Ρώτησα την γιαγιά μου-δασκάλα το επάγγελμα και τώρα συνταξιούχο-να μου πει αν θυμάται πότε είχε γίνει επίταξη τα τελευταία χρόνια, στην χώρα μας. Μου είπε λοιπόν ότι επιστράτευση και επίταξη είναι κρατικές πράξεις που επιβάλλονται σε εμπόλεμες περιόδους, όπως π.χ το 1940 που η χώρα μας δέχθηκε την επίθεση του Χίτλερ και του Μουσολίνι. Ήταν τότε που άνθρωποι, κτήνη, κάρα και περιουσίες είχαν τεθεί στην υπηρεσία του Έθνους για την αντιμετώπιση της ξένης εισβολής. Από τότε είπε, δεν θυμάμαι να εφαρμόστηκαν τέτοια μέτρα, αλλά χθες το βράδυ κάτι άκουσα να λένε στην τηλεόραση για φύλλα πορείας που θα βγάλει η κυβέρνηση και επειδή η γιαγιά μου -λόγω ηλικίας - δεν παρακολουθεί την επικαιρότητα με ρώτησε, πάλι πόλεμο έχουμε;
Όχι γιαγιά της είπα, άπλα ήρθαν πριν λίγους μήνες κάτι ξένοι χαρτογιακάδες με κοστούμια και γραβάτες - Τρόϊκα τους λένε - και επειδή - είπαν - χρωστάμε πολλά πανωτόκια (σπρεντς τα λένε), στην Ευρώπη και την Αμερική, η κυβέρνηση Παπανδρέου αναγκάστηκε να παραχωρήσει ένα μέρος από την εθνική μας κυριαρχία και αργότερα ίσως και ένα μέρος από την Ελληνική επικράτεια.
Κατάλαβα γιε μου, τους πολέμους τώρα τους κάνουν με τα σπρεντς, άλλα πέσμου έχουμε στρατηγούς με αρχ... - όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος μεγαλώνει και η γλώσσα του - στο επιτελείο ή..., και ανάβοντας το γκαζάκι να ψήσει δυό καφέδες ελληνικούς άρχισε - η γιαγιά - να σιγοτραγουδάει "το τραγούδι της Λευτεριάς" της Σοφίας Βέμπο.
Γιώργος Δημόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου