τα πάει και πολύ καλά με τους πολιτικούς. Ή τουλάχιστον με κάποιους από αυτούς, όπως μας λέει.
- Τι λες για την πολιτικήοικονομική κρίση που ζούμε το τελευταίο διάστημα; «Τα πράγματα φοβάμαι ότι μπορούν να γίνουν πολύ δύσκολα. Υπάρχει ένας φόβος μέσα μου.
Αλλά περισσότερο με απασχολεί τι θα βγει από όλο αυτό. Εχω την αίσθηση ότι όπως όταν για κάποιον λόγο δεν τρως και αισθάνεσαι ότι το πνεύμα σου έχει μια ανάταση, έτσι θα γίνει και στην κοινωνία. Θα οδηγηθούμε σε μια στέρηση υλικών απολαύσεων, θα κοπούν κάποιες πολυτέλειες, αυτό θα μας δημιουργήσει περισσότερη ανάγκη να σκεφτούμε, να διαβάσουμε...».
- Πολλοί λένε ότι πρέπει να πιάσουμε πάτο για να (ξανα)σηκωθούμε.
«Βεβαίως. Γιατί όταν πιάνεις πάτο επαναπροσδιορίζεις τη ζωή, τους στόχους. Φιλοσοφείς και λίγο. Δες όλον αυτόν τον ελληνικό νεοπλουτισμό που στηρίχθηκε στον υπερδανεισμό, και δεν μιλάω μόνο για τους πολιτικούς, παρ΄ όλο που έπαιξαν το πιο σκληρό και διεφθαρμένο παιχνίδι. Κάναμε σαν να είχαμε κληρονομήσει έναν πλούτο που έπρεπε να τον εξαργυρώσουμε άμεσα. Σαν να έπρεπε η ψυχολογία μας να επηρεάζεται από την αγορά ενός πολυτελούς αυτοκινήτου ή ενός εξοχικού. Εγκλωβιστήκαμε σε τέτοιου είδους ανάγκες. Αυτοκτονήσαμε. Ολη αυτή η “λογική” δημιούργησε έναν ψεύτικο και απαίδευτο κόσμο. Χωρίς παιδεία, πολιτισμό και συναίσθημα, και όλα αυτά σε ένα ψυχρό καπιταλιστικό πλαίσιο. Ολη αυτή η κρίση έρχεται για να μας ωριμάσει. Να μας κάνει περισσότερο πολιτισμένους. Πολιτισμός είναι να ξέρεις πώς θα διαχειριστείς τη ζωή σου, να δίνεις προτεραιότητα στις ανάγκες σου και να σέβεσαι τον ελεύθερό σου χρόνο. Εμείς δεν κάναμε τίποτε από αυτά. Κάνουμε δυο και τρεις δουλειές, για να αποπληρώνουμε δάνεια και πλαστές ανάγκες. Πρόκειται εν ολίγοις για το σκληρό πρόσωπο του καπιταλισμού- νεοφιλελευθερισμού. Εμένα δεν με φοβίζει αν χρεοκοπήσει η Ελλάδα. Με φοβίζει και με πανικοβάλλει μήπως χρεοκοπήσει η αισιοδοξία μας, η φαντασία μας, το χαμόγελό μας. Μήπως βουλιάξουμε στην απελπισία».
- Αρα τι κάνουμε; «Πρέπει να είμαστε παρόντες στα κέντρα των αποφάσεων. Δεν πρέπει να αφήνουμε την τύχη μας στα χέρια άλλων. Συνεδριάζουν για αυτό το μέτρο στη Βουλή; Παρόντες όλοι έξω από τη Βουλή. Να οργανωθούμε και να συσπειρωθούμε. Ειρηνικά αλλά με φωνή».
- Το σύνθημα που ακούστηκε πρόσφατα έξω από τη Βουλή (σ.σ.: «να καεί,να καεί...») σε βρίσκει σύμφωνο; «Οχι. Θα μπορούσε να κλείσει απλώς για κάποιο διάστημα. Γιατί να καεί; Κοίτα η αγανάκτηση και ο θυμός εκφράζονται πάντα με μια υπερβολή. Αλίμονο αν στα θούμε σε αυτή την υπερβολή και χάσουμε την ουσία. Η Βουλή ούτε πρέπει να καεί ούτε πρέπει να κλείσει. Επειδή δεν πιστεύω ότι όλοι έχουν το ίδιο μερίδιο ευθύνης. Γενικώς δεν μου αρέσουν οι γενικεύσεις».
- Μέσα λοιπόν σε όλο αυτό το «σκηνικό» εσύ ποιον καλωσορίζεις; (Σ.σ.: το τελευταίο άλμπουμ έχει τίτλο «Welcome to Greece»)
«Τo χρέος και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Σας περιμέναμε χρόνια, γιατί δεν ήρθατε νωρίτερα, πού σας κρύβανε; Το ερέθισμα για τον τίτλο αλλά και για το περιεχόμενο του άλμπουμ το πήρα από τις αφίσες του ΕΟΤ που έβλεπα τα τελευταία χρόνια να καλωσορίζουν στην πατρίδα μας τους ξένους επισκέπτες. Οτι όλα εδώ είναι ωραία. Τόση υποκρισία. Επειδή για να καλωσορίσεις κάποιον στο σπίτι σου, πρέπει να είναι ωραίο και καθαρό και να τον περιμένεις με πολλή αγάπη. Εμείς είχαμε- έχουμε έναν περίεργο... οίκο ενοχής. Λίγο... θολό. Δεν είμαστε σε κατάσταση να υποδεχθούμε κανέναν. Οπως, για παράδειγμα, και οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν μια αφελής πρωτοβουλία, μια αφελής πολυτέλεια. Λίγο βλαχομπαρόκ. Από τότε σκεφτόμουν το “Welcome to Greece”».
Ο Κωστής Μαραβέγιας με το συγκρότημά του ανήκει πλέον στις... καθεστωτικές δυνάμεις της ελληνικής μουσικής σκηνής. Αλλά όμως δεν έχει ρίξει μαύρη πέτρα στο κοινό του. Σε αυτό που τον στήριξε στα πρώτα βήματά του. «Είναι τέτοια η εποχή σήμεραπου αν κάποιος κάνει τέχνη δεν θα κριθεί μόνο από το έργο του αλλά από τη γενικότερη στάση τουκαι την άποψή του ως προσωπικότητας.Εχω την αίσθηση ότι πολλοί που έρχονται στο live μας,που μας ακολουθούν τόσο εύκολα, αισθάνονται στην ίδια παρέα μ΄ εμάς.Με την εξής έννοια:ότι ανήκουμε σε μιαν ευρύτερη παρέα που έχει κοινές ανησυχίες, που έχει βαρεθεί και κουραστεί με την τηλεόραση,το κοινωνικο-πολιτικό σύστημα,όλο αυτό το στάτους του lifestyle,το πολιτικάντικο.Νομίζω ότι η τέχνη οφείλει να προσφέρεται απλόχερα και γενναιόδωρα,χωρίςποιοτικά κλισέ και ελιτίστικες μεθόδους.Δεν είμαι αυτής της σχολής.Γι΄ αυτό θαυμάζω και τον Φελίνι.Γιατί ήταν ένας απλός ποιητής.Η ποίησή του ήταν γενναιόδωρη και προσιτή στον καθένα».
Ο Κωστής Μαραβέγιας και το συγκρότημά του Ιlegal εμφανίζονται αύριο στο Θέατρο του Βύρωνα. Ωρα έναρξης: 21.30. (Πληροφορίες στο τηλ. 210 7609.340.).
Περισσότερα στις ηλεκτρονικές σελίδες www.maraveyias.net και http://www.myspace.com/maraveyas.
Στο YouTube τα βίντεο «Πού να βρω μια να σου μοιάζει» και «Δεν ζητάω πολλά» έχουν περισσότερες από 300.000 θεάσεις.
interesting blog. and dificult to read. :D (because of colour font or backgdound image...)
ΑπάντησηΔιαγραφή