Σε ένα χαρτί με κόκκινο μελάνι έγραψε ο 77χρονος συνταξιούχος φαρμακοποιός τους λόγους που τον οδήγησαν στη μοιραία απόφαση... Γι' αυτό το τελευταίο σημείωμα και για τον χαρακτήρα του, το «Εθνος» μίλησε με την κόρη του και με ανθρώπους που τον ζούσαν από κοντά
«Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κυριολεκτικά τη δυνατότητα επιβίωσής μου που στηριζόταν σε μια αξιοπρεπή σύνταξη που επί 35 χρόνια εγώ μόνον (χωρίς ενίσχυση κράτους) πλήρωνα γι' αυτήν.
Επειδή έχω μια ηλικία που δεν μου δίνει την ατομική δυνατότητα δυναμικής αντίδρασης (χωρίς βέβαια να αποκλείω αν ένας Ελληνας έπαιρνε το καλάσνικοφ, ο δεύτερος θα ήμουν εγώ), δεν βρίσκω άλλη λύση από ένα αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω τα σκουπίδια για τη διατροφή μου.
Στην ερώτησή μας, αν ο πατέρας της είχε οικονομικά προβλήματα, απάντησε πως «ζοριζόταν, όπως όλοι μας», αφήνοντας να εννοηθεί πως δεν ήταν τα χρέη που τον οδήγησαν στην αυτοκτονία. Πάντως, ούτε η ίδια είχε καμία ένδειξη για αυτό που επρόκειτο να συμβεί...
Ο 77χρονος συνταξιούχος ήταν πάντως πολιτικοποιημένος, προβληματισμένος και ενεργός πολίτης. Με αυτά τα λόγια τουλάχιστον τον περιγράφουν οι γείτονές του. Οσοι τον ήξεραν, μίλησαν στο «Εθνος» για έναν άνθρωπο που ήταν ενεργός, παρών σε κινητοποιήσεις και συζητήσεις, ο οποίος προβληματιζόταν από την κοινωνικοπολιτική κατάσταση... Στη γειτονιά κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι ο μικρόσωμος, συμπαθητικός συνταξιούχος φαρμακοποιός, που συχνά έβλεπαν να κάνει βόλτες στην περιοχή, αυτοκτόνησε με όπλο.
Πριν από περίπου δέκα χρόνια, όταν βγήκε στη σύνταξη, το φαρμακείο που διατηρούσε ο ίδιος το πούλησε στον Σπύρο Ζουζούνη.
Η σχέση που ανέπτυξαν όλα αυτά τα χρόνια ήταν σχεδόν πατρική, αφού πολύ συχνά ο «κύριος Μάκης», όπως τον αποκαλούσαν, επισκεπτόταν το φαρμακείο, με το οποίο ήταν συναισθηματικά συνδεδεμένος. «Είμαι σε κατάσταση σοκ. Για μένα ήταν σαν δεύτερος πατέρας. Ηταν χρυσός άνθρωπος. Αγαπούσε το φαρμακείο, ήταν εξαιρετικός πατέρας, σύζυγος, φίλος. Οσο ήταν φαρμακοποιός βοηθούσε όλον τον κόσμο - στα μεγάλα πολιτικά γεγονότα είχε περιθάλψει τη μισή γειτονιά», μας λέει. «Νιώθω οργή. Θα μπορούσε να μου έχει μιλήσει. Να μου πει κάτι. Πώς το έκανε αυτό;», επαναλαμβάνει, χωρίς ακόμη να έχει συνειδητοποιήσει τι συνέβη.
«Ο Μάκης ήταν κοινωνικός, αγαπητός, κοσμογυρισμένος. Είχε γυρίσει όλη την υφήλιο με ταξίδια», μας λέει ένας γείτονάς του, ο Αντώνης Σκαρμούτσος. «Αυτό που μου έλεγε συχνά τον τελευταίο καιρό είναι ότι δεν μπορούσε να συγχωρήσει την αδράνεια της νεολαίας. ?Πώς είναι δυνατόν?, μου έλεγε, ?παιδιά νέα, πτυχιούχοι, που έχουν αγωνιστεί για τις σπουδές τους, να μην αντιδρούν στον βιασμό του ελληνικού λαού και να κάθονται να πίνουν καφέδες;?. Αυτό τον έκανε να συμμετάσχει και στις κινητοποιήσεις στο Σύνταγμα, σε πορείες και αλλού», μας λέει. Για τον λόγο αυτό, μάλιστα, είχε αναρτήσει στο μπαλκόνι του αφίσα του κινήματος «Δεν πληρώνω».
Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ
«Πίναμε καφέ χθες μαζί»
«Ηταν τόσο μικροκαμωμένος, σχεδόν ?φοβιτσιάρης?! Πού βρήκε το όπλο και με ποια δύναμη τράβηξε τη σκανδάλη;», αναρωτιέται ο κύριος Γιώργος, που μόλις χθες έπινε μαζί του καφέ σε καφετέρια των Αμπελοκήπων. «Τον ήξερα πολλά χρόνια, γιατί ήταν φαρμακοποιός εδώ και τα λέγαμε συχνά. Μου έλεγε για την ιδιαίτερη πατρίδα του, τα Κανάλια Καρδίτσας, αλλά και για τις πολιτικές του ανησυχίες», εξηγεί.
ΜΑΡΙΑ ΨΑΡΑ
«Το ιδιόχειρο σημείωμα που έγραψε και άφησε ο πατέρας μου τα λέει όλα. Στα γραφόμενά του φαίνεται η διάσταση που ο ίδιος ήθελε να δώσει στο συμβάν. Δε θέλω να μιλήσω περισσότερο...», δήλωσε η κόρη του 77χρονου αυτόχειρα, Εμμυ Χριστούλα. Δημοσιογράφος η ίδια, εργαζόμενη στο πολιτικό γραφείο της Σοφίας Σακοράφα και ενεργή πολιτικά, γνωρίζει καλά πως ό,τι μπορεί να πει για το περιστατικό του χαμού του πατέρα της εμπεριέχεται στις τρεις παραγράφους, όπως ο ίδιος διατύπωσε. Ηταν ένα χαρτί με κόκκινα γράμματα. Σε αυτό ο 77χρονος είχε γράψει τους λόγους που τον οδήγησαν στο να δώσει τέλος στη ζωή του...
«Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κυριολεκτικά τη δυνατότητα επιβίωσής μου που στηριζόταν σε μια αξιοπρεπή σύνταξη που επί 35 χρόνια εγώ μόνον (χωρίς ενίσχυση κράτους) πλήρωνα γι' αυτήν.
Επειδή έχω μια ηλικία που δεν μου δίνει την ατομική δυνατότητα δυναμικής αντίδρασης (χωρίς βέβαια να αποκλείω αν ένας Ελληνας έπαιρνε το καλάσνικοφ, ο δεύτερος θα ήμουν εγώ), δεν βρίσκω άλλη λύση από ένα αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω τα σκουπίδια για τη διατροφή μου.
Πιστεύω πως οι νέοι χωρίς μέλλον κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στην πλατεία Συντάγματος θα κρεμάσουν ανάποδα τους εθνικούς προδότες, όπως έκαναν το 1945 οι Ιταλοί στον Μουσολίνι (Πιάτσα Πορέτο του Μιλάνου)».
Οπως είπε η Έμμυ Χριστούλα, μία ιδιόχειρη επιστολή άφησε σε εκείνη, στο σπίτι, και άλλη μία, με το ίδιο περιεχόμενο, είχε μαζί του.Στην ερώτησή μας, αν ο πατέρας της είχε οικονομικά προβλήματα, απάντησε πως «ζοριζόταν, όπως όλοι μας», αφήνοντας να εννοηθεί πως δεν ήταν τα χρέη που τον οδήγησαν στην αυτοκτονία. Πάντως, ούτε η ίδια είχε καμία ένδειξη για αυτό που επρόκειτο να συμβεί...
Ο 77χρονος συνταξιούχος ήταν πάντως πολιτικοποιημένος, προβληματισμένος και ενεργός πολίτης. Με αυτά τα λόγια τουλάχιστον τον περιγράφουν οι γείτονές του. Οσοι τον ήξεραν, μίλησαν στο «Εθνος» για έναν άνθρωπο που ήταν ενεργός, παρών σε κινητοποιήσεις και συζητήσεις, ο οποίος προβληματιζόταν από την κοινωνικοπολιτική κατάσταση... Στη γειτονιά κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι ο μικρόσωμος, συμπαθητικός συνταξιούχος φαρμακοποιός, που συχνά έβλεπαν να κάνει βόλτες στην περιοχή, αυτοκτόνησε με όπλο.
Πριν από περίπου δέκα χρόνια, όταν βγήκε στη σύνταξη, το φαρμακείο που διατηρούσε ο ίδιος το πούλησε στον Σπύρο Ζουζούνη.
Η σχέση που ανέπτυξαν όλα αυτά τα χρόνια ήταν σχεδόν πατρική, αφού πολύ συχνά ο «κύριος Μάκης», όπως τον αποκαλούσαν, επισκεπτόταν το φαρμακείο, με το οποίο ήταν συναισθηματικά συνδεδεμένος. «Είμαι σε κατάσταση σοκ. Για μένα ήταν σαν δεύτερος πατέρας. Ηταν χρυσός άνθρωπος. Αγαπούσε το φαρμακείο, ήταν εξαιρετικός πατέρας, σύζυγος, φίλος. Οσο ήταν φαρμακοποιός βοηθούσε όλον τον κόσμο - στα μεγάλα πολιτικά γεγονότα είχε περιθάλψει τη μισή γειτονιά», μας λέει. «Νιώθω οργή. Θα μπορούσε να μου έχει μιλήσει. Να μου πει κάτι. Πώς το έκανε αυτό;», επαναλαμβάνει, χωρίς ακόμη να έχει συνειδητοποιήσει τι συνέβη.
«Ο Μάκης ήταν κοινωνικός, αγαπητός, κοσμογυρισμένος. Είχε γυρίσει όλη την υφήλιο με ταξίδια», μας λέει ένας γείτονάς του, ο Αντώνης Σκαρμούτσος. «Αυτό που μου έλεγε συχνά τον τελευταίο καιρό είναι ότι δεν μπορούσε να συγχωρήσει την αδράνεια της νεολαίας. ?Πώς είναι δυνατόν?, μου έλεγε, ?παιδιά νέα, πτυχιούχοι, που έχουν αγωνιστεί για τις σπουδές τους, να μην αντιδρούν στον βιασμό του ελληνικού λαού και να κάθονται να πίνουν καφέδες;?. Αυτό τον έκανε να συμμετάσχει και στις κινητοποιήσεις στο Σύνταγμα, σε πορείες και αλλού», μας λέει. Για τον λόγο αυτό, μάλιστα, είχε αναρτήσει στο μπαλκόνι του αφίσα του κινήματος «Δεν πληρώνω».
Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ
«Πίναμε καφέ χθες μαζί»
«Ηταν τόσο μικροκαμωμένος, σχεδόν ?φοβιτσιάρης?! Πού βρήκε το όπλο και με ποια δύναμη τράβηξε τη σκανδάλη;», αναρωτιέται ο κύριος Γιώργος, που μόλις χθες έπινε μαζί του καφέ σε καφετέρια των Αμπελοκήπων. «Τον ήξερα πολλά χρόνια, γιατί ήταν φαρμακοποιός εδώ και τα λέγαμε συχνά. Μου έλεγε για την ιδιαίτερη πατρίδα του, τα Κανάλια Καρδίτσας, αλλά και για τις πολιτικές του ανησυχίες», εξηγεί.
ΜΑΡΙΑ ΨΑΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου