Γκράφιτι με βυζαντινή τέχνη

Οταν η βυζαντινή αγιογραφία συναντά το σύγχρονο γκράφιτι, ένα εικαστικό θαύμα γεννιέται.

Μεξικό, «Nomada», 2014. Διαστάσεις 21Χ5 μ. Μια νομαδική φυλή ζωγραφισμένη με συμβολικό τρόπο. Εργο επικεντρωμένο στις οικουμενικές αξίες και στα συναισθήματα -αντί των υλικών αγαθών- που μεταφέρουν πίστη, αγάπη, χαρά, λύπη, μουσική, εργασία, γνώση, συλλογικότητα. Με τα κορίτσια του Κέντρου Κοινωνικού Προσανατολισμού Νεανίδων του Κερέταρο στο Μεξικό

Ο Φίκος, ένας 28χρονος Ελληνας καλλιτέχνης, εξάγει εγχώριο πολιτισμό «παντρεύοντας» μια τεχνοτροπία ηλικίας 1.600 ετών με ένα μοντέρνο κίνημα του δρόμου. Είναι ένας από τους λίγους εκπροσώπους του είδους.
Η υπογραφή του, όμως, βρίσκεται στους τοίχους αρκετών μεγάλων πόλεων της υφηλίου: Αθήνα, Γαλλία, Βουλγαρία, Αγγλία, Ιρλανδία, Ουκρανία, Αυστρία, Λιθουανία, Ελβετία, Νορβηγία, Μεξικό.
Στην παρούσα φάση η ατομική του έκθεση λαμβάνει χώρα στο Τορίνο, ενώ πέρυσι έργα του φιλοξενήθηκαν στη βρετανική πρωτεύουσα.
Ζωγραφίζοντας από τα δέκα του χρόνια, ξεκίνησε σπουδές βυζαντινής ζωγραφικής στα 13 του με δάσκαλο τον Γιώργο Κόρδη, εργάστηκε μαζί του επί πενταετία στην εικονογράφηση ορθοδόξων ναών και παράλληλα ανέπτυσσε το προσωπικό ζωγραφικό του ιδίωμα.

Πειραιάς, «Χαμένη Αγάπη», 2014

Εχοντας επιπλέον εμπειρία ως graffiti artist συνεχίζει, όπως εξηγεί, με μεγάλες τοιχογραφίες σε δημόσιους χώρους, κάτι που φέρει μοναδική αξία, καθώς είναι η πρώτη φορά που η μνημειακή βυζαντινή τέχνη συναντά ένα μοντέρνο κίνημα με μεγάλη αλληλεπίδραση, όπως η street art.

Μεταμόρφωση, εγκαταλελειμμένη αντιπροσωπεία Renault, «Η γραμμή της Ζωής», 2013. Διαστάσεις: 6Χ2,3 μ. Συνεργασία με τον καλλιγράφο Σιλαΐδη

Πιστός στην ιδέα ότι η τέχνη οφείλει να μιλά για διαχρονικές αξίες, όπως έκαναν επί χιλιάδες χρόνια οι μεγάλοι πολιτισμοί, ο Φίκος (www.fikos.gr) λέει στο «Εθνος» ότι αντλεί τη θεματολογία του κυρίως από την αρχαία ελληνική μυθολογία -και ενίοτε τη σουμεριακή ή την ιρλανδική-, ένα κεφάλαιο με σταθερό κύρος και επίκαιρα διδάγματα.

Λίμερικ, Ιρλανδία, 2013

Η σύνδεση
Κάθε φορά συνδέει το περιεχόμενο της τοιχογραφίας με τον τόπο και τον χρόνο, χωρίς όμως άμεσες αναφορές.

Λιντς, Αυστρία, 2014. Διαστάσεις 12Χ5,2 μ.

«Κάποτε ήθελα να φτιάξω σε έναν τοίχο τον μύθο του Θησέα αντεστραμμένο, δηλαδή τον Μινώταυρο να έχει σκοτώσει τον Θησέα και να τον σέρνει νεκρό. Ηθελα να σκεφτεί κάποιος ότι σήμερα δεν υπάρχουν ήρωες και ότι συχνά είναι οι κακοί αυτοί που επικρατούν. Ο κύριος στον οποίο ανήκε ο τοίχος μού ζήτησε στο πρόσωπο του Μινώταυρου να ζωγραφίσω τον Γιώργο Παπανδρέου. Ε, αυτό δεν θα το έκανα ποτέ... Πρώτον, είναι κιτς, και δεύτερον, ο Παπανδρέου κάποια στιγμή έφυγε, ο Θησέας όμως είναι πάντα εδώ...».

Ιμπιζα, Ισπανία, «Ικαρος», 2014. Διαστάσεις: 10Χ3 μ. Μια προσωπική θεώρηση του μύθου: Ο Ικαρος θέλοντας να εκδικηθεί τον ήλιο τον παίρνει μαζί του στην πτώση του προς τον θάνατο

Εξηγώντας γιατί επέλεξε τη βυζαντινή ζωγραφική επισημαίνει: «Για μένα αυτό που κάνω είναι παραδοσιακή ελληνική ζωγραφική -ακολουθεί τους βασικούς της κανόνες- μια συνέχεια της αρχαιοελληνικής, που έπειτα εξελίχθηκε σε βυζαντινή. Ξεκίνησα να τη διδάσκομαι στα 13 μου, είναι η μητρική μου γλώσσα. Δεν μπορεί ξαφνικά κάποιος να πει «τώρα θα αρχίσω να μιλάω Αγγλικά για να επικοινωνώ με τον κόσμο», σημειώνει και συνεχίζει: «Θέλω να δείξω ότι η βυζαντινή ζωγραφική μπορεί να είναι ένας σύγχρονος λόγος. Οραματίζομαι να τη διαδώσω ως οικουμενικό σύγχρονο γεγονός και όχι ως επίτευγμα του παρελθόντος. Και ίσως τελικά βρεθούμε πολλοί και συσταθεί ένα παγκόσμιο κίνημα. Ζήτηση υπάρχει...»».
Κατερίνα Ροββά
 .ethnos.gr