Plácido Domingo – José Carreras: Δύο μεγάλοι τενόροι, δύο ζωντανοί θρύλοι

Plácido Domingo
Το πλήρες όνομά του είναι José Plácido Domingo Embil και γεννήθηκε στη περιοχή Σαλαμάνκα της Μαδρίτης στις 21 Ιανουαρίου του 1941. Το 1949 η οικογένειά του μετακόμισε στο Μεξικό διότι η μητέρα του Josefa Pepita Embil Echaniz ήταν διάσημη τραγουδίστρια της zarzuela (μουσικό θέατρο). Εκεί έκανε και τα πρώτα του βήματα στη μουσική σπουδάζοντας πιάνο και διεύθυνση ορχήστρας στο Escuela Nacional de Artes και στο Conservatorio Nacional de Música. Στις 12 Μαΐου του 1959 έκανε το ντεμπούτο του ως βαρύτονος στο θέατρο Degolado της Guadalajara στο έργο Marina, ενώ λίγο αργότερα έκανε την εμφάνισή του και ως τενόρος στο έργο La Traviata στη πόλη του Monterrey.

Η διεθνής καριέρα του ξεκινάει το 1962 από το Tel Aviv και έκτοτε έχει ερμηνεύσει στα διασημότερα οπερετικά θέατρα παγκοσμίως. Μέχρι το Μάρτιο του 2008 έχει ερμηνεύσει 128 οπερετικούς ρόλους οι οποίοι τον καθιστούν ως τον καλλιτέχνη με τους περισσότερους ρόλους παγκοσμίως. Μότο του είναι η φράση «if I rest I rust» το οποίο σημαίνει «αν σταματήσω θα σκουριάσω». Συγκαταλέγεται στο βιβλίο Γκίνες ως ο καλλιτέχνης που εισέπραξε το μεγαλύτερο σε διάρκεια χειροκρότημα από το πλήθος, επί μία ώρα, όταν ερμήνευσε το τραγούδι La Bohéme στην Όπερα της Βιέννη. Επίσης έχει λάβει μέρος στο κοντσέρτο του Central Park το οποίο παρακολούθησαν πάνω από 400.000 άνθρωποι.

Οικογένεια

Ο πατέρας του, Plácido Francisco Domingo Ferrer, ήταν μισός Καταλανός και μισός Αραγονέζος και η μητέρα του, Pepita Embil Echaníz, ήταν από τη χώρα των Βάσκων. Και οι δύο ήταν διάσημοι καλλιτέχνες της zarzuela, ο πατέρας του βιολιστής και βαρύτονος και η μητέρα του τραγουδίστρια. Εκτός από τον Plácido Domingo απέκτησαν και μία κόρη την María José Domingo de Fernández. Στις 29 Αυγούστου του 1957 και σε ηλικία 16 χρόνων ο Plácido Domingo παντρεύτηκε την συμμαθήτριά του στο πιάνο Ana María Guerra Cué όπου και απέκτησαν στις 16 Ιουνίου του 1958 έναν γιό, τον José Plácido Domingo Guerra (Pepe). Αυτός ο γάμος όμως δεν κράτησε πολύ. Την 1^η Αυγούστου του 1962 ο Plácido Domingo ξαναπαντρεύτηκε. Με τη νέα του σύζυγο, Marta Ornelas (Μεξικάνα σοπράνο), απέκτησε δύο παιδιά: τον Plácido Francisco (Plácido Jr.) στις 21 Οκτωβρίου του 1965, και τον Alvaro Maurizio, στις 11 Οκτωβρίου του 1968.

Διεθνείς διακρίσεις

Έχει κερδίσει εννέα Βραβεία Grammy, τρία Βραβεία Latin Grammy, δύο Βραβεία Emmy και αμέτρητες άλλες διακρίσεις όπως:

• Ordre National de la Légion d’Honneur
• Commandeur Arts et Lettres
• Grande Medaille de la Ville de Paris
• Gran Cruz de la Orden del Mérito Civil
• Premio Principe de Asturias de las Artes
• Goldenes Ehrenzeichen für Verdienste um das Land Wien
• Grã Cruz da Ordem do Infante d’Henrique
• Unicef Socio de Honor
• Kennedy Center Honors
• Knight Commander of the British Empire

Επίσης είναι επίτιμος καθηγητής των κάτωθι πανεπιστημίων:

• Royal Northern College of Music, (Ηνωμένο Βασίλειο)
• Philadelphia College of Performing Arts, (Η.Π.Α.)
• Oklahoma City University, (Η.Π.Α.)
• Universidad Complutense de Madrid, (Ισπανία)
• New York University, (Η.Π.Α.)
• Georgetown University, (Η.Π.Α.)
• Washington College of Chestertown, (Η.Π.Α.)
• Anhuac University, (Μεξικό)
• Chopin Music Academy, (Πολωνία)
• Oxford University, (Ηνωμένο Βασίλειο)

Η σχέση του με τους νέους καλλιτέχνες

Ο Plácido Domingo προκειμένου ν’ ανακαλύψει και να βοηθήσει νέους καλλιτέχνες διοργανώνει κάθε χρόνο έναν διαγωνισμό με σκοπό ν’ αναδείξει νέα πρόσωπα που έχουν ταλέντο στην οπερετική μουσική. Ο διαγωνισμός αυτός, ο οποίος ξεκίνησε το 1993, ονομάζεται Οperalia και μέχρι σήμερα έχει διοργανωθεί σε 13 διαφορετικές πόλεις παγκοσμίως. Οι συμμετέχοντες πρέπει να είναι ηλικίας από 18 έως 30 ετών και ο νικητής της διοργάνωσης κερδίζει χρηματικό έπαθλο 200.000 δολαρίων. Υπολογίζεται ότι στην διοργάνωση του 2010, η οποία έλαβε μέρος στη πόλη του φωτός, πήραν μέρος περίπου 1000 άτομα. Το 1995 νικήτρια αναδείχτηκε η σοπράνο Δήμητρα Θεοδοσίου, το 2008 η Ελληνοαυστραλέζα σοπράνο Έλενα Ξανθουδάκη και το 2009 ο τενόρος Δημήτρης Φλεμοτόμος.

Προσφορές και πρωτοβουλίες

Στις 19 Σεπτεμβρίου του 1985 στον καταστροφικό σεισμό της πόλης του Μεξικού ο Plácido Domingo έχασε τη θεία του, τον θείο του, την ανιψιά του και το γιο της ανιψιάς του. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος ο καλλιτέχνης πραγματοποίησε πολλές παραστάσεις καθώς επίσης κυκλοφόρησε και ένα άλμπουμ προς τιμήν των θυμάτων του σεισμού. Στις 4 Μαρτίου του 2006 έλαβε μέρος στο Gala Benefit Concert Α Night For New Orleans προς τιμήν των θυμάτων του τυφώνα Κατρίνα που χτύπησε την πόλη της Ν. Ορλεάνης. Στις 27 Ιουνίου του 2007 μαζί με την Katherine Jenkins παρουσίασαν ένα φιλανθρωπικό κονσέρτο στην Αθήνα με σκοπό την χρηματική ενίσχυση της πόλης του Darfur στο Σουδάν. Την εκδήλωση οργάνωσαν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα.

Κινηματογράφος – Τηλεόραση – Μουσική

Έχει λάβει μέρος σε 6 κινηματογραφικές οπερετικές ταινίες. Το 1958 είχε συμμετοχή, όχι ως μέλος, στην κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ μίας μεξικάνικης rock and roll μπάντας με τίτλο Los Black Jeans. Το 1978 πήρε μέρος στην τηλεοπτική μεταφορά της όπερας του Giacomo Puccini Manon Lescaut. Στις 30 Απριλίου 1989 εμφανίστηκε στο 12^ο επεισόδιο του 5^ου κύκλου της τηλεοπτικής εκπομπής The Crosby Show Βirthday Blues. Το 1998 ήταν παραγωγός στη μεξικάνικη ταινία La otra conquista. Το 2001 τραγούδησε για τις ανάγκες της κινηματογραφικής ταινίας Moulin Rouge. Στις 30 Σεπτεμβρίου του 2007 χάρισε τη φωνή του στο 2^ο επεισόδιο του 17^ου κύκλου της τηλεοπτικής σειράς The Simpsons Homer of Seville. Το Σεπτέμβριο του 2010 θα εμφανιστεί στην Όπερα του Λος Άντζελες στα πλαίσια της παγκόσμιας πρεμιέρας της όπερας του Il Postino, μεταφορά της γνωστής κινηματογραφικής ταινίας που βασίζεται στη ζωή του Χιλιανού ποιητή Pablo Neruda.

Ποδόσφαιρο

Το 1982 ερμήνευσε το μουσικό θέμα της διοργάνωσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου που διεξήχθη στην Ισπανία ενώ στα τέσσερα επόμενα Παγκόσμια Κύπελλα, 1990 στην Ιταλία, 1994 στην Αμερική, 1998 στη Γαλλία και 2002 στη Ν. Κορέα – Ιαπωνία μαζί με τους δύο φίλους του Luciano Pavarotti και José Carreras παρουσίαζαν παραστάσεις τα χρήματα των οποίων προορίζονταν για το ίδρυμα International Leukemia Foundation. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 στη Γερμανία, στη τελετή λήξης, ερμήνευσε με την Ρωσίδα σοπράνο Anna Netrebko και τον Μεξικανό τενόρο Rolando Villazón τον ύμνο της διοργάνωσης. Το 2002 ηχογράφησε τον ύμνο της Real Madrid τον οποίο και ερμήνευσε στο Santiago Bernabéu κάτω από καταρρακτώδη βροχή με την αφορμή των 100 χρόνων της ίδρυσης της ομάδας.

Δισκογραφία

Το πρώτο του άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1961 με τίτλο La Traviata του Giuseppe Verdi και έκτοτε ο Plácido Domingo έχει κυκλοφορήσει περισσότερα από εκατό οπερετικά άλμπουμ και σχεδόν άλλα τόσα που αφορούν συλλογές, συνεργασίες καθώς και άλλα είδη μουσικής όπως τάνγκο, μπαλάντες και τραγούδια από την Ιταλία και την Λατινική Αμερική.

Συνεργασίες

Σίγουρα η μεγαλύτερή του συνεργασία ήταν αυτή με τον José Carreras και τον Luciano Pavarotti στα πλαίσια των εμφανίσεών του ως Los Tres Tenores. Η συνεργασία αυτή ξεκίνησε το 1990 και τελείωσε το 2005. δηλαδή δύο χρόνια πριν το θάνατο του Ιταλού τενόρου. Οι τρεις τους εκτός από τις αμέτρητες εμφανίσεις που πραγματοποίησαν κυκλοφόρησαν και 18 άλμπουμ. Εκτός όμως από αυτούς έχει συνεργαστεί με αμέτρητους καλλιτέχνες όπως τους διευθυντές ορχήστρας Herbert von Karajan, Zubin Mehta, James Levine και Carlos Kleiber, τον σκηνοθέτη Zhang Yimou, την ηθοποιό Julie Andrews, με τον τραγουδιστή της country – folk μουσικής John Denver, την Sarah Brightman, τον Michael Bolton και φυσικά με τους διασημότερους τενόρους και σοπράνο όπως η Rebata Tebaldi, η Patricia Brooks, η Sylvia Sass, η Raina Kabaivanska και η Catherine Malfitano.

Christmas in Vienna

Συμμετείχε και στα τέσσερα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν με τον τίτλο Christmas in Vienna, Christmas in Vienna, II Christmas in Vienna III και Christmas in Vienna VI. Στο πρώτο άλμπουμ, το οποίο κυκλοφόρησε στις 23 Δεκεμβρίου του 1993, συνεργάστηκε με τους José Carreras και Diana Ross, στο δεύτερο άλμπουμ, το οποίο κυκλοφόρησε στις 21 Δεκεμβρίου του 1993, συνεργάστηκε με την Dionne Warwick, στο τρίτο άλμπουμ, το οποίο κυκλοφόρησε στις 22 Δεκεμβρίου του 1994, συνεργάστηκε με τον Charles Aznavour και την Sissel Kyrkjebø, και στο τέταρτο άλμπουμ, το οποίο κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1999, συνεργάστηκε με τον Alejandro Fernández και την Patricia Kaas.

Πηγές:
www.placidodomingo.com
www.en.wikipedia.org/wiki/Pl%C3%A1cido_Domingo
www.es.wikipedia.org/wiki/Pl%C3%A1cido_Domingo
www.imdb.com/name/nm0004881/
www.operalia.org

José Carreras
Ο Josep Maria Carreras i Coll ή αλλιώς, όπως είναι παγκοσμίως γνωστός, ο José Carreras γεννήθηκε στην Βαρκελώνη στις 5 Δεκεμβρίου του 1946, και συγκεκριμένα στην περιοχή Sants η οποία βρίσκεται στη νότια πλευρά της πόλης.

Η πρώτη του επαφή με την όπερα έγινε το 1951 όταν παρακολούθησε την ταινία του Richard Thorpe The Great Caruso, η οποία είναι αφιερωμένη στη ζωή του διάσημου Ιταλού τενόρου Enrico Caruso. Σε ηλικία 8 ετών άρχισε να κάνει μαθήματα μουσικής στο Δημοτικό Σχολείο Μουσικής της Βαρκελώνης ενώ τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους είχε την πρώτη του επίσημη εμφάνιση στο Εθνικό Ραδιόφωνο της Ισπανίας τραγουδώντας το La donna é mobile. Στις 3 Ιανουαρίου του 1958 έκανε την εμφάνισή του για πρώτη φορά στο Gran Theatre del Liceu της Βαρκελώνης τραγουδώντας ως σοπράνο το El retablo de maese Pedro του Manuel de Falla το οποίο βασίζεται στο γνωστό μυθιστόρημα Don Quijote του Miguel de Cervantes. Ως έφηβος ο José Carreras έκανε μαθήματα μουσικής με τον Francisco Puig και τον Juan Ruax, ενώ ύστερα από την επιμονή του πατέρα του γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης όπου σπούδασε χημικός. Όμως δύο χρόνια μετά παράτησε τις σπουδές του και αφοσιώθηκε αποκλειστικά στο τραγούδι.

Την πρώτη του εμφάνιση ως τενόρος την πραγματοποίησε στις 8 Ιανουαρίου του 1970 στο έργο Norma του Vincenzo Bellini όπου ερμήνευε τον Flavio σ’ έναν μικρό ρόλο. Παρόλα αυτά αυτός ο ρόλος ήταν αρκετός για να προσελκύσει το ενδιαφέρον της επίσης Καταλανής Montserrat Caballé. Έτσι στις 19 Δεκεμβρίου του 1970 πήρε μέρος μαζί με την διάσημη σοπράνο στο έργο Lucrezia Borgia του Gaetano Donizetti. Η πρώτη του διεθνής εμφάνιση πραγματοποιήθηκε το 1971 στο Royal Festival Hall πλάι στην Montserrat Caballé με την οποία συνολικά έχει πραγματοποιήσει 15 διεθνείς εμφανίσεις. Από κει και μετά η καριέρα του José Carreras εκτινάχθηκε κυριολεκτικά. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε ηλικία 28 χρόνων είχε συμμετάσχει ως πρώτος τενόρος σε 24 διαφορετικές όπερες παγκοσμίως.

Όμως το 1987 ήταν η χρονιά η οποία τον σημάδεψε για το υπόλοιπο της ζωής του. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της όπερας La Bohéme του Giacomo Puccini στο Παρίσι διαγνώστηκε ότι έπασχε από οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία (κακοήθη ασθένεια του μυελού των οστών) δίνοντάς του οι γιατροί 1 στις 10 πιθανότητες για να ζήσει. Παρόλα αυτά ο José Carreras δεν το έβαλε κάτω και κατάφερε να ξεπεράσει την ασθένεια αυτή ακολουθώντας μία εξαντλητική θεραπεία που πραγματοποίησε στο Fred Hutchinson Cancer Research Centre του Seattle. Είναι ενδεικτικό ότι το 1988 έκανε μια περιοδεία επιστροφής, όπως την ονόμασε ο ίδιος. Η ασθένειά του αυτή ήταν η αφορμή για να ιδρύσει στις 14 Ιουλίου 1988 στην Βαρκελώνη το Ίδρυμα Καταπολέμησης της Λευχαιμίας Fundació Internacional Josep Carreras per a la Lluita contra la Leucèmia.

Οικογένεια

Ο José Carreras είναι το νεότερο μέλος μίας πενταμελούς οικογένειας. Ο πατέρας του Josep Carreras i Soler ήταν καθηγητής Γαλλικής γλώσσας, αλλά με την άνοδο του Φράνκο στην κυβέρνηση της Ισπανίας τού απαγορεύτηκε να διδάσκει. Έτσι αναγκάστηκε να ακολουθήσει το επάγγελμα του τροχονόμου. Η μητέρα του Antonia Coll i Saigi είχε ένα μικρό κομμωτήριο στο οποίο ο μικρός José τραγουδούσε στους πελάτες της έναντι μίας μικρής αμοιβής. Με την μητέρα του ήταν πολύ στενά δεμένος διότι αυτή τον παρότρυνε να γίνει τραγουδιστής και ο θάνατός της από καρκίνο, όταν αυτός ήταν 18 χρόνων, του στοίχισε πάρα πολύ. Είναι χαρακτηριστικό ότι, όπως αναφέρει στην αυτοβιογραφία του με τίτλο José Carreras: A Life Story, ακόμα και τώρα όταν ανεβαίνω στη σκηνή έχω πάντα μία μικρή σκέψη από αυτή. Ο José Carreras παντρεύτηκε την Mercedes Pérez το 1971 με την οποία απέκτησε δύο παιδία. Τον Albert (1971) και την Julia (1978). Χώρισε το 1992 και ξαναπαντρεύτηκε το 2006 την Jutta Jäger.

Διεθνείς Διακρίσεις

Έχει κερδίσει αμέτρητα βραβεία, μεταξύ των οποίων τα εξής:

• Commandeur de l'Ordre des Arts et des Lettres and Chevalier
• L'Ordre de la Légion d'honneur
• Gran Croce di Cavaliere and Grande Ufficiale della Repubblica Italiana
• Großes Ehrenzeichen für Verdienste um die Republik Österreich
• Cruz de Oro del Orden Civil de la Solidaridad Social from Queen Sofia of Spain
• Prince of Asturias Prize, and the Bundesverdienstkreuz from the Federal Republic of Germany
• Emmy from the Academy of Television, Arts and Sciences
• Grammy Awards
• Sir Lawrence Olivier Awards

Επίσης είναι επίτιμος καθηγητής των κάτωθι πανεπιστημίων:

• University of Barcelona, Miguel Hernández University (Ισπανία)
• Napier, Loughborough, Sheffield (Ηνωμένο Βασίλειο)
• Mendeleev Russian University of Chemistry and Technology (Ρωσία)
• University of Camerino (Ιταλία)
• Rutgers University (Η.Π.Α.)
• University of Coimbra, University of Porto (Πορτογαλία)
• The National University of Music Bucharest (Ρουμανία)
• Philipps-Universität Marburg (Γερμανία)
• University of Pécs (Ουγγαρία)
• Hyunghee University (Κορέα)

Δισκογραφία

Ο José Carreras έχει μία απίστευτα μεγάλη σε αριθμό δισκογραφία και βιντεογραφία, υπολογίζονται πάνω από 130 δίσκοι, οι οποίοι περιλαμβάνουν συλλογές, συνεργασίες αλλά και σόλο άλμπουμ. Φυσικά ξεχωρίζουν τα άλμπουμ που κυκλοφόρησε με τους Διόσκουρους ως Los Tres Tenores καθώς και με τον sir Andrew Lloyd Webber.

Συνεργασίες

Montserrat Caballé, Birgit Nilsson, Renata Scotto, Ileana Cotrubas, Sylvia Sass, Teresa Stratas, Dame Kiri Te Kanawa, Frederica von Stade, Agnes Baltsa, Teresa Berganza, Katia Ricciarelli, Diana Ross, Lluis Llach, Peter Maffay, Udo Jürgens, Klaus Meine, Charles Aznavour, Kim Styles, Sarah Brightman, Sissel Kyrkjebø, Debbie Harry, Majida El Roumi, Giorgia Fumanti είναι μερικοί από τους πιο διάσημους καλλιτέχνες της κλασικής μουσικής και όχι μόνο που έχει συνεργαστεί ο José Carreras. Όμως οι συνεργασίες που έχουν σημαδέψει την καριέρα του είναι αυτές με τον Plácido Domingo, τον Luciano Pavarotti και τον Herbert von Karajan.

Τηλεόραση

Σχεδόν όλες οι όπερες που έχει συμμετάσχει έχουν παρουσιαστεί στην τηλεόραση ενώ έχει εμφανιστεί και ο ίδιος, συνήθως υποδύοντας τον εαυτό του, και σε κάποιες τηλεοπτικές σειρές και ταινίες. Δύο από τις πιο σημαντικές παρουσίες του είναι στην οπερετική έκδοση του γνωστού μιούζικαλ του Leonard Bernstein West Side Story (1985), στο οποίο συμμετείχε και η Ελληνοαμερικάνα Τατιάνα Τρωιάνου, και στο μιούζικαλ South Pacific των Richard Rodgers και Oscar Hammerstein II, το οποίο με την βοήθεια του Kiri Te Kanawa μετατρέπει σε ντοκιμαντέρ και το παρουσιάζει το 1986.

Μύθος η ιστορία αγάπης

Υπάρχει μία ιστορία η οποία ξεκίνησε ως φήμη αλλά αναπαράχθηκε από πολλές ιστοσελίδες ως αληθινή ιστορία. Μία ιστορία που αφορά τους δύο τενόρους και την φιλιά που δημιουργήθηκε μεταξύ τους εξαιτίας μίας ασθένειας.

Όπως ανέφερα προηγουμένως ο José Carreras είναι Καταλανός και ο Plácido Domingo είναι Μαδριλένος και είναι γνωστή η αντιπαλότητα που έχουν οι δύο αυτές πόλεις. Για πολιτικούς και όχι μόνο λόγους οι δύο τενόροι έγιναν άσπονδοι εχθροί. Χαρακτηριστικό είναι ότι υπήρχε όρος απαράβατος στα συμβόλαιά τους να μην συνυπάρξουν ποτέ στην ίδια συναυλία. Το 1987 διαγνώστηκε στον José Carreras ότι πάσχει από λευχαιμία. Η μάχη όμως με τον καρκίνο ήταν πολύ δύσκολη. Αναγκαζόταν να πηγαίνει κάθε μήνα στην Αμερική για να κάνει μακροχρόνιες θεραπείες και συνεχείς μεταγγίσεις του αίματος. Μέχρι και μεταμόσχευση του νωτιαίου μυελού έκανε παρόλα αυτά όμως τίποτα δεν ήταν αρκετό για να νικήσει τον ύπουλο εχθρό του. Όλα αυτά τον εξάντλησαν σωματικά αλλά και οικονομικά αφού όλες αυτές οι θεραπείες και οι συνεχείς μετακινήσεις του στην Αμερική απαιτούσαν πολλά χρήματα. Όταν πια δεν είχε άλλα χρήματα κάποιος φίλος του τον πληροφόρησε ότι υπάρχει ένα ίδρυμα στην Μαδρίτη, το Hermosa Foundation το οποίο θεραπεύει δωρεάν ασθενείς που πάσχουν από λευχαιμία. Χάρη στην φροντίδα του ιδρύματος αυτού ο José Carreras κατάφερε να νικήσει την ασθένειά του και ν’ αρχίσει να ξανατραγουδάει. Έτσι ο διάσημος τενόρος άρχισε ν’ αποκτά πολλά κέρδη χωρίς όμως ποτέ να ξεχάσει που οφείλεται αυτό. Αποφάσισε λοιπόν να γίνει δωρητής του ιδρύματος χαρίζοντάς του πολλά χρήματα. Όταν διάβασε το καταστατικό είδε με έκπληξη ότι ο ιδρυτής και πρόεδρος του ιδρύματος ήταν ο Plácido Domingo. Γρήγορα ανακάλυψε ότι ο Plácido Domingo είχε δημιουργήσει αυτό το ίδρυμα για να τον βοηθήσει αλλά ήθελε να μείνει ανώνυμος για να μη νιώσει ταπεινωμένος που θα αναγκαζόταν να δεχθεί την βοήθεια του εχθρού του. Κατά τη διάρκεια μίας συναυλίας του Plácido Domingo στην Μαδρίτη ο José Carreras ξάφνιασε τους πάντες. Διακόπτοντας την συναυλία, ανέβηκε στη σκηνή, γονάτισε ταπεινά μπροστά στα πόδια του, του ζήτησε συγνώμη και τον ευχαρίστησε δημόσια για το καλό που του έκανε. Έτσι ξεκίνησε μια τρυφερή και δυνατή φιλία όπου μαζί με τον Luciano Pavarotti κράτησε πάρα πολλά χρόνια. Μετά από καιρό ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον Plácido Domingo γιατί δημιούργησε αυτό το ίδρυμα δεδομένου ότι μ’ αυτόν τον τρόπο θα βοηθούσε τον εχθρό του. Η απάντησή του ήταν σύντομη και καθοριστική. Γιατί ήταν άδικο να χαθεί μια φωνή σαν τη δική του.

Όπως προείπα αυτή η ιστορία είναι απλά ένας μύθος. Ο José Carreras μέσω του ιδρύματος José Carreras International Leukaemia Foundation εξέδωσε μία ανακοίνωση με την οποία αρνείται την φήμη αυτή ιδιαίτερα σε ότι αφορά την ασθένειά του. Ποτέ δεν δέχθηκε την βοήθεια του Plácido Domingo αλλά και του ιδρύματος Hermosa Foundation του οποίου αγνοεί την ύπαρξη.

Πηγές:
www.josepcarreras.com
www.fcarreras.org/en
www.jcarreras.com/jchome.htm
www.en.wikipedia.org/wiki/Jos%C3%A9_Carreras
www.es.wikipedia.org/wiki/Jos%C3%A9_Carreras
www.en.wikipedia.org/wiki/Hermosa_Foundation

 ispania.gr/