Το 1991, δύο χρόνια µετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, το γερµανικό περιοδικό «Σπίγκελ» είχε αποκαλύψει για πρώτη φορά ότι γιατροί στο νοσοκοµείο Charité του Ανατολικού Βερολίνου πραγµατοποιούσαν επί 4 χρόνια δοκιµές φαρµάκων σε ασθενείς, χωρίς εκείνοι να το γνωρίζουν. Αυτή την πρακτική όµως, σύµφωνα µε το γερµανικό δίκτυο ΜDR, ακολουθούσαν και άλλα νοσοκοµεία της πρώην Ανατολικής Γερµανίας, µε αποτέλεσµα ο αριθµός των ασθενών που έγιναν πειραµατόζωα χωρίς να το γνωρίζουν να ξεπερνά τους 2.000.
Μεταξύ των πολλών εταιρειών που δοκίµασαν τα σκευάσµατά τους στην πρώην Ανατολική Γερµανία ήταν η ελβετική Ciba Geigy, ανέφερε το ρεπορτάζ, διευκρινίζοντας ότι είχαν γίνει κλινικές δοκιµές του αντικαταθλιπτικού Βrofaromin, στο Πλάουεν της Σαξονίας.
Αυτόπτης µάρτυρας η Κάριν Φόρνερ, δήλωσε στο ΜDR ότι η µητέρα της που έπασχε από χρόνια κατάθλιψη δεν γινόταν δεκτή σε νοσοκοµείο του Πλάουεν, κοντά στη Δρέσδη, εκτός κι αν δεχόταν να πάρει µέρος σε µια «µελέτη» το 1989. Το φάρµακο προκάλεσε απώλεια βάρους στη µητέρα της Φόρνερ και την έκανε να δείχνει σα να είχε χάσει κάθε επαφή µε την πραγµατικότητα. Οταν σταµάτησε την λήψη του συγκεκριµένου φαρµάκου, άρχισε να επανέρχεται. Πάντως η εταιρεία δεν ζήτησε ποτέ άδεια για την κυκλοφορία του φαρµάκου αυτού στο εµπόριο. Τα ποσά που κατέβαλλαν ως αντάλλαγµα οι φαρµακευτικές εταιρείες κατέληγαν στην ΚoΚo (Κommerziellen Κoordinierung), θυγατρική του υπουργείου Εµπορίου της πρώην Ανατολικής Γερµανίας. Το δίκτυο επικαλέστηκε για το ρεπορτάζ του µαρτυρίες αλλά και αρχεία της Στάζι, της µυστικής αστυνοµίας της πρώην Ανατολικής Γερµανίας. Ο ρόλος της Στάζι
Τo «Σπίγκελ», στο αποκαλυπτικό του ρεπορτάζ το 1991 είχε συνδέσει τις παράνοµες ιατρικές πρακτικές µε τη Στάζι. Τα νοσοκοµεία διοχέτευαν το ιστορικό ασθενών στη µυστική υπηρεσία της Ανατολικής Γερµανίας προκειµένου να επιλεγεί σε ποιους θα γίνουν οι δοκιµές των φαρµάκων. Ιδιαίτερη αίσθηση είχε προκαλέσει τότε η πληροφορία του περιοδικού ότι από τους 200 φακέλους διευθυντικών στελεχών που είχε εξετάσει η γερµανική Βουλή τουλάχιστον 30 κατηγορούνταν για σχέσεις µε το υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας. Ηταν οι «ανεπίσηµοι συνεργάτες» της Στάζι και κίνητρό τους ήταν φυσικά η ανέλιξη στον επαγγελµατικό χώρο. Για να προωθήσουν µάλιστα και τη δωρεά ανθρωπίνων οργάνων χάριν της έρευνας αποδέχονταν µε συνοπτικές διαδικασίες τον εγκεφαλικό θάνατο πολλών ασθενών που έφταναν στην κλινική από διάφορα σηµεία της πρώην Ανατ. Γερµανίας. Το περιοδικό είχε αποκαλύψει και την επιστολή του αναισθησιολόγου Ντίτµαρ Κράους προς τον επιθεωρητή Υγείας, Γιούργκεν Γκρόσερ, όπου επεσήµαινε τις «σκιές γύρω από την ιατρική ηθική» που συνεπαγόταν η θεραπεία συγκεκριµένων ασθενών. Ο Κράους αναφερόταν στους τέσσερις Γερµανούς που έχασαν τη ζωή τους κατά τη νοσηλεία στο Charite το 1988. Επρόκειτο για τους Μπέρµπελ Ζίµπερτ, Πέτερ Ερλαϊν, Μάριο Κράουζε και τη 17χρονη Γιάνα Μπλόχε. Σε καµία από εκείνες τις περιπτώσεις, ισχυριζόταν ο αναισθησιολόγος, δεν έπρεπε να επιτραπεί η µεταφορά τους στο Βερολίνο απ’ τον τόπο διαµονής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου