Η εικόνα του ευτυχώς συλληφθέντα αστυνομικού να χτυπά την Τατιάνα Μπόλαρη, ενόχλησε πολύ, πάρα πολύ. Έκανε μάλιστα άνω-κάτω το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και τη ΓΑΔΑ. Λογικό ήταν άλλωστε, καθώς κυκλοφόρησαν πολύ οι σχετικές φωτογραφίες και δεν υπήρχαν περιθώρια «διαχείρισης» του θέματος από τη ΓΑΔΑ.
Με λίγα λόγια, ο τύπος δεν θα καλοπεράσει, καθώς η αυστηρή τιμωρία για παραδειγματισμό, είναι σχεδόν δεδομένη, δεδομένων και των αντιδράσεων που εξέγειρε το άθλιο περιστατικό.
Συμπεριφορά αλά ΠΑΣΟΚ…
Ένας λοιπόν 25χρονος αστυνομικός, γρονθοκοπεί μια νεαρή φωτογράφο, μια εξαιρετική επαγγελματία, που την ξέρουν όλοι στην Αθήνα. Η έλλειψη στοιχειώδους ιπποτισμού έναντι μιας γυναίκας και δη από ένστολο, συγκλονίζει. Και αυτό, από έναν αστυνομικό.
Δηλαδή, αν τα πράγματα χειροτερέψουν, τι θα κάνουν; Πολλοί θα ήθελαν να ξέρουν τι στο καλό λένε στις Σχολές της Αστυνομίας σε τύπους σαν αυτόν. Να βγάζουν τα απωθημένα τους έναντι των πολιτών; Να μην είναι ψύχραιμοι και συγκαταβατικοί;
Να συμπεριφέρονται βίαια στους πολίτες; Να μη σέβονται τις γυναίκες; Να διαλύουν την «κοινωνία των πολιτών», όπως οι ίδιοι οι ΠΑΣΟΚοι την αποκαλούσαν μέχρι χθες, όταν αυτή διαμαρτύρεται; Απλά ξέρουν να επιλέγουν τους πραίτορές τους πολύ καλά… Και τους θέλουν ακριβώς έτσι.
Όμως, μην απατάσθε. Ο τύπος αυτός και η πράξη του, αντικατοπτρίζει τη λογική της κυβέρνησης και του συστήματος χθες και σήμερα: καταστολή των λαϊκών κινητοποιήσεων, για να επιτύχουν τις επιδιώξεις τους, οι οποίες βαπτίζονται μεταρρυθμίσεις και μάλιστα ενός συστήματος, που αυτοί το έφεραν στα όρια της ασφυξίας.
Και τώρα, για να το περισώσουν, καθώς είναι στελεχωμένο σχεδόν αποκλειστικά από δικούς τους, να και το μνημόνιο. Ο μηχανισμός για να διασωθεί η ΠΑΣΟΚική κλίκα που διοικεί τον τόπο από το 1981 και μετά, άμεσα ή έμμεσα.
Το ΠΑΣΟΚ δεν άλλαξε…
Από το αρχείο μου, αλίευσα ένα άρθρο στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Το Βήμα της Κυριακής», σημαίνοντος στελέχους του ΠΑΣΟΚ, του Τηλέμαχου Χυτήρη, όπου ο κύριος αυτός σημείωνε ότι «ο εκσυγχρονισμός συνεπάγεται συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις ακόμη και για τη βελτίωση και αναμόρφωση, πόσο δε μάλλον για την ανατροπή υφιστάμενων θεσμών που δεν εξυπηρετούν πλέον το κοινωνικό σύνολο».
Προσέξτε και αυτό: «Η αλλαγή δεν επιτυγχάνεται μόνο με συναίνεση». Η λενινιστικού τύπου παραπάνω προσέγγιση, είναι διάχυτη σήμερα στη βίαιη συμπεριφορά της κυβέρνησης έναντι των πολιτών, που αντιδρούν στην «ανατροπή υφιστάμενων θεσμών»…
Στην ιστοσελίδα του Τηλέμαχου Χυτήρη, διαβάζουμε πως «πρώτο μέλημα της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου είναι να σωθεί η οικονομία και να διατηρηθεί η κοινωνική συνοχή. Πρόκειται για ένα εθνικό στόχο στον οποίο πρέπει όλοι να συμβάλουν με τρόπο κοινωνικά δίκαιο. Χρειάζεται συναίνεση από όλες τις πολιτικές δυνάμεις και τους κοινωνικούς φορείς».
«Χρειάζεται συναίνεση», μας λέει ο γνωστός πολιτικός. Και τι γίνεται, όταν δεν υπάρχει συναίνεση; Ρωτείστε τους χιλιάδες πολίτες που την περασμένη Τετάρτη, αλλά και την αποφράδα 28η Ιουνίου, «δοκίμασαν» τη βία των δυνάμεων καταστολής (για να χρησιμοποιήσω και μια προσφιλή στην αριστερά έκφραση), ακόμα και μέσα στο μετρό ή ακόμα και μέσα στην εκκλησία (Άγιος Παντελεήμονας)!
Το ΠΑΣΟΚ δεν άλλαξε. Από τους «χιλιάδες αγανακτισμένους πολίτες» του κίτρινου Τύπου του, της δεκαετίας του ‘80, τους γκαουλάιτερ στη Βουλή και τα χρωματιστά ψηφοδέλτια, πέρασε στα «ξεβρακώματα» από τους συνδικαλιστές του, στην έμπρακτη προστασία των τρομοκρατών, στην ενθάρρυνση καταλήψεων και άλλων βίαιων πράξεων, που σήμερα εν πολλοίς βρίσκει και μπροστά του.
Όμως, καλά θα κάνουν στο ΠΑΣΟΚ, μιας και «τα δίνουν όλα» για να πετύχουν την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων (είναι και αυτή «μεταρρύθμιση»;), να αντιληφθούν ότι η χρήση βίας από τα ΜΑΤ των πραιτοριανών τους, είναι αδιέξοδη.
Του Νίκου Χιδίρογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου