Ψηφίστηκε το νομοσχέδιο για την απελευθέρωση των οδικών μεταφορών, το γνωστό σε όλους νομοσχέδιο που προχωρά στην “απελευθέρωση” (λες και είναι σκλαβωμένη τώρα) των φορτηγών. Όσοι όμως περίμεναν ότι κάπου εδώ θα έληγαν οι κινητοποιήσεις των φορτηγατζήδων μάλλον κάνουν λάθος. Ή τουλάχιστον έτσι ισχυρίζονταν οι ίδιοι στην δική τους εκδήλωση έξω από το κοινοβούλιο και στα διάφορα σημεία της Αθήνας και των εθνικών οδών όπου είχαν κατασκηνώσει πλάι στα φορτηγά τους. Και όσοι φεύγοντας από την Αθήνα επέστρεψαν στις πόλεις τους, δηλώνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον αγώνα τους, δημιουργώντας ακόμη και μπλόκα σε διάφορα σημεία των εθνικών οδών. Οι φορτηγατζήδες και πάλι προχθές έκλεισαν τους δρόμους κρατώντας στα χέρια τους δεκάδες ελληνικές σημαίες αλλά και με αρκετά ευρηματικά συνθήματα και αυτοσχέδιες κατασκευές κατά της “χούντας του ΠΑΣΟΚ” όπως χαρακτηριστικά έγραφαν κάποια πλακάτ. Και πάλι απέναντί τους στήθηκαν διμοιρίες των ΜΑΤ, οι οποίες ενώ πάντα είναι παρούσες όταν κάποιος βρίσκεται έξω απο την Βουλή (ή την Μεγάλη Βρετανία) απουσιάζουν από τις γειτονιές της Αθήνας όπου η εγκληματικότητα θερίζει.
Παρόντες και πάρα πολλοί δημοσιογράφοι, οι οποίοι όμως για να πούμε την αλήθεια δεν έχαιραν και ιδιαίτερης εκτίμησης ανάμεσα στους συγκεντρωμένους, καθώς ιδιαίτερα αυτοί που εργάζονται για τα κρατικά αλλά και τα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια φροντίζουν να παρουσιάζουν τους συγκεκριμένους διαμαρτυρόμενους, με τα πλέον μελανά χρώματα, προσπαθώντας σαφώς να δημιουργήσουν συνθήκες έντασης ανάμεσα σε αυτούς και την υπόλοιπη κοινωνία. Φυσικά προς τέρψιν των στελεχών της κυβέρνησης, τα οποία επιζητούν με κάθε τρόπο να “σπάσουν” τις αντιδράσεις των φορτηγατζήδων.
Γιατί όμως, σχεδόν όλα τα ΜΜΕ που σε κάθε περίπτωση τάσσονται με το μέρος απεργών, διαμαρτυρόμενων και λοιπά, ακόμη και όταν αυτοί καταστρέφουν, καίνε και σπάνε, στοχοποιούν με τέτοιο τρόπο τους φορτηγατζήδες; Μα γιατί οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, δεν αποτελούν κάποιου είδους “επαναστατικό υποκείμενο”. Δεν είναι εύκολα αγόμενοι και φερόμενοι, σύμφωνα με τους σχεδιασμούς κάποιων “πολιτικών ιθυνόντων” που άλλοτε μπορούν να τους κατεβάζουν στον δρόμο και άλλοτε να τους “αποσύρουν” αναλόγως τις πολιτικές συνθήκες.
Πατάνε με τα δύο τους πόδια στην πραγματικότητα, ασχέτως αν έχουν εκατό τις εκατό δίκιο σε όλα τους τα αιτήματα. Αυτό δεν ταιριάζει σε μια κοινωνία σαν αυτή που θέλουν να δημιουργήσουν. Και γι' αυτό βρίσκονται μπροστά σε “οπλισμένες κάννες”, έτοιμες να τους πυροβολήσουν ανά πάσα στιγμή.
Εχουν και την “ατυχία” να μην κρατούν μαυροκόκκινες σημαίες
Αλλά πέραν αυτού έχουν και την “ατυχία” να μην κρατούν μαυροκόκκινες σημαίες και να μην ψέλνουν κάποια “διεθνή” αλλά να κρατάνε ελληνικές σημαίες. Κάτι που ερεθίζει όλους τους αριστερογενείς δημοσιογράφους και τους συνοδοιπόρους τους. Έχουν την ατυχία να ανήκουν στην μεσαία τάξη. Και αυτό ερεθίζει πολλούς νεόπλουτους αριστερόφρονες.
Και όχι μόνο αυτούς αλλά και άλλους. Αυτούς που θέλουν να μετατρέψουν την κοινωνία μας σε μια κοινωνία του ενός πέμπτου. Όπου η μεσαία τάξη – η πλέον παραγωγική τόσο σε πλούτο όσο και ιδέες – θα μετατραπεί σε υπαλλήλους και εργάτες, εξαρτώμενους δηλαδή από το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.
Γιατί αυτή είναι και η ουσία της δήθεν “απελευθέρωσης”. Δεν θα σπεύσουν κάποιοι άλλοι Έλληνες να πάρουν φορτηγά για να γίνουν... ανταγωνιστικοί. Αντίθετα θα έχουμε πολυεθνικές εταιρείες, οι οποίες θα προσλαμβάνουν ως υπαλλήλους κάποιους Έλληνες και θα φέρνουν πολλούς περισσότερους αλλοδαπούς ως ... οδηγούς τους, που θα δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί.
Γνωστή η ιστορία. Με κινδύνους μάλιστα, καθώς δεν θα υπάρχει έλεγχος ούτε στις ώρες εργασίας – κάτι πολύ σημαντικό για κάποιον που οδηγά ένα φορτηγό – είτε ακόμη και στην χώρα όπου εκδίδεται το δίπλωμα. Γιατί είναι γνωστό ότι “μαφίες” χωρών μας γειτονικών, ειδικεύονται στο να παραδίδουν στο σπίτι διπλώματα για επίδοξους επαγγελματίες οδηγούς.
Ουσιαστικά ένα ακόμη κομμάτι της ελληνικής μεσαίας τάξης παραδίδεται βορά στην παγκοσμιοποίηση, στην “ελεύθερη αγορά” που όμως λειτουργεί με όρους που βολεύουν μόνο τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες.
Δημήτρης Παπαγεωργίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου