Σε “Μεγάλη Εβδομάδα” έχουν μετατραπεί για τους κατοίκους της Κερατέας, οι ημέρες που περνάμε. Από την Δευτέρα υπάρχει μια διαρκής κλιμάκωση της έντασης και της βίας στην περιοχή, με αποτέλεσμα κανείς να μην ξέρει που ακριβώς οδηγείται η κατάσταση.
Την εβδομάδα που πέρασε, τα είχαμε όλα. Επιθέσεις των ΜΑΤ, αντεπιθέσεις των κατοίκων, κλείσιμο δρόμων, ξυλοδαρμούς ηλικιωμένων και καταδρομικές επιχειρήσεις εναντίον μηχανημάτων.
Από ό,τι φαίνεται στις αρχές της εβδομάδας, η κυβέρνηση είχε πάρει την απόφαση να “τελειώσει” με δυναμικό τρόπο το θέμα. Η φημολογία όμως αυτής της απόφασης, έκανε τον γύρο του διαδικτύου ήδη από το βράδυ της Κυριακής.
Και έτσι ήδη από το βράδυ της Κυριακής, οι κάτοικοι της Κερατέας πύκνωσαν τα “χαρακώματα – μπλόκα”. Έκλεισαν με μπάζα την κεντρική αρτηρία και ούτω καθ' εξής.
Από ό,τι φαίνεται, η “επιχείρηση” αναβλήθηκε για το πρωί της Τρίτης, όταν και μηχανήματα επιχείρησαν να πάνε δίχως αστυνομική συνοδεία στην περιοχή του ΧΥΤΑ. Μετά είχαμε τις επιθέσεις των ΜΑΤ, τις αντεπιθέσεις των κατοίκων, με αποτέλεσμα τραυματισμούς – επικίνδυνους τραυματισμούς – και συλλήψεις.
Επιπρόσθετα και σαν να μην έφτανε αυτό, κυκλοφόρησε μία φήμη ότι επίκειται επίθεση των αστυνομικών δυνάμεων μέσα στο ίδιο το χωριό της Κερατέας. Και αυτό άναψε τα αίματα. Ας συνδυάσουμε λοιπόν, όλα αυτά τα γεγονότα, με τα όσα είδαν το φώς της δημοσιότητας, με τις απόρρητες εκθέσεις της ΕΛ.ΑΣ. σχετικά με την αντιμετώπιση του προβλήματος που έχει δημιουργηθεί στην περιοχή.
Στην οποία, γινόταν λόγος για μέτρα, τα οποία θύμιζαν την εποχή των Ολυμπιακών αγώνων και τους τρόπους αντιμετώπισης εξωτερικών απειλών, τρομοκρατικής υφής. Φτάνουν μέχρι του σημείου να σχεδιάζουν για αντιμετώπιση επίθεσης με ρουκέτες από τους λόφους της περιοχής.
Ενώ συνδέουν απόστρατους αξιωματικούς, που διαμένουν στην περιοχή, ακόμη και με ομάδες Αλβανών, για τους οποίους γράφουν ότι ίσως έχουν διασυνδέσεις με εγκληματικές οργανώσεις στην Αλβανία.
Τι μας βγάζει αυτό; Πού μας οδηγεί; Ενα εκρηκτικό μείγμα, το οποίο ανά πάσα στιγμή μπορεί να εκραγεί. Ένα ατυχές γεγονός, μια άτυχη στιγμή ή ακόμη και μια ηθελημένη προβοκάτσια, από κύκλους που θέλουν να χρησιμοποιήσουν το πρόβλημα των κατοίκων της Κερατέας για να επιβάλλουν την πολιτική τους ατζέντα και να διασπείρουν το χάος.
Τι θα συνέβαινε εάν κάποιος ηλικιωμένος, μετά από επίθεση των ΜΑΤ, πάθει καρδιακή ανακοπή; Τι θα γίνει ακόμη και εάν κάποιος περαστικός φάει στο κεφάλι ένα δακρυγόνο και πάθει κάτι;
Δεν ξέρουμε εάν η κυβέρνηση, που υπερασπίζεται με κάθε τρόπο τα συμφέροντα των μεγαλοεργολάβων έχει λάβει υπ' όψιν της αυτό το ενδεχόμενο. Οι κάτοικοι της Κερατέας δεν είναι μαθητές. Δεν θα βγούν στους δρόμους, για να “τα σπάσουν” στην μνήμη ενός συνομήλικού τους. Είναι ώριμοι άντρες και γυναίκες, οι οποίοι θα αγωνιστούν για την ποιότητα της καθημερινότητάς τους.
Ο Δεκέμβρης του '08 ίσως να μην ήταν τίποτε μπροστά σε αυτό. Φυσικά, καθώς οι λύκοι στην αναμπουμπούλα χαίρονται, την κατάσταση θα σπεύσουν να εκμεταλλευτούν οι διάφοροι αναρχο-μπάχαλοι. Και το κράτος έχοντας θέσει απέναντί του, τους κατοίκους μιας ολόκληρης περιοχής, θα τους ρίξει βορά στους “λύκους” που λέγαμε.
Αλλά μήπως αυτό είναι το ζητούμενο τελικά; Μήπως το ζητούμενο είναι να χαρακτηριστεί μια ολόκληρη περιοχή, “νορμάλ” μέχρι πριν από λίγο καιρό, ως κοιτίδα αναρχικών, έτσι ώστε να μπορέσει η κυβέρνηση να αποσπάσει κάποιου είδους λαϊκή νομιμοποίηση για την υπεράσπιση των μεγαλοεργολάβων;
Το ζήτημα θέλει ιδιαίτερη προσοχή. Κάτι που δυστυχώς δεν φαίνεται να διαθέτει η παρούσα κυβέρνηση, η οποία οδηγεί την κατάσταση στα άκρα.
Καλά θα κάνει να το ξανασκεφτεί και να κάτσει στο τραπέζι του διαλόγου με την τοπική κοινότητα. Και όχι να μας μιλά για “ανοικτή διακυβέρνηση” μέσω μιας ιστοσελίδας (opengov), στην οποία γράφουν απλά, εκεί που δεν πιάνει μελάνι, όσους διαφωνούν. Στην περίπτωση της Κερατέας θα φανεί η δημοκρατικότητα της κυβέρνησης, και όχι στα τυπικά.
Δημήτρης Παπαγεωργίου
Την εβδομάδα που πέρασε, τα είχαμε όλα. Επιθέσεις των ΜΑΤ, αντεπιθέσεις των κατοίκων, κλείσιμο δρόμων, ξυλοδαρμούς ηλικιωμένων και καταδρομικές επιχειρήσεις εναντίον μηχανημάτων.
Από ό,τι φαίνεται στις αρχές της εβδομάδας, η κυβέρνηση είχε πάρει την απόφαση να “τελειώσει” με δυναμικό τρόπο το θέμα. Η φημολογία όμως αυτής της απόφασης, έκανε τον γύρο του διαδικτύου ήδη από το βράδυ της Κυριακής.
Και έτσι ήδη από το βράδυ της Κυριακής, οι κάτοικοι της Κερατέας πύκνωσαν τα “χαρακώματα – μπλόκα”. Έκλεισαν με μπάζα την κεντρική αρτηρία και ούτω καθ' εξής.
Από ό,τι φαίνεται, η “επιχείρηση” αναβλήθηκε για το πρωί της Τρίτης, όταν και μηχανήματα επιχείρησαν να πάνε δίχως αστυνομική συνοδεία στην περιοχή του ΧΥΤΑ. Μετά είχαμε τις επιθέσεις των ΜΑΤ, τις αντεπιθέσεις των κατοίκων, με αποτέλεσμα τραυματισμούς – επικίνδυνους τραυματισμούς – και συλλήψεις.
Επιπρόσθετα και σαν να μην έφτανε αυτό, κυκλοφόρησε μία φήμη ότι επίκειται επίθεση των αστυνομικών δυνάμεων μέσα στο ίδιο το χωριό της Κερατέας. Και αυτό άναψε τα αίματα. Ας συνδυάσουμε λοιπόν, όλα αυτά τα γεγονότα, με τα όσα είδαν το φώς της δημοσιότητας, με τις απόρρητες εκθέσεις της ΕΛ.ΑΣ. σχετικά με την αντιμετώπιση του προβλήματος που έχει δημιουργηθεί στην περιοχή.
Στην οποία, γινόταν λόγος για μέτρα, τα οποία θύμιζαν την εποχή των Ολυμπιακών αγώνων και τους τρόπους αντιμετώπισης εξωτερικών απειλών, τρομοκρατικής υφής. Φτάνουν μέχρι του σημείου να σχεδιάζουν για αντιμετώπιση επίθεσης με ρουκέτες από τους λόφους της περιοχής.
Ενώ συνδέουν απόστρατους αξιωματικούς, που διαμένουν στην περιοχή, ακόμη και με ομάδες Αλβανών, για τους οποίους γράφουν ότι ίσως έχουν διασυνδέσεις με εγκληματικές οργανώσεις στην Αλβανία.
Τι μας βγάζει αυτό; Πού μας οδηγεί; Ενα εκρηκτικό μείγμα, το οποίο ανά πάσα στιγμή μπορεί να εκραγεί. Ένα ατυχές γεγονός, μια άτυχη στιγμή ή ακόμη και μια ηθελημένη προβοκάτσια, από κύκλους που θέλουν να χρησιμοποιήσουν το πρόβλημα των κατοίκων της Κερατέας για να επιβάλλουν την πολιτική τους ατζέντα και να διασπείρουν το χάος.
Τι θα συνέβαινε εάν κάποιος ηλικιωμένος, μετά από επίθεση των ΜΑΤ, πάθει καρδιακή ανακοπή; Τι θα γίνει ακόμη και εάν κάποιος περαστικός φάει στο κεφάλι ένα δακρυγόνο και πάθει κάτι;
Δεν ξέρουμε εάν η κυβέρνηση, που υπερασπίζεται με κάθε τρόπο τα συμφέροντα των μεγαλοεργολάβων έχει λάβει υπ' όψιν της αυτό το ενδεχόμενο. Οι κάτοικοι της Κερατέας δεν είναι μαθητές. Δεν θα βγούν στους δρόμους, για να “τα σπάσουν” στην μνήμη ενός συνομήλικού τους. Είναι ώριμοι άντρες και γυναίκες, οι οποίοι θα αγωνιστούν για την ποιότητα της καθημερινότητάς τους.
Ο Δεκέμβρης του '08 ίσως να μην ήταν τίποτε μπροστά σε αυτό. Φυσικά, καθώς οι λύκοι στην αναμπουμπούλα χαίρονται, την κατάσταση θα σπεύσουν να εκμεταλλευτούν οι διάφοροι αναρχο-μπάχαλοι. Και το κράτος έχοντας θέσει απέναντί του, τους κατοίκους μιας ολόκληρης περιοχής, θα τους ρίξει βορά στους “λύκους” που λέγαμε.
Αλλά μήπως αυτό είναι το ζητούμενο τελικά; Μήπως το ζητούμενο είναι να χαρακτηριστεί μια ολόκληρη περιοχή, “νορμάλ” μέχρι πριν από λίγο καιρό, ως κοιτίδα αναρχικών, έτσι ώστε να μπορέσει η κυβέρνηση να αποσπάσει κάποιου είδους λαϊκή νομιμοποίηση για την υπεράσπιση των μεγαλοεργολάβων;
Το ζήτημα θέλει ιδιαίτερη προσοχή. Κάτι που δυστυχώς δεν φαίνεται να διαθέτει η παρούσα κυβέρνηση, η οποία οδηγεί την κατάσταση στα άκρα.
Καλά θα κάνει να το ξανασκεφτεί και να κάτσει στο τραπέζι του διαλόγου με την τοπική κοινότητα. Και όχι να μας μιλά για “ανοικτή διακυβέρνηση” μέσω μιας ιστοσελίδας (opengov), στην οποία γράφουν απλά, εκεί που δεν πιάνει μελάνι, όσους διαφωνούν. Στην περίπτωση της Κερατέας θα φανεί η δημοκρατικότητα της κυβέρνησης, και όχι στα τυπικά.
Δημήτρης Παπαγεωργίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου