Πήξαμε στους «ζόρικους»

«Θα σας κρεμάσουμε στο Σύνταγμα». «Να τον λιντσάρετε». Προτροπή σε πράξεις βίας. «Αναδρομικούς νόμους». «Θα σας διαλύσουμε». «Θα σας κλείσουμε στη φυλακή». Απεικονίσεις στα social media με αγχόνες και γκιλοτίνες, πολλές φορές από άτομα που αν τα κοιτάξεις στο δρόμο, θα χαμηλώσουν το βλέμμα και θα επιταχύνουν.

Η πολιτική σκηνή, γέμισε σκληρά (;) αγόρια και κορίτσια. Καλτσόν σκίζονται, λαιμοί τεντώνονται, γροθιές υψώνονται, κόσμος στέκεται στις μύτες των ποδιών του, πολλή η υπερένταση και αμέτρητοι οι τσαμπουκάδες. Είναι και οι κάμερες και οι επικοινωνιακές ανάγκες... Και η αδρεναλίνη ρέει, μαζί με τον ιδρώτα.

Είναι κάποιοι τόσο σκληροτράχηλοι άραγε; Ποιος ξέρει. Έτσι φαίνεται. Θα σας πω πάντως ότι αυτά συνήθως δεν ακούγονται σε κοινοβούλια της Δυτικής Ευρώπης, καθώς εκεί δεν υπάρχουν περιθώρια για συμπεριφορές της κακιάς ώρας, που, μεταξύ μας αποτελούν και ενδείξεις παρακμής, αλλά αντίθετα, ακούγονται σε κοινοβούλια όπως αυτά της Ουκρανίας, της Κορέας ή της Ταϊβάν.

ΠΙΑΣΑΝΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΟΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ

Οι διωκτικές αρχές λοιπόν πιάσανε δουλειά, καθώς ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης, Ευάγγελος Μαδεμλής, ξαμολήθηκε στο κατόπι του προέδρου των ΑΝΕΛ, Πάνου Καμμένου, ο οποίος προέτρεψε κατοίκους της Χαλκιδικής να λιντσάρουν έναν αιρετό, τον γνωστό σε όλους μας δήμαρχο Αριστοτέλη και πρώην υπουργό, Χρήστο Πάχτα.

Έχει ήδη δοθεί εντολή στην εισαγγελέα ποινικής δίωξης, Σύρμω Κακάλη, να σχηματιστεί δικογραφία, καθώς υπάρχει παράβαση του άρθρου 184 του Ποινικού Κώδικα, το οποίο λέει πως «όποιος δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο προκαλεί ή διεγείρει σε διάπραξη κακουργήματος ή πλημμελήματος, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών ετών». Και φυσικά, περιμένουμε να δούμε και ποια θα είναι η αντίδραση του δημάρχου, ο οποίος θίγεται. Δεν είναι ΚΑΝΕΙΣ σε αυτή τη χώρα υπεράνω του νόμου. ΚΑΝΕΙΣ.

Φυσικά, πολλοί κρύβονται πίσω από τη βουλευτική τους ασυλία. Αλλιώς, δεν θα μιλούσαν άσχημα, ούτε θα προέτρεπαν δημόσια στη διάπραξη εγκληματικών πράξεων, καθώς θα γνώριζαν ότι θα συλλαμβάνονταν, στο πλαίσιο του αυτοφώρου, θα δικάζονταν και θα καταδικάζονταν.

Πρώτα απ’ όλα, θα ήθελα να πω στους αρμόδιους του ΣΥΡΙΖΑ και του κόμματος που αυτός τροφοδοτεί ποικιλοτρόπως, της Χρυσής Αυγής, αλλά και στους αρμόδιους των Ανεξάρτητων Ελλήνων, να προσέξουν να μη σκίσουν κανένα καλτσόν. Να μην πάθουν τίποτα από τους αμέτρητους – λεκτικούς κυρίως – τσαμπουκάδες. Όπως και να το κάνεις όμως, θέλει προσοχή, καθώς η υπερένταση προκαλεί εφίδρωση και με τη σειρά της η εφίδρωση, εποχή που αλλάζει και ο καιρός μάλιστα, κρυολογήματα.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΝΤΩΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Ναι, υπάρχει πολιτικό περιθώριο, για να μιλήσουμε τώρα σοβαρά. Ναι, υπάρχουν συμπεριφορές που αναδεικνύουν τα μεγάλα κενά στην πολιτική μας κουλτούρα. Ναι, έχουμε θέμα «ποιότητας». Σοβαρό μάλιστα. Τα όσα έχουν πει κατά καιρούς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, κλείνοντας το μάτι σε ομάδες αναρχικών και περιθωριακών, είναι πολύ χαρακτηριστικά.

Επίσης, έχουμε κάποια ιδιότυπα φαινόμενα, όπως είναι μια τάση των παλαιάς κοπής επικεφαλής κάποιων κομμάτων να συμπεριφέρονται ως ένα είδος «ποιμένων» θρησκευτικής σέκτας, κάτι που αναδεικνύει και πώς αντιμετωπίζουν τους ψηφοφόρους και πώς πραγματικά τους βλέπουν.

Το πρόβλημα στην Ελλάδα, είναι στην προκειμένη περίπτωση η μη εφαρμογή των νόμων και η ατιμωρησία για τους πολιτικούς. Δυστυχώς, πολλοί είναι εκείνοι που καταφεύγουν στην κατάθεση αστικών αγωγών, διότι πλέον αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να τιμωρηθούν κάποιοι, που καλυπτόμενοι πίσω από τα προνόμια που τους παρέχει το δημόσιο αξίωμά τους, δεν συμπεριφέρονται όπως αρμόζει.
Δεν είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνονται οι πολιτικοί, πως ιδιαίτερα σε αυτή την εξαιρετικά κρίσιμη συγκυρία, η όξυνση των πνευμάτων, ενέχει τεράστιο ρίσκο και πως όσοι προτρέπουν σε βιαιότητες, αργά ή γρήγορα θα κληθούν να απολογηθούν για ηθική αυτουργία, αν κάτι δεν πάει καλά. Αλλά το θέμα δεν είναι η τιμωρία όλων όσων προτάσσουν τις επικοινωνιακές τους ανάγκες και θέτουν σε δεύτερη μοίρα την κοινωνική ειρήνη, αλλά η διαφύλαξή της και η πρόληψη του χάους.

ΝΑ ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΟΥΝ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι: φαινόμενα περίεργα, έχουμε δει κατά καιρούς και στη Δυτική Ευρώπη. Ποιος ξεχνά τον Πιμ Φόρτουιν; Στην Ιταλία, ο Πέπε Γκρίλο, θριάμβευσε. Όμως, εκεί, αυτά είχαν και έχουν ημερομηνία λήξης, ενώ στη Δύση, ακόμα και οι γραφικοί προσέχουν τι λένε, για να μην έχουν φασαρίες με το νόμο. Ο κόσμος εκεί διαμαρτύρεται στιγμιαία και μετά αποκαθιστά ο ίδιος την τάξη. Εδώ, αυτό δεν συμβαίνει.

Ο κόσμος, προσπαθώντας να «τιμωρήσει» το σύστημα, στην ουσία τιμωρεί τον εαυτό του και μετά, διολισθαίνει, αντί να διορθώσει το σφάλμα. Αν τα άκρα επικρατήσουν στη χώρα μας, αν δοθεί η εξουσία έστω και μια μέρα σε ανθρώπους που προτρέπουν στη βία ή είναι απολογητές μαζικών εγκλημάτων (βλ. ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, Χρυσή Αυγή αλλά και άλλοι), τις συνέπειες θα τις πληρώνουμε για πολλές δεκαετίες. Με λίγα λόγια, καλό θα ήταν να πρυτανεύσει η λογική, όσο είναι ακόμα καιρός. Να σκεφτούμε τι έχει συμβεί κατά καιρούς στον τόπο μας και πόσο πληρώσαμε διχασμούς που προκάλεσαν οι εμπρηστικές ρητορικές. Και να πούμε ένα ξεκάθαρο ΟΧΙ σε όλους όσους επιβουλεύονται την κοινωνική ειρήνη.

ΥΓ: «Η ετυμολογία του «λιντσάρω», από το Μείζον Ελληνικό Λεξικό Τεγόπουλου Φυτράκη, όπως τη βρήκα στο διαδίκτυο: Λιντσάρω [από το όν. του Αμερικανού δικαστή Ch. Lynch] ρ. (λιντσάρισα) εκτελώ εγκληματία ή ένοχο, χωρίς να έχει προηγηθεί δίκη και κατόπιν συλλογικής (από το πλήθος) απόφασης | ασκώ βία σε κάποιον, προβαίνω σε βίαιες ενέργειες εναντίον κάποιου». Αυτά, για να μην αρχίσουν πάλι τα συνηθισμένα ότι «εννοούσα αυτό, ή εκείνο ή το άλλο».

Νίκος Χιδίρογλου