Ανήκω και εγώ σε εκείνους που ταλαιπωρήθηκαν από την απεργία διαρκείας των ιδιοκτητών φορτηγών ΔΧ. Έψαχνα και εγώ για βενζίνη, ενώ αναγκάστηκα να αλλάξω το πρόγραμμά μου και να μειώσω κατά πολύ τις μετακινήσεις μου. Αντελήφθην όμως ότι η απεργία ήταν η έσχατη γραμμή ανάσχεσης ανθρώπων που κινδυνεύουν να χάσουν τα πάντα. Είναι η έσχατη γραμμή ανάσχεσης όλων μας, που βλέπουμε την τρόικα που διοικεί τη χώρα μας (μην έχετε καμιά αμφιβολία για αυτό) να τραυματίζει τις κοινωνικές σχέσεις και να μεταλλάσσει τη χώρα μας σε μια απάνθρωπη κοινωνία. Όχι, δεν είναι εκβιαστές οι ιδιοκτήτες των φορτηγών ΔΧ. Ούτε «αγράμματοι», όπως κάποιοι απαξιωτικά τους χαρακτήρισαν. Αντίθετα, είναι εγγράμματοι της ζωής, βιοπαλαιστές. Και κατάλαβαν τι τους περιμένει.
Το παραμύθι λοιπόν της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, εγώ προσωπικά τουλάχιστον, δεν το έφαγα. Η δήθεν επίδειξη πυγμής αλλά στην ουσία επίδειξη νεοφιλελεύθερης σπουδής εκ μέρους της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, διαλύει την κοινωνία μας, εξατομικεύοντας απόλυτα τις προτεραιότητες των πολιτών και βάζει ταφόπλακα σε κάθε μορφής επαγγελματική συλλογική δράση. Θέλουν τον κάθε πολίτη για την «πάρτη» του.
Οι επαγγελματικές συντεχνίες (δεν πρέπει να συγχέονται σε καμία περίπτωση με τα συνδικάτα του δημοσίου τομέα ή κομματικές οργανώσεις τύπου ΠΑΜΕ), που αποτέλεσαν τη βάση της ισόρροπης ανάπτυξης των ευρωπαϊκών κοινωνιών, συμβάλλοντας τα μέγιστα στην κοινωνική συνοχή και αρμονία, εδώ διαλύονται, για να μπορούν οι κερδοσκόποι να προελάσουν ελεύθεροι.
Το ΠΑΣΟΚ διαλύει τη μεσαία τάξη
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διαλύει τη μεσαία τάξη και τον πνεύμονά της, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και ρημάζει στην κυριολεξία τους αυτοαπασχολούμενους, «φροντίζοντας» για τη συγκέντρωση του κεφαλαίου και της εξουσίας, σε πολύ λίγα χέρια. Μας θέλουν όλους (πειθήνιους) υπαλλήλους πολυεθνικών. Μας μετατρέπουν από αφεντικά των εαυτών μας, σε υποτακτικούς ιπποκόμους των απατρίδων καπιταλιστών.
Θέλουν επίσης οι του «κοσμοπολίτικου» (εδώ γελάμε και μάλιστα ξεκαρδιστικά…) ΠΑΣΟΚ μια κοινωνία βαθύτατα ταξική. Μια κοινωνία χωρίς άμυνες, ευάλωτη και έρμαιο στις διαθέσεις μιας πανίσχυρης διακρατικής οικονομικής εξουσίας, που θα ελέγχει την προμήθεια όλων των βασικών αγαθών. Μια κοινωνία που αύριο θα υποχρεωθεί να καταναλώνει μεταλλαγμένα, χωρίς να της έχουν αφήσει εναλλακτικές επιλογές.
Η σπουδή της ΕΕ να μειώσει δραστικά τη γεωργική παραγωγή στα κράτη-μέλη της, λέει από μόνη της πολλά. Στην Ελλάδα οι επιδοτήσεις θα κοπούν, λόγω της απόκλισης από το δημοσιονομικό πλαίσιο που θέτει η ΕΕ, από τον Οκτώβριο (ας ξεχάσουν κάποιοι το 2013, η ΕΕ βιάζεται), ενώ η Αγροτική Τράπεζα μας λέει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ότι θα περάσει σε ιδιώτες, με αποτέλεσμα πολλοί ενυπόθηκοι γεωργοί να χάσουν μεσοπρόθεσμα τη γη τους.
Αλήθεια, πόσο «σοσιαλιστικά» ακούγονται όλα τα παραπάνω; Global governance, ή παγκόσμια διακυβέρνηση, είναι το πλαίσιο, κάτι που εξάλλου ο κ. Παπανδρέου έχει προαναγγείλει. Μιλάμε για μια νέα μορφή οικονομικού & κεφαλαιακού και συνάμα «μεταλλαγμένου» διεθνισμού. Όπως όλα δείχνουν, τον Πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς θα τον πληρώσουμε πάρα πολύ ακριβά (το για πόσο, εξαρτάται από εμάς). Το τίμημα θα είναι η υποδούλωσή μας στα πολυεθνικά οικονομικά συμφέροντα. Για άλλη μια φορά, μια ευρωπαϊκή «σοσιαλιστική» κυβέρνηση καθίσταται καλός αγωγός των συμφερόντων των πολυεθνικών εταιρειών.
Το έχουμε δει το έργο άλλωστε, πολλές φορές. Αρχικά, στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου χρησιμοποίησαν τα ευρωπαϊκά σοσιαλιστικά κόμματα ως κυματοθραύστες κατά της (επαπειλούμενης) κομμουνιστικής επέλασης (στη Γερμανία, στη Γαλλία, στην Ιταλία, στην Ελλάδα, στην Ισπανία και στην Πορτογαλία). Τώρα τα χρησιμοποιούν ως πολιορκητικούς κριούς του διεθνιστικού κερδοσκοπικού & επιχειρηματικού κεφαλαίου για να γκρεμίσουν άνευ διαμαρτυριών, κάθε κοινωνική κατάκτηση.
Εδώ μιλάμε για την προδοσία εκ μέρους της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, όλων των ελληνικών, ευρωπαϊκών, ουμανιστικών, χριστιανικών ιδεωδών: ο Έλληνας πρωθυπουργός, εγκλωβισμένος στις δογματικές ιδεοληψίες του, μετατρέπει τη χώρα μας στο πρώτο επίσημο πειραματικό πεδίο της παγκοσμιοποίησης, με ανυπολόγιστες και συνάμα διαλυτικές συνέπειες για την Ελλάδα. Ο κ. Παπανδρέου μετατρέπει την πατρίδα μας σε έναν τόπο απάνθρωπο, όπου η κοινωνική συνοχή και η αλληλεγγύη διώκονται με «επιτάξεις» (αλήθεια, γιατί φώναζε το ΠΑΣΟΚ όταν η κυβέρνηση της ΝΔ εξάσκησε το μέτρο;), όπου η συλλογική δράση και η κοινωνική διαμαρτυρία ποινικοποιούνται, όπου τα περιθώρια αντίδρασης και αντίστασης συνεχώς μειώνονται.
Μια επικίνδυνη άρνηση
«Όποιος ερμηνεύει το παρελθόν, ελέγχει το μέλλον», έγραψε ο Γερμανός ιστορικός Michael Sturmer. Και εμείς, αρνούμαστε συστηματικά να κατανοήσουμε τα μηνύματα του παρελθόντος. Αρνούμαστε να δούμε που οδήγησαν οι επιδείξεις πυγμής των νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων της Γηραιάς Ηπείρου. Στη διάρκεια της δεκαετίας του ’80 κα συγκεκριμένα την περίοδο 1984-5, η Μάργκαρετ Θάτσερ συγκρούστηκε με τους ανθρακωρύχους. Ηττήθηκαν και σήμερα η τάξη τους… απλά δεν υπάρχει! Μέσα σε λίγα χρόνια από την ήττα τους, οι ανθρακωρύχοι είδαν τα ορυχεία να κλείνουν και βυθίστηκαν στη φτώχεια, πληρώνοντας την πολιτική «απείθειά» τους στο σύστημα. Με το κλείσιμο των ορυχείων, έπεσε η αυλαία στην παρουσία μιας ρωμαλέας τάξης εργαζομένων, που συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανάπτυξη της χώρας τους και στη μεγιστοποίηση της ισχύος της και βέβαια, ο νεοφιλελευθερισμός θριάμβευσε.
Με το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, ένα κατ’ ουσία νεοφιλελεύθερο μέτρο, δήθεν για να πέσουν οι τιμές αλλά στην ουσία για να μειωθούν τα κόστη παραγωγής, οι επαγγελματικές τάξεις χάνουν κάθε δυνατότητα διαπραγμάτευσης με την εξουσία. Η δυνατότητα απεργιακών ή άλλων κινητοποιήσεων μειώνεται δραματικά, ενώ η μεσαία τάξη θα κατεβεί κατρακυλώντας «βαθμίδα» και θα δει τα μέλη της να καθίστανται όλοι υπάλληλοι, στην ουσία «δεσμώτες» ενός απάνθρωπου νέου οικονομικού Ράιχ. Η χώρα μας κινδυνεύει σε βάθος χρόνου να μετατραπεί σε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης, αν δεν αντιδράσουμε όσο είναι καιρός.
Μετά τους οδηγούς, τα πρατήρια
Διαβάσαμε ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ καταργεί την απόσταση των 200 μέτρων ανάμεσα σε πρατήρια που προβλέπεται από την κείμενη νομοθεσία. Διαβάσαμε επίσης ότι οι υπεραγορές θα διαθέτουν καύσιμα στους πελάτες τους. Αλήθεια, πόση νοημοσύνη απαιτείται για να αντιληφθεί κανείς ότι ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ να ελέγχουν την προμήθεια ζωτικών για τη ζωή μας αγαθών τόσο λίγοι άνθρωποι; Τόσο πολύ τους «εμπιστεύονται» κάποιοι στην κυβέρνηση; Ή τόσο πολύ αλλοτριώθηκαν οι του ΠΑΣΟΚ; Και ένα τελευταίο ερώτημα, έστω και ρητορικό: τόσο πολύ αλλοτριώθηκε ο μέσος Έλληνας και παρακολουθεί άπρακτος την καταστροφή του κοινωνικού ιστού της πατρίδας;
Νίκος Χιδίρογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου