Στις απαρχές του ελληνικού κράτους και όχι στο μεταπολιτευτικό σύστημα εντοπίζει τις ρίζες της παρούσας κρίσης ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός.
«Οι τρεις χαμένες ευκαιρίες της Ελλάδας ήταν ο Καποδίστριας, ο Τρικούπης και ο Βενιζέλος. Έκτοτε υπήρξαν καλύτεροι ή χειρότεροι, αλλά ποτέ στο ύψος αυτών των τριών. Από εκεί και πέρα, ακολούθησε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και, με το τέλος του, άλλη μία χαμένη ευκαιρία, ο Εμφύλιος. Μετά έρχεται μία περίοδος με τις εναλλασσόμενες κυβερνήσεις Καραμανλή και Παπανδρέου, και η χούντα.
Αυτά είναι τα τραγικά της Ελλάδος, δεν είναι η παρούσα κρίση». Ο ίδιος δηλώνει αισιόδοξος για έναν απλό λόγο: «Αυτό το διάστημα ξαναδιάβασα το βιβλίο ‘Εκτός των τειχών’ που είχα γράψει το 1966. Περάσαμε από την κόλαση τα χρόνια της δεκαετίας του ’60 -πολιτικοί κρατούμενοι, ρακοσυλλέκτες, φυσικές καταστροφές- και, παρόλα αυτά, επιζήσαμε. Ως λαός έχουμε μεγάλες αντοχές, και θα βγούμε και από αυτήν την πρωτόγνωρη κρίση».
Ο κ. Βασιλικός σημειώνει ότι μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80 έγιναν σημαντικά βήματα για να καλυφθούν οι «τεράστιες ανάγκες ενός λαού διαχρονικά ταλαιπωρημένου. Όταν άρχισαν να έρχονται τα πακέτα από την ΕΕ, νομίζαμε ότι αυτά ήτανε άνευ ανταπόδοσης. Δυστυχώς, δεν ήταν. Ζούσαμε σε μια επίπλαστη ευδαιμονία τα προηγούμενα χρόνια». Με την είσοδό μας στο ευρώ, «δεν υπήρχε πλέον εθνικό νόμισμα για να υποτιμηθεί. Κατά τη γνώμη μου, η Ευρώπη έπρεπε να αρθεί στο ύψος των ευθυνών της και να στηρίξει την Ελλάδα. Δεν το έκανε, και καταλήξαμε να έχουμε παρέμβαση ξένων δυνάμεων, όπως του ΔΝΤ».
Έτσι φτάσαμε στο σήμερα και στα επώδυνα μέτρα που λαμβάνει συνεχώς η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει τη διαρκώς επιδεινούμενη κατάσταση. «Τέτοια μέτρα δεν μπορούσε να είχε πάρει κανένας με τέτοια καθυστέρηση και με τέτοια αναλγησία απέναντι στον κόσμο. Είναι πράγματι μέτρα πρωτοφανή, που κανείς σκέφτεται ότι, όπως αλλάζουν τα ονόματα των υπουργείων, θα έπρεπε να αλλάξουν και το όνομα του κυβερνώντος κόμματος, διότι δεν αντιστοιχεί στα σοσιαλιστικά του στοιχεία».
makthes
«Οι τρεις χαμένες ευκαιρίες της Ελλάδας ήταν ο Καποδίστριας, ο Τρικούπης και ο Βενιζέλος. Έκτοτε υπήρξαν καλύτεροι ή χειρότεροι, αλλά ποτέ στο ύψος αυτών των τριών. Από εκεί και πέρα, ακολούθησε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και, με το τέλος του, άλλη μία χαμένη ευκαιρία, ο Εμφύλιος. Μετά έρχεται μία περίοδος με τις εναλλασσόμενες κυβερνήσεις Καραμανλή και Παπανδρέου, και η χούντα.
Αυτά είναι τα τραγικά της Ελλάδος, δεν είναι η παρούσα κρίση». Ο ίδιος δηλώνει αισιόδοξος για έναν απλό λόγο: «Αυτό το διάστημα ξαναδιάβασα το βιβλίο ‘Εκτός των τειχών’ που είχα γράψει το 1966. Περάσαμε από την κόλαση τα χρόνια της δεκαετίας του ’60 -πολιτικοί κρατούμενοι, ρακοσυλλέκτες, φυσικές καταστροφές- και, παρόλα αυτά, επιζήσαμε. Ως λαός έχουμε μεγάλες αντοχές, και θα βγούμε και από αυτήν την πρωτόγνωρη κρίση».
Ο κ. Βασιλικός σημειώνει ότι μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80 έγιναν σημαντικά βήματα για να καλυφθούν οι «τεράστιες ανάγκες ενός λαού διαχρονικά ταλαιπωρημένου. Όταν άρχισαν να έρχονται τα πακέτα από την ΕΕ, νομίζαμε ότι αυτά ήτανε άνευ ανταπόδοσης. Δυστυχώς, δεν ήταν. Ζούσαμε σε μια επίπλαστη ευδαιμονία τα προηγούμενα χρόνια». Με την είσοδό μας στο ευρώ, «δεν υπήρχε πλέον εθνικό νόμισμα για να υποτιμηθεί. Κατά τη γνώμη μου, η Ευρώπη έπρεπε να αρθεί στο ύψος των ευθυνών της και να στηρίξει την Ελλάδα. Δεν το έκανε, και καταλήξαμε να έχουμε παρέμβαση ξένων δυνάμεων, όπως του ΔΝΤ».
Έτσι φτάσαμε στο σήμερα και στα επώδυνα μέτρα που λαμβάνει συνεχώς η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει τη διαρκώς επιδεινούμενη κατάσταση. «Τέτοια μέτρα δεν μπορούσε να είχε πάρει κανένας με τέτοια καθυστέρηση και με τέτοια αναλγησία απέναντι στον κόσμο. Είναι πράγματι μέτρα πρωτοφανή, που κανείς σκέφτεται ότι, όπως αλλάζουν τα ονόματα των υπουργείων, θα έπρεπε να αλλάξουν και το όνομα του κυβερνώντος κόμματος, διότι δεν αντιστοιχεί στα σοσιαλιστικά του στοιχεία».
makthes
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου