Ο «άγνωστος» Μανόλης Γλέζος

Όταν μιλούν κάποιοι για τον ναζισμό, έρχονται πάντα στο μυαλό μας οι θηριωδίες των ναζί στα Καλάβρυτα και στο Δίστομο, αλλά και η εικόνα των ανθρώπων που υπέφεραν και πέθαιναν από ασιτία, όπως αποτυπώθηκαν από τον φωτογραφικό φακό της εποχής.

Στη συνείδησή μας, ο Μανόλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας, οι άνθρωποι που κατέβασαν την αποκρουστική σβάστικα από την Ακρόπολη, είναι ΗΡΩΕΣ, όπως ΗΡΩΑΣ ήταν και ο Κωνσταντίνος Κουκίδης και όλοι όσοι πολέμησαν τον κατακτητή. Όμως, ο Μανόλης Γλέζος, δεν είναι υπεράνω κριτικής. Ειδικά όταν έχοντας πολεμήσει τον ένα ολοκληρωτισμό, τον «μαύρο», κλείνει τα μάτια στις ωμότητες του άλλου, του «κόκκινου», ή εκφράζει απόψεις σε εθνικά ζητήματα που μας ξενίζουν όλους.

Ποιά είναι η άποψη του Μανόλη Γλέζου για τον Μέγα Αλέξανδρο;

Αντιγράφω την είδηση, όπως την βρήκα στο διαδίκτυο: «Στο δημοτικό συμβούλιο Πάρου της 6ης Σεπτεμβρίου του 2011, συζητήθηκε ο ορισμός ακριβούς θέσης στην περιοχή Θόλου Παροικιάς για την τοποθέτηση προτομής του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο επικεφαλής της Κίνησης Ενεργών Πολιτών Πάρου κ. Μανόλης Γλέζος ψήφισε αρνητικά στην τοποθέτηση της προτομής του Μεγάλου Αλεξάνδρου γιατί όπως είπε, ‘από την εποχή του Μ. Αλεξάνδρου και πιο πριν του πατέρα του Φιλίππου καταργήθηκε η δημοκρατία. Αρνούμαστε λοιπόν την διαστρέβλωση της ιστορίας’». Δε νομίζω ότι εδώ αξίζει να σταθούμε ιδιαίτερα στο ποιος διαστρεβλώνει τι. Είναι κρίμα να ακούμε τον Μανόλη Γλέζο να λέει ανοησίες. Το θέμα πέρασε τότε «στο ντούκου», όπως συμβαίνει πάντα, όταν τα λαγωνικά της «προόδου» αντιλαμβάνονται πως θα «λαβωθούν» επικοινωνιακά τα «πρότυπά» τους και καλύπτουν τις όποιες «υπερβάσεις». Για πάμε όμως πιο πίσω...

Ήταν το 1963 λοιπόν, όταν ο Μανόλης Γλέζος, έδωσε στη Μόσχα (του απονεμήθηκε εκεί το Βραβείο Ειρήνης Λένιν) μια συνέντευξη, προκαλώντας με τα λεγόμενά του σάλο. Φέρεται να μίλησε υπέρ «αυτόνομης Μακεδονίας» (ήταν παλαιότερα εθνικά ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ «θέση» του ΚΚΕ) και για λύση του προβλήματος των «μακεδονικών μειονοτήτων» στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα, κινήθηκαν και πάλι εναντίον του ποινικές διαδικασίες. Ο Μανόλης Γλέζος, έσπευσε να διαψεύσει τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία και κυρίως το γαλλικό, που έστειλε και την είδηση. Η ΕΔΑ της οποίας ήταν στέλεχος, έσπευσε να τον καλύψει, ενώ στη Βουλή ακολούθησε θύελλα εγκλήσεων εναντίον του, με τους βουλευτές του Κέντρου και της Δεξιάς να του επιτίθενται με πολύ βαριές εκφράσεις...

Οι διώξεις μετά τον πόλεμο και η ΕΣΣΔ...

Είχαν προηγηθεί συστηματικές διώξεις εναντίον του. Εργαζόμενος ως δημοσιογράφος στον «Ριζοσπάστη», συνελήφθη τον Μάρτιο του 1948, καταδικάστηκε δις σε θάνατο, τη μία για «αδικήματα Τύπου» και την άλλη για παράβαση του Γ' Ψηφίσματος. Οι ποινές μετατράπηκαν σε ισόβια για να απελευθερωθεί τον Ιούλιο του 1954, επί κυβερνήσεως Αλέξανδρου Παπάγου. Στις εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου 1951, αν και κρατούμενος, ο Μανόλης Γλέζος εξελέγη βουλευτής της ΕΔΑ και άρχισε απεργία πείνας με αίτημα την παύση της εξορίας δέκα βουλευτών της ΕΔΑ που ήταν εκτοπισμένοι. Επτά εκ των δέκα επέστρεψαν, ως αποτέλεσμα των ενεργειών του. Το θάρρος δεν του έλειψε ποτέ.

Το 1958 συνελήφθη στο σπίτι της αδερφής του, μαζί με συνεργάτες του, με την κατηγορία της κατασκοπείας υπέρ της ΕΣΣΔ. Η Μόσχα αντέδρασε και παρενέβη και μάλιστα, ένα χρόνο αργότερα, τα ταχυδρομεία της ΕΣΣΔ τύπωσαν γραμματόσημα με τη μορφή του Μανόλη Γλέζου. Αντιδρώντας, τα ελληνικά ταχυδρομεία τύπωσαν γραμματόσημα με τη μορφή του Ίμρε Νάγκι, του Ούγγρου πρωθυπουργού που εκτελέστηκε από τους Σοβιετικούς, μετά την καταστολή από αυτούς της Ουγγρικής Επανάστασης του 1956.

Είχαν προηγηθεί τα κωμικοτραγικά της υπόθεσης του Γερμανού ναζί εγκληματία πολέμου Γκούντερ Κόλβες (ήταν υπεύθυνος για βασανισμούς και εκτελέσεις αιχμαλώτων πολέμου αλλά και αμάχων, στα Μάλια), που είχε το θράσος να πατήσει το πόδι του σε ελληνικό έδαφος, μετέχοντας μάλιστα στο ράλι Ακρόπολις (συνελήφθη στον Πειραιά πάνω σε ελληνικό πλοίο και αφέθηκε ελεύθερος στη Βενετία)! Η εγχώρια αριστερά συνέδεσε τις δύο υποθέσεις, ενώ τα ξένα κομμουνιστικά κόμματα κινητοποιήθηκαν υπέρ του Μανόλη Γλέζου και συστήθηκε μάλιστα διεθνής επιτροπή για τη στήριξή του, με τη συνδρομή, μεταξύ άλλων και του Ζαν Πολ Σαρτρ.

Η συνέχεια από την wikipedia: «Ο πρόεδρος του Ανωτάτου Σοβιέτ στρατάρχης Βοροσίλοφ με μήνυμά του στον βασιλιά Παύλο εκφράζει την ανησυχία του για τη τύχη του Γλέζου. Ο υφυπουργός Εξωτερικών Σκεφέρης σε συνάντησή του με το Σοβιετικό πρεσβευτή δηλώνει ότι ο βασιλιάς δε μπορεί να επέμβει και τούτο διότι το Δημοκρατικό Σύνταγμα της Ελλάδος απαγορεύει την ανάμειξή του στις αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Παράλληλα, την ίδια ημέρα, ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής δηλώνει την έκπληξή του για την κινητοποίηση του κομμουνισμού για την εν λόγω δίκη κατασκοπείας και καθώς επίσης ότι η ελληνική Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη, αμερόληπτη και δε δέχεται καμία εξωτερική επέμβαση».

Ο Μανόλης Γλέζος καταδικάστηκε τελικά το 1959 από το Στρατοδικείο σε πέντε χρόνια φυλάκιση, τέσσερα χρόνια εκτόπιση και οκτώ χρόνια στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων, για να απελευθερωθεί το 1962. Ο Μανόλης Γλέζος διώχθηκε σκληρά και επί Επταετίας, καθώς συνελήφθη το 1967 και απελευθερώθηκε το 1971 (εκτοπίστηκε στη Γυάρο, στη Λέρο και στον Ωρωπό). Ένδεκα χρόνια και κάτι μήνες έχει περάσει συνολικά στις φυλακές και τέσσερα χρόνια στις εξορίες.

Μια απαράδεκτη παρουσία όμως στα Τίρανα...

Ο Μανόλης Γλέζος, τον Απρίλιο του 1985, είχε την… έμπνευση να παραστεί στην κηδεία του τυράννου και δήμιου του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου, του Γενικού Γραμματέως του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας Ενβέρ Χότζα, στα Τίρανα, αποτείοντας φόρο τιμής σε έναν θιασώτη του ολοκληρωτισμού, τον άνθρωπο που γκρέμισε όλες τις εκκλησιές των Ελλήνων. Τα βιντεάκια στη διαδικτυακή πλατφόρμα youtube της τότε αλβανικής τηλεόρασης που δείχνουν τον Μανόλη Γλέζο να συλλυπείται τον Ραμίζ Αλία και τη χήρα του δικτάτορα, είναι χαρακτηριστικά. Ένα πλάνο που τον δείχνει να σηκώνει τη γροθιά του (αλήθεια αυτός ο χαιρετισμός δεν ενοχλεί τους αριστεροθολοκουλτουριάρηδες;) μπροστά στο φέρετρο, δεν μπορεί παρά να ενοχλήσει κάθε άνθρωπο που αντιστέκεται στον ολοκληρωτισμό, όπως έκανε κάποτε και ο ίδιος ο Μανόλης Γλέζος.

Ο Έλληνας πολιτικός και τότε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, το έκανε αυτό την ώρα που δεκάδες χιλιάδες Έλληνες αδερφοί μας, βρίσκονταν ακόμα στα κελιά μιας στυγνής δικτατορίας, διωκόμενοι λόγω της εθνικής τους ταυτότητας. Καλό θα ήταν να προμηθευτεί ο Μανόλης Γλέζος ένα αντίτυπο του βιβλίου του Αθανάσιου Καλουδιώτη «Η αιχμαλωσία μου στην Αλβανία του Χότζα» (1947-1956), Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος, Αθήνα 2003. Απλά για να διαπιστώσει και ο ίδιος ότι κακώς βρέθηκε στα Τίρανα το 1985..

 http://www.elora