"Η Νέα Παγκόσμια Τάξη θα χτιστεί... ένα τελικό χτύπημα στην εθνική ανεξαρτησία, καταστρέφοντας την κομμάτι κομμάτι θα πετύχει πολλά περισσότερα από την παλιομοδίτικη τακτική της κατά μέτωπον επίθεσης." Το μοναδικό μας όπλο ενάντια στην Νέα Τάξη των Πραγμάτων είναι η γνώση....ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ.ΑΓΑΠΗ-ΠΙΣΤΗ-ΕΛΠΙΔΑ.ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΥΤΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ

ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ! ΟΙ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥ ΔΟΓΜΑΤΟΣ

Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

« Τη Αγία και Μεγάλη Τετάρτη



« Τη Αγία και Μεγάλη Τετάρτη,

Οι γυναίκες που άλειψαν με μύρο τον Κύριο ήταν δύο. Η μεν μία τον άλειψε πολύ καιρό πριν το Πάθος του και ήταν πόρνη, η δε άλλη λίγες μέρες πριν και ήταν φρόνιμη και ενάρετη. Αυτού του ευλαβικού έργου τη μνήμη επιτελεί η Εκκλησία, αναφέροντας συγχρόνως και την προδοσία του Ιούδα.
Το πολύτιμο εκείνο μύρο, που η γυναίκα εκείνη άλειψε το κεφάλι και τα πόδια του Ιησού, και στη συνέχεια το σκούπισε με τις τρίχες της κεφαλής της, εκτιμήθηκε 300 δηνάρια. Απ' τους Μαθητές, ο φιλάργυρος Ιούδας δήθεν σκανδαλίζεται, για την απώλεια τέτοιου μύρου.
Ο Ιησούς του κάνει παρατήρηση να μην ενοχλεί την γυναίκα. Τότε ο Ιούδας πηγαίνει στους αρχιερείς, που ήταν συγκεντρωμένοι στην αυλή του Καϊάφα και έκαναν ήδη συμβούλιο προκειμένου να θανατώσουν τον Ιησού. Και συμφωνεί μαζί τους την προδοσία του διδασκάλου για 30 αργύρια και από τότε ζητούσε ευκαιρία να τον προδώσει.
Οι συνοδοιπόροι του πάθους του Χριστού μας πιστοί καλούμαστε αυτή την ιερή ημέρα να τιμήσουμε την έμπρακτη και ειλικρινή μετάνοια της πρώην πόρνης γυναικός, η οποία έγινε συνώνυμη με την συντριβή και την αλλαγή ζωής.
Ο Χριστός, εγκαινίασε μια νέα αντίληψη για τον αμαρτωλό άνθρωπο, εντελώς διάφορη από εκείνη της ιουδαϊκής κοινωνίας. Δεν είναι ο αμαρτωλός άνθρωπος μιασμένος από τη φύση του, αλλά ένας πνευματικά ασθενής, ο οποίος χρειάζεται βοήθεια. Έθεσε ως αντίδοτο της πνευματικής ασθένειας τη μετάνοια, η οποία είναι ο ισχυρότατος εκείνος μοχλός, ο οποίος γκρεμίζει το οικοδόμημα της αμαρτίας και αναγεννά τον άνθρωπο. Δια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού παρήλθε ανεπιστρεπτί το καθεστώς του νόμου και της μισθαποδοσίας, και ανέτειλε η εποχή της χάρητος και του ελέους.
 Η μορφή της προβάλλει ως φωτεινό ορόσημο καταμεσής στην οδοιπορία προς το Θείο Πάθος για να δείξει και σε μας πως αν δεν συντριβούμε, σαν και εκείνη, και δεν δείξουμε έμπρακτη μετάνοια δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε το Χριστό στο Πάθος και την Ανάσταση.
Η Αγία μας Εκκλησία θέσπισε τη μετάνοια ως ύψιστη δωρεά η οποία ανανεώνει την ουρανοδρόμο πορεία μας προς το Χριστό και την τελείωσή μας. Καλός χριστιανός δεν είναι εκείνος, ο οποίος γεμάτο κομπασμό και εγωιστική αυτάρκεια, ισχυρίζεται ότι έφτασε σε επίπεδο αγιότητας και δεν χρειάζεται πια άλλο αγώνα, αλλά ο διατελών σε διαρκή μετάνοια.

Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΣΗΚΩΝΩ ΣΤΑΥΡΟ;



 ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΣΗΚΩΝΩ ΣΤΑΥΡΟ;
    Ένα ερώτημα συχνά ανομολόγητο. Και συνάμα τόσο τραγικό και αμείλικτο. Για­τί ό σταυρός στη ζωή μας; Γιατί ό ακό­λουθος του Χρίστου να μην μπορεί δια­φορετικά να Τον ακολουθήσει παρά μόνον αί­ροντας σταυρό; Γιατί ό Κύριος τόσο αυστηρά να προειδοποιήσει πώς δεν μπορεί να είναι μαθητής του όποιος δεν έρχεται πίσω Του βαστάζοντας τον σταυρό του; «Όστις ού βαστάζει τον σταυρόν εαυτού και έρχεται οπίσω μου, ού δύναται είναι μου μαθητής» (Λουκ. ιδ' 27). Τί φοβερά λόγια!
Λοιπόν, άλλος τρόπος δεν υπάρχει παρά μόνο ή άρση σταυρού; Και γιατί τότε τά κανόνισε έτσι ό Θεός;
    Ή αλήθεια είναι ότι δεν τα κανόνισε έτσι ό Θεός. Ό Θε­ός εξαρχής όρισε για τον άν­θρωπο να ζει μακάριος, ευ­τυχισμένος κοντά Του. Ό άν­θρωπος όμως θέλησε να ζή­σει αυτονομημένος από τον Θεό, την πηγή της ζωής και της μακαριότητος, με απο­τέλεσμα να μείνει στο θάνα­το και τη δυστυχία. Κάθε λοι­πόν θλίψη, οδύνη, ταλαιπω­ρία, πόνος, στέρηση, εγκα­τάλειψη, ασθένεια και τέλος ό θάνατος εισόρμησαν στην ανθρωπότητα μετά τη διά­πραξη της αμαρτίας. Έγιναν ό κλήρος του άνθρωπου έ­πειτα από τη δική του ελεύ­θερη επιλογή.
Αυτά όλα τα οδυνηρά ό Θε­ός τώρα με ένα σοφό σχέδιο τα μετατρέπει έτσι, ώστε αντί να εμποδίζουν και να μαται­ώνουν τον σκοπό της ζωής του άνθρωπου, δηλαδή την ομοίωση του με τον Θεό, τη θέωση, να τον υποβοηθούν. Πώς; Το αποτέλεσμα δηλα­δή της αμαρτίας γίνεται τώρα και το γιατρικό της.Επειδή εκείνο πού απομά­κρυνε τον άνθρωπο από τον Παράδεισο είναι ή υπερηφά­νεια, ή διάθεση για αυτονό­μηση, συνεπώς αυτό πού έ­χει τη δύναμη να τον επανα­φέρει είναι το αντίθετο, ή τα­πείνωση. Πώς όμως μπορεί να ταπεινωθεί ό άνθρωπος, πού ή α­μαρτία του έκανε μεγάλη ζημιά, διέ­φθειρε τη φύση του, έτσι ώστε να άποζητεί ό,τι του ικανοποιεί τη φιλαυτία, απομακρύνοντας τον ουσιαστικά έτσι πιο πολύ από τον Θεό;
Ακριβώς αυτό πού έχει τη δύναμη να κάνει τον άνθρωπο να συνέλθει από το εγωιστικό του παραλήρημα, να συν­αισθανθεί τη γυμνότητα του, το σκοτά­δι του, τις αμαρτίες του, τη ματαιοδο­ξία του, και άρα να ταπεινωθεί και να θελήσει να προστρέξει στο Θεό με τη μετάνοια, την υπακοή, την προσευχή, τα δάκρυα, είναι οι θλίψεις. Χωρίς αυ­τές δεν μπορεί να συντριβεί ή άπεσκληρυμμένη απ' τον εγωισμό καρδιά- δεν μπορεί να μαλαχθεί, να γίνει εύπλα­στη.
Αυτό είναι το νόημα του σταυρού στη ζωή των ανθρώπων. Ενώ όμως ό μα­κράν του Θεού κόσμος δεν είναι σε θέ­ση ούτε να εννοήσει αυτές τις αλή­θειες, ούτε να τις αποδεχθεί - γι' αυτό και το βάρος των θλίψεων του είναι α­βάστακτο - αντίθετα ό άνθρωπος του Θεού έχει μία τελείως διαφορετική θε­ώρηση των πραγμάτων. Όχι μόνον α­ποδέχεται θεωρητικά τις αλήθειες αυ­τές πού προεκθέσαμε, αλλά δέχεται πάνω στα πράγματα να σηκώσει το δι­κό του σταυρό, όχι με αντίδραση εσω­τερική, ούτε ακόμα με μια παθητική α­ποδοχή, αλλά πρόθυμα και με ευχαρι­στία προς τον Θεό για τον σταυρό πού του έδωσε να βαστάζει...
Κι αυτό, διότι ό πιστός μπορεί να γνω­ρίζει και κάποια άλλα ακόμα:
Γνωρίζει δηλαδή ότι Αυτός πού του δίνει το σταυρό πού θα βαστάσει δεν είναι κάποιος πού μόνο ορίζει σταυρό για τούς δικούς του, αλλά Εκείνος πού πρώτος βάστασε το Σταυρό - και μάλιστα Σταυρό τέτοιας οδύνης πού κανείς άνθρωπος δεν έχει βαστάσει κι ού­τε πρόκειται ποτέ να βαστάσει. Είναι Αυτός πού ζητεί από τον άνθρωπο όχι να βαδίσει μόνος του το δρόμο ση­κώνοντας στους ώμους του σταυρό, αλλά να Τον ακολουθήσει στα ίχνη πού ό Ίδιος άφησε καθώς πρώτος Αυτός βάδισε την οδό του μαρτυρίου (βλ. Α' Πέτρ. β'21).
Κι έτσι ό άνθρωπος τώρα δεν μένει μόνος του. Έχει αντιλήπτορα, συμπα­ραστάτη, βοηθό στις θλίψεις του. Στο χριστιανό πού καρτερικά και ευχαρι­στιακά αναδέχεται το σταυρό του είναι τόσο κοντά ό Κύριος όσο πουθενά άλ­λου. «Μετ' αυτού ειμί έν θλίψει» (Ψαλ. Η [90] 15). Και τη νιώθει ό άνθρωπος του Θεού τη βοήθεια του. Την κατα­λαβαίνει με τις μυστικές παρακλήσεις, παρηγοριές, ενισχύσεις πού του χαρί­ζει το Πνεύμα το Άγιον μέσα στη θλιβόμενη ψυχή του. «Κατά το πλήθος των οδυνών μου έν τη καρδία μου αί παρακλήσεις σου εύφραναν την ψυχήν μου» (Ψαλμ. Ίγ' [93] 19). Κι αυτές οι μυστικές παρακλήσεις είναι πού δίνουν μία μεγάλη ψυχική ευρυχωρία στον άνθρωπο. Του πλαταίνουν την καρδιά, την κάνουν πολύ μεγάλη, να χωρά μέ­σα της όλο τον κόσμο, όλους να τούς αγαπά, για όλους να προσεύχεται και να βαστά ακόμη και από το βάρος του σταυρού των άλλων.
Υπάρχει μία μυστική σύνδεση μεταξύ του πόνου και της αγάπης. Ό Σταυρός του Χριστού, σύμβολο πόνου και οδύ­νης, είναι παράλληλα και ή ένδειξη της υπέρτατης για τον άνθρωπο αγάπης του. Και ό σταυρός του πιστού χριστια­νού καθίσταται τελικά το μέτρο της α­γάπης του προς τον Χριστό και τον συν­άνθρωπο. (Από τον «ΣΩΤΗΡΑ»)

Κυριακή 28 Μαρτίου 2010

ΛΟΓΙΑ ΗΡΩΩΝ ΑΠΟΘΑΝΟΝΤΩΝ

«Είναι θέλημα Θεού. Είναι κοντά μας και βοηθάει, γιατί πολεμάμε για την πίστι μας, για την πατρίδα μας, για τους γέρους γονιούς, για τα αδύνατα παιδιά μας, για την ζωή μας, την λευτεριά μας…Και όταν ο δίκαιος Θεός μας βοηθάει ποιος εχθρός ημπορεί να μας κάνει καλά…;».
(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης) 
 


Κι’ όσο αγαπώ την πατρίδα μου δεν αγαπώ άλλο τίποτας. Ναρθή ένας να μου ειπή ότι θα πάγη ομπρός η πατρίδα, στρέγομαι να μου βγάλη και τα δυό μου μάτια. Ότι αν είμαι στραβός, και η πατρίδα μου είναι καλά, με θρέφει, αν η πατρίδα μου αχαμνά, δέκα μάτια νάχω, στραβός θανά είμαι. Ότι σ΄αυτείνη θα ζήσω, δεν έχω σκοπό να πάγω αλλού».
(Ιω. Μακρυγιάννης)               


Κυριακή των Βαΐων

     
Η πρώτη εβδομάδα ονομάζεται Μεγάλη Εβδομάδα ή Εβδομάδα των Παθών, αρχίζει με την Κυριακή των Βαΐων και λήγει το Μεγάλο Σάββατο. Όλη τη Μεγαλοβδομάδα υπάρχει συνήθεια να νηστεύουν οι χριστιανοί και να παρακολουθούν τακτικά τις εκκλησιαστικές λειτουργίες.

Την Κυριακή των Βαΐων, σε ανάμνηση της θριαμβευτικής εισόδου του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, όλοι οι ναοί στολίζονται με κλαδιά από βάγια, από φοίνικες δηλαδή ή από άλλα νικητήρια φυτά, όπως δάφνη, ιτιά, μυρτιά και ελιά. Μετά τη λειτουργία μοιράζονται στους πιστούς. Η εκκλησία μας καθιέρωσε ήδη από τον 9ο αιώνα το έθιμο αυτό μια και όπως αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης «όχλος πολύς...έλαβον τα βαΐα των φοινίκων και εξήλθον εις υπάντησιν αυτώ».
Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια, στα Ιεροσόλυμα, ο επίσκοπος έμπαινε στην πόλη «επί πώλου όνου», αναπαριστάνοντας το γεγονός, ενώ στα βυζαντικά γινόνταν «ο περίπατος του αυτοκράτορα», από το Παλάτι προς τη Μεγάλη Εκκλησία. Στη διαδρομή αυτή ο αυτοκράτορας μοίραζε στον κόσμο βάγια και σταυρούς και ο Πατριάρχης σταυρούς και κεριά. Με τα βάγια οι πιστοί στόλιζαν τους τοίχους των σπιτιών και το εικονοστάσι τους.

 Η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα είναι τελικά η είσοδος του μαρτυρίου στην επίγεια ζωή του Κυρίου. Σε λίγες ημέρες θα μαρτυρήσει και θα θανατωθεί στο σταυρό, για να θανατώσει το θάνατο και να χαρίσει τη ζωή.

Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

ΗΡΩΑΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Εγγονός ενός ντόπιου κλέφτη  είχε έφεση στη θρησκεία και σε ηλικία 12 ετών στάλθηκε από τη μητέρα του στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στην Αρτονίνα Φωκίδας, για την εκπαίδευσή του. Έγινε μοναχός σε ηλικία δεκαεπτά ετών και, λόγω της αφοσίωσής του στη χριστιανική πίστη και της ιδιοσυγκρασίας του, έγινε πολύ γρήγορα διάκος.
Η λαϊκή παράδοση αναφέρει πως όταν ο Α. Διάκος ήταν μοναχός, ένας Τούρκος πασάς πήγε στο μοναστήρι με τα στρατεύματά του και εντυπωσιάστηκε απ' την εμφάνιση του νεαρού μοναχού. Ο Διάκος προσβλήθηκε απ' τα λεγόμενα του Τούρκου (και την μετέπειτα πρόταση) και μετά από καβγά τον σκότωσε. Έτσι αναγκάστηκε να φύγει στα κοντινά βουνά και να γίνει κλέφτης .Κατά μια άλλη εκδοχή  σε ένα γάμο στην Αρτοτίνα, όπου γλεντούσαν και πυροβολούσαν όπως συνηθιζόταν, είχε πάρει μέρος και ο Διάκος. Μια αδέσποτη σφαίρα βρήκε και σκότωσε τον γιό της Κοντογιάννενας, που ήταν από μεγάλο σόι της Κοσταρίτσας (ενός γειτονικού χωριού της Αρτοτίνας). Ο φόνος καταλογίστηκε από όλους, Χριστιανούς και Τούρκους, στον Διάκο και ας μην ήταν καθόλου βέβαιο πως εκείνος, άθελά του, ήταν ο φονιάς. Αναγκάστηκε έτσι να κρυφτεί στα περίχωρα γιατί τον αναζητούσαν τα τουρκικά αποσπάσματα. Αργότερα τον δεκαπεντάυγουστο, στο πανηγύρι της Παναγίας, ο Διάκος κατέβηκε στο χωριό. Οι Τούρκοι, που παραμόνευαν, τον συνέλαβαν μαζί με κάποιον Καφέτζο που κυνηγούσαν και τους οδήγησαν δεμένους στον Φεράτ-εφέντη, διοικητή του Λιδωρικίου, ο οποίος τους φυλάκισε. Ο Διάκος κατάφερε να αποδράσει μαζί με τον Καφέτζο και να φύγουν στα βουνά. Μαζί έφτασαν στο λημέρι του ξακουστού κλέφτη της Δωρίδας, Τσαμ Καλόγερου. Κλέφτης και Αρματολός
Αρχικά κλέφτης υπό την εξουσία διαφόρων καπετάνιων της Ρούμελης διακρίνεται σε διάφορες συγκρούσεις με τους Τούρκους. Ο Καπετάνιος Τσαμ Καλόγερος, σε μια συμπλοκή με τους Τούρκους, πληγώθηκε βαριά στο πόδι και θα έπεφτε στα χέρια τους αν ο Διάκος δεν έμενε να τον υπερασπιστεί. Με το σπαθί στο χέρι, τον σήκωσε και τον μετέφερε ως την Γραμμένη Οξυά, μια ψηλή ράχη, δύο ώρες από την Αρτοτίνα. Εκεί έφτασαν και οι άλλοι Κλέφτες και μπροστά τους είπε ο Τσαμ Καλόγερος: «Αν πεθάνω, αυτός πρέπει να γίνει καπετάνιος σας».
Αργότερα οι Κλέφτες χωρίστηκαν σε μπουλούκια (μικρές ομάδες), κατατρεγμένοι από το κυνήγι των Τούρκων. Ένα μπουλούκι έγινε από τον Διάκο, τον Γούλα και τον Σκαλτσοδήμο. Εκείνο τον καιρό, έμαθε ο Διάκος ότι πέθαναν ο πατέρας του κι ένας από τους αδερφούς του, ο Απόστολος. Ο Διάκος είχε δύο αδερφούς, τον Απόστολο και τον Κωνσταντίνο, που τον έλεγαν και Μασσαβέτα  και δύο αδερφές, την Καλομοίρα και την Σοφία. Ο πατέρας του με τον Απόστολο και τον Κωνσταντίνο, είχαν προτιμήσει την τσοπάνικη ζωή και τότε ήταν με τα κοπάδια τους στα χειμαδιά. Ένα Τούρκικο απόσπασμα που έφτασε στην καλύβα τους, συνέλαβε πατέρα και γιό επειδή βοήθησαν και πρόσφεραν φαγητό σε κλέφτες και τους πήγαν δεμένους στον Πατρατσίκι (Υπάτη). Ο Κωνσταντίνος δεν βρισκόταν εκεί και έτσι γλύτωσε. Οι άλλοι δύο όμως βρήκαν τον θάνατο στη φυλακή την ίδια νύχτα.Μόλις πληροφορήθηκε το γεγονός ο Διάκος, ορκίστηκε να εκδικηθεί. Τουρκικό απόσπασμα δεν προλάβαινε να ξεμυτίσει και το αποδεκάτισε με τα παληκάρια του. Από τότε άρχισαν να αναζητούν και το αρματολίκι της περιοχής. Έτσι μια μέρα, οι κλέφτες, ορμώντας στα Μπαϊρια (θέση κοντά στην Αρτοτίνα), απήγαγαν την Κρουστάλλω, κόρη του Μπαμπαλή, κοτζαμπάση της Δωρίδας. Οι κλέφτες την πήγαν στην Καρυά, στο λημέρι τους. Ζήτησαν από τον Μπαμπαλή, αν θέλει το κορίτσι του, να πάει στο Λιδωρίκι και να ενεργήσει, ώστε να τους δώσουν οι Τούρκοι το αρματολίκι. Και το πέτυχαν.
Εκείνη την περίοδο ο Αλή πασάς, στα Γιάννενα, έκανε σχέδια εναντίον του Σουλτάνου και κάλεσε στην έδρα του όλους τους καπετάνιους, Αρβανίτες και Χριστιανούς. Ανάμεσα τους και τον Σκαλτσοδήμο (σαν αντιπρόσωπο των αρματολών του Λιδωρικίου). Εκείνος όμως έστειλε τον Διάκο στη θέση του. Ο Αθανάσιος Διάκος υπήρξε αρματολός  για δύο χρόνια (1814-1816) στο στρατό του Αλή Πασά  τον ίδιο καιρό με τον Οδυσσέα  Ανδρούτσο.
Όταν ο Ανδρούτσος έγινε καπετάνιος μιας μονάδας αρματολών στη Λιβαδειά, ο Διάκος ήταν για ένα χρόνο πρωτοπαλίκαρο του. Στα χρόνια που ακολουθούν και που καταλήγουν στην Επανάσταση του 1821 ο Διάκος είχε φτιάξει τη δική του ομάδα κλεφτών και όπως πολλοί άλλοι καπετάνιοι κλεφτών και αρματολών γίνεται μέλος της Φιλικής Εταιρίας 
ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ Σύντομα μετά από το ξέσπασμα των εχθροπραξιών, ο Διάκος κι ένας ντόπιος καπετάνιος και φίλος, ο Βασίλης Μπούσγος, οδήγησαν ένα απόσπασμα μαχητών στη Λιβαδειά με σκοπό την κατάληψη της. Στις 1 Απριλίου του 1821, μετά από τρεις ημέρες άγριας μάχης από σπίτι σε σπίτι, το κάψιμο του σπιτιού του Μιρ Αγά (συμπεριλαμβανομένου του χαρεμιού) και την κατάληψη του κάστρου, η πόλη έπεσε στους Έλληνες. Η Λιβαδειά, ελεύθερη πλέον, σήκωσε την ελληνική σημαία στις 4 Απριλίου στο κάστρο και την θέση Ώρα. Ο Χουρσίτ πασάς, εντεταλμένος από τον Σουλτάνο, έστειλε δύο από τους ικανότερους διοικητές του απ' τη Θεσσαλία, τον Ομέρ Βρυώνη και τον Κιοσέ Μεχμέτ, επικεφαλής 8.000 πεζών και 900 ιππέων Τούρκων με διαταγή να καταστείλουν την επανάσταση στη Ρούμελη και μετά να προχωρήσουν στην Πελοπόννησο και να σταματήσουν την πολιορκία της Τριπολιτσάς. Ο Χουρσίτ στηριζόταν στις ικανότητες του Ομέρ Βρυώνη. Ο Βρυώνης, αλβανικής καταγωγής και πασάς του Βερατίου, ήταν ικανότατος στρατηγός και γνώριζε πολύ καλά τα εδάφη και τους Έλληνες οπλαρχηγούς, τους περισσότερους εκ των οποίων είχε γνωρίσει στην αυλή του Αλή πασά. Μαζί τους ήταν και οι Αρβανίτες αρχηγοί Τελεχά-βέης, Χασάν Τομαρίτσας, και Μεχμέτ Τσαπάρας.
Ο Διάκος και το απόσπασμά του, που ενισχύθηκαν από τους μαχητές Πανουργιά και Δυοβουνιώτη, αποφάσισαν να αποκόψουν την τούρκικη προέλαση στη Ρούμελη με την λήψη αμυντικών θέσεων κοντά στις Θερμοπύλες. Η ελληνική δύναμη των 1.500 ανδρών χωρίστηκε σε τρία τμήματα: ο Δυοβουνιώτης θα υπερασπιζόταν τη γέφυρα του Γοργοποτάμου, ο Πανουργιάς τα ύψη της Χαλκωμάτας, και ο Διάκος τη γέφυρα της Αλαμάνας.
Στρατοπεδεύοντας στο Λιανοκλάδι, κοντά στη Λαμία, οι Τούρκοι διαίρεσαν γρήγορα τη δύναμή τους. Η κύρια τούρκικη δύναμη επιτέθηκε στο Διάκο. Η άλλη επιτέθηκε στο Δυοβουνιώτη, του οποίου το απόσπασμα γρήγορα οδηγήθηκε σε οπισθοχώρηση, και η υπόλοιπη στον Πανουργιά, οι άντρες του οποίου υποχώρησαν όταν πληγώθηκε σοβαρά, ενώ βρήκσν ηρωικό θάνατο, μεταξύ των άλλω ανδρών, και ο επίσκοπος Σαλώνων Ησαΐας με τον αδερφό του Παπαγιάννη.  Έχοντας η πλειοψηφία των Ελλήνων υποχωρήσει, οι Τούρκοι συγκέντρωσαν την επιθετική τους ισχύ ενάντια στη θέση του Διάκου στη γέφυρα της Αλαμάνας. Βλέποντας ότι ήταν θέμα χρόνου προτού κατακλυστούν απ' τον εχθρό, ο Μπούσγος, που πολεμούσε παράλληλα με τον Διάκο, του πρότεινε να υποχωρήσουν. Ο Διάκος επέλεξε να μείνει και να παλέψει μαζί με 48 συμπολεμιστές του σε μια απελπισμένη μάχη σώμα με σώμα, λίγες ώρες πριν συντριβούν.
Ο σοβαρά πληγωμένος Διάκος σύρθηκε από τους Τούρκους μπροστά στον Ομέρ Βρυώνη, ο οποίος προσφέρθηκε να τον κάνει ανώτερο αξιωματικό στον οθωμανικό στρατό αν αλλαξοπιστούσε και ασπαζόταν το Ισλάμ. Ο Διάκος αρνήθηκε απαντώντας "Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε να πεθάνω". Την επόμενη μέρα ανασκολοπίστηκε. Ο Διάκος αντιμετώπισε το μαρτυρικό του θάνατο με θάρρος. Μόνο ένα παράπονο βγήκε απ' τα χείλη του, προβλέποντας την ανάσταση του Ελληνισμού: "Για δες καιρό που διάλεξε ο χάρος να με πάρει, τώρα που ανθίζουν τα κλαδιά και βγάζει η γης χορτάρι" Η φοβερή αυτή θανατική ποινή εκτελέστηκε στο Ζητούνι (Λαμία) στις 24 Απριλίου, την επομένη της μάχης στην Αλαμάνα. Μετά τον θάνατό του, οι Τούρκοι πέταξαν το λείψανό του σε κοντινό χαντάκι. Οι Χριστιανοί, όμως, βγήκαν κρυφά τη νύχτα και έθαψαν το σώμα του, στον χώρο που αρχίζει σήμερα η οδός Ησαϊα. Ο χώρος της ταφής του είχε λησμονηθεί και ανακαλύφθηκε από τον αντισυνταγματάρχη Ρούβαλη, το 1881. Το 1886 έγινε το πρώτο μνημόσυνό του και τοποθετήθηκε η σημερινή προτομή. Η επιτροπή εκδουλεύσεων, προηγουμένως, τον αναγνώρισε ως ανώτατο αξιωματικό πρώτης τάξης και επεδίκασε μηνιαία σύνταξη στην αδερφή του ως τον θάνατό της, το 1873.

Ο βάναυσος τρόπος θανάτου του Διάκου στα χέρια των Τούρκων (παλουκώθηκε και στη συνέχεια κάηκε) τρομοκράτησε αρχικά το λαό της Ρούμελης, αλλά η γενναία στάση του κοντά στις Θερμοπύλες τον έκανε μάρτυρα για τον απελευθερωτικό σκοπό. Ένα μνημείο στέκεται τώρα κοντά στη γέφυρα της Αλαμάνας, το σημείο της τελικής μάχης του. Προς τιμήν του, η Άνω Μουσουνίτσα (το χωριό στο οποίο γεννήθηκε ο πατέρας του) μετονομάστηκε σε "Αθανάσιος Διάκος" στις 15/12/1958.

ΔΟΥΛΟΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΕΦΤΙΑΞΑΝ ΤΙΣ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ;

Τάφοι που ανακαλύφθηκαν κοντά στο Κάιρο και ανήκαν σε εργάτες των αιγυπτιακών πυραμίδων αποκαλύπτουν ότι οι κατασκευαστές των φημισμένων μνημείων ήταν κατά πάσα πιθανότητα ελεύθεροι εργαζόμενοι και όχι δούλοι.
Η αρχαιολογική ομάδα του επικεφαλής του Ανώτατου Συμβουλίου Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου, Ζαχί Χαουάς "ανακάλυψε μία νέα ομάδα τάφων που χρονολογούνται από την τέταρτη δυναστεία. Ανήκουν στους εργάτες που κατασκεύασαν τη μεγάλη πυραμίδα" δήλωσε ο υπουργός Πολιτισμού της Αιγύπτου Φαρούκ Χόσνι.
Σε αναφορές και απεικονίσεις συχνά εμφανίζεται ότι για την κατασκευή των πυραμίδων χρησιμοποιήθηκαν χιλιάδες δούλοι, που υπό την απειλή του βούρδουλα κατάφεραν να δημιουργήσουν αυτά τα έργα με πρωτόγονα μέσα
Η ανακάλυψη των νέων τάφων όμως, που χρονολογούνται 4.100 χρόνια πριν, καταρρίπτει αυτό το μύθο καθώς αποδεικνύει ότι οι εργάτες λάμβαναν αμοιβές, τρόφιμα και καταλύματα κοντά στο εργοτάξιο, για τις εργασίες του.
Οι Αιγύπτιοι αρχαιολόγοι βρήκαν τις ενδείξεις οικισμών κοντά στις πυραμίδες του Χέοπα, στη Γκίζα κοντά στο Κάιρο.
Σύμφωνα με τον κ. Χαουάς, η ανακάλυψη είναι πολύ σημαντική αφού "έρχεται σε αντίθεση με όλα όσα έχουν ειπωθεί σχετικά με την κατασκευή των πυραμίδων από εργάτες δούλους".
"Αν ήταν σκλάβοι, δε θα μπορούσαν να έχουν κατασκευάσει τους τάφους τους σε αυτόν τον τομέα" πρόσθεσε ο Ζαχί Χαουάς.
Ο Χαουάς δήλωσε ακόμη ότι ο αριθμός των εργαζομένων που συμμετείχαν στην κατασκευή της μεγαλύτερης από τις πυραμίδες της Αιγύπτου δεν υπερβαίνει τους 10.000. Προσθέτει μάλιστα ότι στοιχεία δείχνουν ότι αγρότες στο Δέλτα και την Άπω Αίγυπτο έστελναν καθημερινά 21 βουβάλια και 23 πρόβατα για να ταΐσουν τους εργάτες.
Οι πρώτοι τάφοι εργατών ανακαλύφθηκαν το 1990 και μελετήθηκαν επί πολλά έτη από επιστήμονες ανά τον κόσμο. Οι κωνικοί τάφοι χτίστηκαν κυρίως από λάσπη και τούβλα και καλύφθηκαν με λευκό γύψο. Οι μελετητές εκτιμούν ότι ο σοβάς ενδέχεται να προστέθηκε στη συνέχεια προς μίμηση των βασιλικών πυραμίδων

Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

Καταδίκη μαιευτήρα για πρόκληση σωματικής βλάβης από αμέλεια

 Καταδίκη μαιευτήρα για πρόκληση σωματικής βλάβης από αμέλεια
Ποινή φυλάκισης πέντε μηνών, με τριετή αναστολή, επέβαλλε το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης σε μαιευτήρα, η οποία, το 2006, ως ειδικευόμενη γιατρός του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, ξέχασε, μετά τον τοκετό 32χρονης γυναίκας, γάζα μήκους δύο μέτρων στον κόλπο της παθούσας.
Καλά να ήταν και μια μικρή γάζα,θα είχε και μια δικαιολογία.....αλλά μια γάζα μήκους
δύο μέτρων,,,,Έλεος Χριστέ μου,,,Έλεος....και τι άλλο θα ακούσουμε σε αυτή τη χώρα
των ανεύθυνων Γιατρών,,Δικηγόρων,,Δικαστών,,Βιομηχάνων,,Πολιτικών,,,,κλπ....... 

Κυριακή 21 Μαρτίου 2010

Τουλάχιστον 200 άνθρωποι νεκροί από κατάρρευση χρυσωρυχείου στη Σιέρα Λεόνε

Θύματα μικρά παιδιά
Τουλάχιστον 200 άνθρωποι νεκροί από κατάρρευση χρυσωρυχείου στη Σιέρα Λεόνε
Στη χώρα της Δυτικής Αφρικής τα παράνομα χρυσωρυχεία είναι πολλά και οι εργάτες ανειδίκευτοι
Φριτάουν


Τραγικός θάνατος για περισσότερους από 200 εργάτες από την κατάρρευση στοάς σε παράνομο χρυσωρυχείο της Σιέρα Λεόνε. Στη χώρα της Δυτικής Αφρικής τα παράνομα χρυσωρυχεία είναι πολλά, οι εργάτες ανειδίκευτοι και συχνά σκάβουν με τα χέρια.
Την ώρα του δυστυχήματος στο ορυχείο εργάζονταν και παιδιά μόλις 13 ετών.
Το δυστύχημα σημειώθηκε την Παρασκευή στην επαρχία Μπο, στα νότια της Σιέρα Λεόνε, σε απόσταση περίπου 290 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα Φριτάουν.
Τραγική η κατάσταση !
Ποιός θα τιμωρίσει τους ενόχους!
 

Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010

Η αλλαγή του κώδικα ιθαγένειας του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ θα σημάνει το τέλος της Ελληνικής επικυριαρχίας

 

 (Από το blog του Ελληνόψυχου) 

To
Σήμερα οι νομημοποιηθέντες λαθρομετανάστες στην Ελλάδα ανέρχονται στους 560.000! Στην πλειονότητα τους πρόκειται για Αλβανούς υπήκοους.

Η απόδοση της Ελληνικής ιθάγενειας στους νομιμοποιημένους λαθρομετανάστες σημαίνει ότι στο προσεχές μέλλον 500,000 αλλοδαποί θα έχουν εκλογικά δικαιώματα. Την στιγμή αυτή σύμφωνα με τα επίσημα σχολικά στοιχεία τα παιδιά τους υπερβαίνουν τα 100.000.

Με την είσοδο της Αλβανίας στην Ευρωπαική Ένωση το πολύ σε 5 χρόνια ΟΛΟΙ οι Αλβανοί θα βρίσκονται ΝΟΜΙΜΑ στην Ελλάδα! Αυτό σήμαίνει ότι όλοι οι Αλβανοί θα μπορούν πολύ εύκολα να λάβουν την Ελληνική ιθαγένεια και επακολούθως πολιτικά δικαιώματα που αφορούν και τις βουλευτικές εκλογές όπως ορίζει το Ελληνικό Σύνταγμα.

Έτσι, σε δέκα χρόνια το πολύ, η Ελλάδα δύναται να έχει τουλάχιστον 2 εκατομμύρια Αλβανούς αλλοδαπούς ψηφορόρους! Το ερώτημα είναι αν θα έχουν τα κίνητρα να επιδιώξουν να αποκτήσουν την ιθαγένεια από την στιγμή που θα μπορούν να παραμένουν στην χώρα νόμιμα. Η δυνατότηα πάντως θα υπάρχει, και σαφώς το Ελληνικό κράτος θα την δίδει ούτως ή άλλως στα παιδιά τους!

Στην περίπτωση που μεγάλος αριθμός Αλβανών αποκτήσει την Ελληνική ιθαγένεια θα δημιουργηθεί ένας ισχυρός πολιτικός πυρήνας Αλβανών στην Ελληνική πολιτική σκηνή. Πέρα από την συνδιαχείρηση της χώρας στο μοντέλο των Σκοπίων και της Βουλγαρίας, η αναγνώριση μεγάλης Αλβανικής μειονότητας στην Ελλάδα εγκυμονεί παρόμοιους κινδύνους με αυτούς που οδήγησαν στον βομβαρδισμό της Σερβίας και την απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου.

Γιατί λοιπόν το ΠΑΣΟΚ επιμένει σε αυτό το καταστροφικό για την χώρα νομοσχέδιο, όταν η νομιμότητα των Ευρωπαίων αλλοδαπών θα λυθεί αυτομάτως μέσω της εισόδου στην Ε.Ε. δίχως να εμπλακεί η απόδοση πολιτικών δικαιωμάτων;

Πρώτον, διότι αρχικά το ΠΑΣΟΚ θα επωφεληθεί από την ψήφο των αλλοδαπών.

Δεύτερον διότι με την απόδοση πολιτικών δικαιωμάτων η άρχουσα τάξη επιδιώκει να δημιουργήσει κίνητρα που θα κρατήσουν τους λαθρομετανάστες στην Ελλάδα εν όψει της εισόδου της Αλβανίας στην Ε.Ε..

Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

Tη μνήμη του Χρήστου Λαμπράκη τίμησε το Μέγαρο Μουσικής


Tη μνήμη του Χρήστου Λαμπράκη τίμησε το Μέγαρο Μουσικής

ΑΠΕ
Το Μέγαρο Μουσικής αποτελούσε όραμα του Χρήστου Δ.Λαμπράκη
Αθήνα


Με τις ερμηνείες διεθνούς βεληνεκούς καλλιτεχνών και παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια και άλλων προσωπικοτήτων τίμησε το βράδυ της Τετάρτης το Μέγαρο Μουσικής τον εμπνευστή και ιδρυτή του, Χρήστο Δ.Λαμπράκη. Η Αγνή Μπάλτσα, η Αννα Τόμοβα-Σίντοφ, ο Λεωνίδας Καβάκος, ο Χριστόφορος Σταμπόγλης, ο Μάριο Τσεφίρι, η Καμεράτα, Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής υπό τον Αλέξανδρο Μυράτ και η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών υπό τον Βύρωνα Φιδετζή είπαν το δικό τους ξεχωριστό «αντίο» στον Χρ. Λαμπράκη στην Αίθουσα «Χρήστος Λαμπράκης» (πρώην Φίλων της Μουσικής).
Την εκδήλωση τίμησε με την παρουσία του ο Κάρολος Παπούλιας, μαζί με αρκετούς άλλους εκπροσώπους του πολιτικού και του καλλιτεχνικού κόσμου. Ανάμεσά τους ο αντιπορόεδρος της κυβέρνησης Θ.Πάγκαλος, ο υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Ραγκούσης, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Δ.Δρούτσας, ο υφυπουργός Υποδομών Ν.Σηφουνάκης, ο πρώην πρωθυπουργός Κ.Σημίτης, ο Δ.Σιούφας, ο Π.Ευθυμίου και ο Τηλ.Χυτήρης -με τη σύζυγό του, Μαρία Φαραντούρη.
Στην εκδήλωση παρέστησαν επίσης οι Π.Ζούνη, Γιώργος και Αννα Νταλάρα, Α.Πρωτοψάλτη, Π.Τέτσης, Χρ.Μπότσογλου, Αγγ.Δεληβοριάς, Έλζα Λαμπράκη, Λένα Σαββίδη, Σταύρος Ψυχάρης καθώς και οι Μίνως Κυριακού, Μαριάννα Βαρδινογιάννη, Δημήτρης Δασκαλόπουλος, Λαυρέντης Λαυρεντιάδης, Γιώργος Μπαμπινιώτης κ.ά.
Οι κορυφαίοι καλλιτέχνες που ερμήνευσαν στην εκδήλωση, οι περισσότεροι από τους οποίους έχουν συνδέσει το όνομά τους με την ιστορία του Μεγάρου, συμμετείχαν αφιλοκερδώς στην πρώτη της σειράς εκδηλώσεων που έχουν προγραμματιστεί στην μνήμη Χρ.Λαμπράκη. Η εισαγωγή από τον Λόενγκριν του Ρίχαρντ Βάγκνερ και το Κοντσέρτο για βιολί, έργο 61, σε ρε μείζονα του Μπετόβεν με σολίστ τον μεγάλο Έλληνα βιολονίστα Λεωνίδα Καβάκο και τη σύμπραξη της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών υπό τον Βύρωνα Φιδετζή ξεκίνησαν το πρώτο μέρος.
Στο δεύτερο μέρος, οι διεθνούς φήμης ερμηνεύτριες Αγνή Μπάλτσα (μεσόφωνος) και Αννα Τόμοβα - Σίντοφ (υψίφωνος) ερμήνευσαν μαζί με τον Χριστόφορο Σταμπόγλη (βαθύφωνος) και τον Μάριο Τσεφίρι (τενόρος) το κύκνειο άσμα του Μότσαρτ, Ρέκβιεμ σε ρε ελάσσονα, KV 626. Τους ερμηνευτές πλαισίωσε η Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής, Καμεράτα(σε συνεργασία με μουσικούς της ΚΟΑ) υπό τον μόνιμο αρχιμουσικό της Αλέξανδρο Μυράτ. Συμμετέχει η Χορωδία της ΕΡΤ υπό τη διεύθυνση του Δημήτρη Μπουζάνη.
Στο σημείωμά του, ο πρόεδρος του ΟΜΜΑ Ιωάννης Μάνος ανέφερε: «Ο Χρήστος Λαμπράκης με την απαράμιλλη ευγένειά του και τη γενναιόδωρη καλοσύνη του μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμη των συναισθημάτων που απαιτούνται για έναν καλύτερο κόσμο.

Με απέλαση «απειλεί» 100.000 Αρμένιους ο Ερντογάν


«Τους ανεχόμαστε»
Με απέλαση «απειλεί» 100.000 Αρμένιους ο Ερντογάν

«Τους ανεχόμαστε» δήλωσε για 100.000 Αρμενίους ο Τούρκος πρωθυπουργός
Αγκυρα



Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προειδοποίησε ότι ίσως απελάσει μέχρι και 100.000 Αρμένιους που εργάζονται παράνομα στην Τουρκία. Οι δηλώσεις αυτές έρχονται μετά την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από το σουηδικό Κοινοβούλιο και επιτροπή του Κογκρέσου στις ΗΠΑ. «Στη χώρα μας ζουν σήμερα 170.000 Αρμένιοι. Μόνο οι 70.000 από αυτούς είναι Τούρκοι πολίτες, αλλά ανεχόμαστε τους υπόλοιπους 100.000.
» Εάν χρειαστεί, ίσως να πρέπει να πω σε αυτούς τους 100.000 να γυρίσουν στην πατρίδα τους, γιατί δεν είναι πολίτες της χώρας μου. Δεν είμαι υποχρεωμένος να τους κρατήσω στη χώρα μου» δήλωσε ο Τούρκος πρωθυπουργός σε συνέντευξή του στην τουρκόφωνη υπηρεσία του BBC, στο Λονδίνο.
Η πλειοψηφία των Αρμενίων της Τουρκίας ζει και εργάζεται στην Κωνσταντινούπολη.

Ο Τούρκος πρωθυπουργός κατηγόρησε την αρμενική διασπορά ότι βρίσκεται πίσω από τις αποφάσεις των ξένων Κοινοβουλίων.

«Η Αρμενία έχει μια σημαντική απόφαση να λάβει. Θα πρέπει να απαγκιστρωθεί από τη διασπορά. Κάθε χώρα που ενδιαφέρεται για την Αρμενία, ιδιαίτερα οι ΗΠΑ, η Γαλλία και η Ρωσία, θα πρέπει κατά κύριο λόγο να τη βοηθήσει να απαλλαγεί από την επιρροή της διασποράς» είπε.
Νωρίτερα αυτόν τον μήνα, η Τουρκία ανακάλεσε τους πρεσβευτές της σε Ουάσινγκτον και Στοκχόλμη μετά την ψήφιση από το σουηδικό Κοινοβούλιο και την επιτροπή της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων απόφασης που αναγνωρίζει ως γενοκτονία τις σφαγές των Αρμενίων.
Η Τουρκία προειδοποίησε επίσης ότι οι αποφάσεις αυτές είναι πιθανό να έχουν αντίκτυπο στην εύθραυστη διαδικασία συμφιλίωσης με την Αρμενία.
«Τέτοιες δηλώσεις θυμίζουν 1915» λέει το Γερεβάν
Έντονα αντέδρασε η Αρμενία στα σχόλια του Τούρκου πρωθυπουργού, με τον πρωθυπουργό της χώρας Τιγκράν Σαρκισιάν να λέει πως οι δηλώσεις του θυμίζουν τις σφαγές του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
«Αυτού του είδους οι πολιτικές δηλώσεις δεν συνεισφέρουν στη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ των δύο κρατών μας» δήλωσε από κοινοβούλιο της χώρας, υπογραμμίζοντας ότι «όσο ο τούρκος πρωθυπουργός επιτρέπεται να κάνει τέτοιες δηλώσεις, αυτό μας θυμίζει αμέσως μνήμες των γεγονότων του 1915».
Υπενθυμίζεται ότι η Τουρκία και η Άγκυρα υπέγραψαν τον Οκτώβριο του 2009 δύο ιστορικής σημασίας πρωτόκολλα που προέβλεπαν την ανάπτυξη διπλωματικών σχέσεων και το άνοιγμα των κοινών τους συνόρων, πρωτόκολλα που εγκρίθηκαν και από τα κοινοβούλια των δύο χωρών.

Έκτοτε έχουν ανακύψει πολλές διαφωνίες μεταξύ τους κυρίως στην αιώνια διαφορά τους, το ζήτημα της Γενοκτονίας των Αρμένιων αλλά και των μαζικών εκτοπισμών Αρμένιων κατά τα τελευταία χρόνια της οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Και θέλουνε να μπούνε στην Ευρωπαϊκή Ένωση!!
Αφού είναι 200 χρόνια πίσω οι άνθρωποι!!
Και δείτε το μίσος και τη κακία του Τούρκου πρωθυπουργού,επειδή δικαιώθηκαν οι
Αρμένιοι από τους Σουηδούς,για τη γενοκτονία που τους είχαν κάνει οι βάρβαροι τούρκοι
στο παρελθόν,θέλει να τους πετάξει έξω από τη τουρκία....τη χώρα του...
 

Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010

Τρίτη 16 Μαρτίου 2010

Ένα κορίτσι σε κρίσιμη κατάσταση υγείας χρειάζεται τη βοήθειά μας!




Μπορεί και πρέπει να ζήσει!

Ένα κορίτσι σε κρίσιμη κατάσταση υγείας χρειάζεται τη βοήθειά μας!


Αγαπητοί φίλοι

Η Πανελλήνια Ένωση Αγώνα κατά του Νεανικού Διαβήτη προσφέρει πασχαλινές κάρτες σε συμβολική τιμή 1ευρώ. Η Ένωση που από το 1983 έχει ως αντικείμενο την συμπαράσταση στα παιδιά που πάσχουν από Νεανικό Διαβήτη Τύπου Ι (ινσουλινοεξαρτώμενο), βοηθά με οποιοδήποτε τρόπο το παιδί σε ανάγκη.
Φέτος το Πάσχα, τα έσοδα  που θα συγκεντρωθούν θα διατεθούν σε ένα διαβητικό κορίτσι ορφανό και άπορο που χρειάζεται βοήθεια.
Το βρήκαμε σε άθλια κατάσταση, σκελετωμένο από την αφαγία και κετοξεωμένο από υπερβολικό ζάχαρο. Δε διαθέτει ούτε τα βασικά για να ζήσει.
Εκτός από τις κάρτες, ζητάμε οτιδήποτε μπορεί να προσφέρει ο καθένας όπως φαγητό (μακαρόνια, ρύζι, κτλ), σαμπουάν, σαπούνια, κτλ  για το κορίτσι αυτό.
Εάν κάποιος ενδιαφέρεται να ενισχύσει, τον παρακαλούμε να επικοινωνήσει το συντομότερο στα τηλέφωνα 6974492304 κα. Μανέα κ' 6997147667 κα. Συκιώτου  ή να αποστείλει e-mail στο peand@live.com.
Ευχαριστούμε εκ των προτέρων

Με εκτίμηση.... το Δ.Σ. της ΠΕΑΝΔ



Βοηθήστε παρακαλούμε, το άρρωστο και ορφανό κοριτσάκι που λιώνει η σάρκα του από την ασιτία και νοσηλεύεται σε τραγική κατάσταση, έχοντας αρρύθμιστο διαβήτη,  με όποιον τρόπο μπορείτε, για να μην πεθάνει αβοήθητο αυτό και το αδελφάκι του που ζουν μόνα στην Αθήνα, δίχως θέρμανση και τα βασικά για να επιβιώσουν. Η περίπτωση αυτή είναι απολύτως αληθής. Την προσπάθεια συντονίζει η πρόεδρος της ΠΕΑΝΔ κα. Σοφία Μανέα.
http://hamomilaki.blogspot.com/2010/03/girl-in-critical-health-situation-needs.html

Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

Η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΣΩΣΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ


Η ιστορία του M. A. Gabriel
Πρώην καθηγητή της Ισλαμικής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο
Al-Azhar, στο Κάιρο της Αιγύπτου
Απογοητευμένος στο Al-Azhar
Πριν από δεκαπέντε χρόνια ήμουν ο ιμάμης ενός τζαμιού στην πόλη της Γκίζα, στην Αίγυπτο, η οποία είναι εκεί που βρίσκονται οι περίφημες αιγυπτιακές πυραμίδες. (Ιμάμης του τζαμιού είναι μια θέση παρόμοια με του πάστορα μια χριστιανική εκκλησία.) Κήρυττα το μήνυμα της εβδομάδας την Παρασκευή 12 με 1 το μεσημέρι, όπως επίσης εκτελούσα και άλλα καθήκοντα.
Μια Παρασκευή το θέμα του μηνύματός μου ήταν η τζιχάντ. Είπα στους διακόσιους πενήντα ανθρώπους που κάθονταν στο έδαφος μπροτά μου:
Τζιχάντ στο Ισλάμ είναι το να υπερασπιζόμαστε το ισλαμικό έθνος και το Ισλάμ από τις επιθέσεις των εχθρών. Το Ισλάμ είναι μια θρησκεία ειρήνης και θα πολεμήσει μόνο αυτούς που το πολεμούν. Αυτοί οι άπιστοι, παγανιστές, διεστραμμένοι, Χριστιανοί που θλίβουν τον Αλλάχ, οι Εβραίοι, από φθόνο προς το ειρηνικό Ισλάμ και τον προφήτη του, διαδίδουν το μύθο ότι το Ισλάμ εξαπλώνεται με το σπαθί και τη βία. Αυτοί οι άπιστοι, οι κατήγοροι του Ισλάμ, δεν αναγνωρίζουν τα λόγια του Αλλάχ.
Στο σημείο αυτό ανέφερα από το Κοράνιο:
Και μην σκοτώνετε κανέναν του οποίου τη θανάτωση έχει απαγορεύσει ο Αλλάχ, εκτός αν υπάρχει μια δίκαιη αιτία. — Σούρα 17:33, Το Ιερό Κοράνιο.
Όταν είπα αυτά τα λόγια, είχα μόλις πρόσφατα αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιο Al-Azhar στο Κάιρο της Αιγύπτου, το παλαιότερο και πιο διάσημο ισλαμικό πανεπιστήμιο του κόσμου. Χρησιμεύει ως η πνευματική αρχή για το Ισλάμ σε όλο τον κόσμο. Δίδασκα στο πανεπιστήμιο, και ήμουν ιμάμης για το Σαββατοκύριακο σε αυτό το τζαμί.
Κήρυξα το κήρυγμά μου μου για τη τζιχάντ εκείνη την ημέρα, σύμφωνα με τη φιλοσοφία της αιγυπτιακής κυβέρνησης. Το Πανεπιστήμιο Al-Azhar μας επικέντρωνε στο πολιτικώς ορθό Ισλάμ και σκοπίμως παρέβλεπε τομείς της διδασκαλίας που έρχονταν σε σύγκρουση με την εξουσία της Αιγύπτου. Κήρυττα αυτό που μου έμαθαν, αλλά μέσα μου είχα σύγχυση σχετικά με την αλήθεια του Ισλάμ. Αλλά αν ήθελα να κρατήσω τη δουλειά μου και τη θέση μου στο Al-Azhar, χρειαζόταν να κρατήσω τις σκέψεις μου για τον εαυτό μου. Στο κάτω-κάτω, ήξερα τι συνέβαινε στους ανθρώπους που διέφεραν με την ατζέντα του Al-Azhar. Θα απολύονταν και δεν θα γίνονταν δεκτοί για να διδάξουν σε κανένα άλλο πανεπιστήμιο στο έθνος.
Ωστόσο, ήξερα ότι αυτό που δίδασκα στο τζαμί και στο Al-Azhar, δεν ήταν αυτό που είχα δει στο Κοράνι, το οποίο είχα απομνημονεύσει στο σύνολό του από την ηλικία των δώδεκα. Αυτό που με μπέρδευε περισσότερο ήταν ότι μου είπαν να κηρύττω για ένα Ισλάμ αγάπης, καλοσύνης και συγχώρεσης. Ταυτόχρονα, οι μουσουλμάνοι φονταμενταλιστές-αυτοί που υποτίθεται ότι ασκούσαν το αληθινό Ισλάμ – βομβάρδιζαν εκκλησίες και θανάτωναν Χριστιανούς.
Αυτή τη στιγμή η κίνηση τζιχάντ ήταν πολύ δραστήρια στην Αίγυπτο. Εκθέσεις βομβαρδισμών και των επιθέσεων κατά χριστιανών ήταν συχνές. Ήταν τόσο πολύ μέρος της καθημερινής ζωής που κάποτε άκουσα μια βόμβα να εκρήγνυται σε μια εκκλησία, όπως πήγαινα με το λεωφορείο. Κοίταξα και είδα μια τουλίπα καπνού να υψώνεται ένα τέταρτο του μιλίου μακριά.
Είχα ανατραφεί σε μια οικογένεια που καλά εδραιωμένη στο Ισλάμ, και είχα μελετήσει ισλαμική ιστορία. Δεν είχα συμμετάσχει σε καμία ριζοσπαστική ομάδα. Αλλά ένας από τους μουσουλμάνους φίλους μου ήταν μέλος μιας ισλαμικής ομάδας που ενεργά έσφαζε χριστιανούς. Το παράδοξο είναι πως ήταν φοιτητής χημείας και είχε μόλις πρόσφατα πάρει στα σοβαρά την πίστη του. Παρόλα αυτά, ήταν ενεργός στην τζιχάντ. Μια μέρα τον ρώτησα, “Γιατί σκοτώνεις τους γείτονες και συμπατριώτες μας με τους οποίους μεγαλώσαμε μαζί;”
Θύμωσε και έμεινε έκπληκτος από την πρόκληση μου. “Από όλους τους μουσουλμάνους εσύ θα έπρεπε να γνωρίζεις. Οι Χριστιανοί δεν αποδέχθηκαν την πρόσκληση του Ισλάμ, και δεν είναι διατεθειμένοι να μας πληρώσουν τη jizyah (φόρο) για να έχουν το δικαίωμα να ασκούν τις πεποιθήσεις τους. Ως εκ τούτου, η μόνη επιλογή που έχουν είναι το ξίφος του ισλαμικού νόμου. “
Αναζητώντας την αλήθεια
Οι συνομιλίες μου μαζί του με οδήγησαν μου να πέσω με τα μούτρα στο Κοράνιο και τα βιβλία του ισλαμικού νόμου, ελπίζοντας να βρω κάτι που να αντικρούει τα όσα είπε. Δεν μπορούσα να αλλάξω την πραγματικότητα του τι διάβασα. Συνειδητοποίησα πως ως μουσουλμάνος, είχα δύο επιλογές:
  • Θα μπορούσα να συνεχίσω να ασπάζομαι το “εκχριστιανισμένο” Ισλάμ – το Ισλάμ της ειρήνης, της αγάπης, της συγχώρεσης και της συμπόνιας, το Ισλάμ που ήταν κομμένο και ραμμένο για να ταιριάζει στην αιγυπτιακή κυβέρνηση, την πολιτική και τον πολιτισμό, και ως εκ τούτου να διατηρήσω τη θέση εργασίας μου και την κοινωνική μου θέση.
  • Θα μπορούσα να γίνω μέλος του ισλαμικού κινήματος ασπαζόμενος το Ισλάμ σύμφωνα με το Κοράνιο και τις διδασκαλίες του Μουχάμμαντ. Ο Μουχάμμαντ είπε, “σας αφήνω κάτι [το Κοράνι]. Αν παραμείνετε σε αυτό που σας άφησα, δεν θα παραπλανηθείτε ποτέ. “
Πολλές φορές προσπάθησα να εκλογικεύσω το είδος του Ισλάμ που ασκούσα λέγοντας στον εαυτό μου, “καλά, δεν είσαι πολύ ανορθόδοξος. Στο κάτω κάτω, υπάρχουν στο Κοράνι στίχοι για την αγάπη, την ειρήνη, τη συγχώρεση και τη συμπόνια. Χρειάζεται μόνο να αγνοήσεις το μέρος για τζιχάντ και το σκοτωμό των μη-μουσουλμάνων”. Πήγα σε κάθε ερμηνεία του Κορανίου προσπαθώντας να αποφύγω τη τζιχάντ και τη θανάτωση μη-μουσουλμάνων, αλλά συνέχισα να βρίσκω υποστήριξη της πρακτικής. Οι λόγιοι συμφωνούσαν ότι οι μουσουλμάνοι θα πρέπει να επιβάλουν τζιχάντ στους απίστους (εκείνους που απορρίπτουν το Ισλάμ) και τους αποστάτες (εκείνους που εγκαταλείπουν το Ισλάμ). Όμως η τζιχάντ δεν ήταν σε αρμονία με άλλους στίχους που μιλούσαν για ειρηνική συμβίωση με τους άλλους. Όλες οι αντιφάσεις του Κορανίου προκαλούσαν πραγματικά πρόβλημα στην πίστη μου. Πέρασα τέσσερα χρόνια για να κερδίσω το πτυχίο μου (bachelor’s degree) αποφοιτώντας δεύτερος από μια τάξη έξι χιλιάδων. Μετά έκανα ακόμα τέσσερα χρόνια για το master μου και τρεις για το διδακτορικό μου – μελετώντας όλα αυτά τα χρόνια το Ισλάμ. Γνώριζα καλά τις διδασκαλίες.
Σε ένα χωρίο το αλκοόλ ήταν απαγορευμένο· σε άλλο επιτρεπόταν (συγκρίνετε τη Σούρα 5:90-91 με τη Σούρα 47:15). Σε ένα σημείο λέει ότι οι χριστιανοί είναι πολύ καλοί άνθρωποι που αγαπούν και λατρεύουν ένα Θεό, έτσι ώστε να μπορούμε να είμαστε φίλοι μαζί τους (Σούρα 2:62, 3:113-114). Στη συνέχεια, μπορείτε να βρείτε άλλους στίχους που λένε οι Χριστιανοί πρέπει να μεταστραφούν στο Ισλάμ, ή να καταβάλλουν φόρο ή να σκοτωθούν από το σπαθί (Σούρα 9:29). Οι λόγιοι είχαν θεολογικές λύσεις σε αυτά τα προβλήματα, αλλά αναρωτιόμουν πώς ο παντοδύναμος και πανίσχυρος Αλλάχ μπορούσε είτε να αντιφάσκει τόσο πολύ είτε να αλλάζει τη γνώμη του τόσο πολύ.
Ακόμη και ο προφήτης του Ισλάμ, ο Μουχάμμαντ, ασκούσε την πίστη του με τρόπους που αντίκρουαν το Κοράνιο. Το Κοράνι είπε ο Μουχάμμαντ στάλθηκε να δείξει το έλεος του Θεού προς τον κόσμο. Αλλά έγινε ένας στρατιωτικός δικτάτορας, που επιτιθόταν, θανάτωνε και λεηλατούσε για τη χρηματοδότηση της αυτοκρατορίας του. Πώς αυτά τα πράγματα δείχνουν έλεος; Ο Αλλάχ, ο θεός που αποκαλύπτεται στο Κοράνι, δεν είναι στοργικός πατέρας. Λέει ότι επιθυμεί να κάνει τους ανθρώπους να παραστρατήσουν (Σούρα 6:39, 126). Δεν βοηθά όσους παραπλανώνται από αυτόν (Σούρα 30:29) και επιθυμεί να τους χρησιμοποιήσει για να εποικίσει την κόλαση (Σούρα 32:13).
Το Ισλάμ είναι γεμάτο διακρίσεις κατά των γυναικών, κατά των μη-μουσουλμάνων, κατά των χριστιανών και πιο ειδικά κατά των Εβραίων. Το μίσος είναι ενσωματωμένο στην θρησκεία.
Η ιστορία του Ισλάμ, που ήταν ο ειδικός τομέας μελέτης μου, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα ποτάμι αίματος.
Επικίνδυνες ερωτήσεις
Τελικά, έφθασα στο σημείο όπου αμφισβήτησα την πίστη και το Κοράνιο με τους μαθητές μου στο πανεπιστήμιο. Μερικοί από αυτούς ήταν μέλη τρομοκρατικών κινήσεων, και εξοργίστηκαν: “Δεν μπορείς να κατηγορείς το Ισλάμ. Τι έχεις πάθει; Πρέπει να μας διδάξεις. Πρέπει να συμφωνήσεις με το Ισλάμ.” Το πανεπιστήμιο έμαθε γι ‘αυτό, και με κάλεσαν σε μια συνάντηση τον Δεκέμβριο του 1991. Για να συνοψίσω τη συνάντηση, τους είπα ό, τι είχα στην καρδιά μου: «Δεν μπορώ πλέον να πω ότι το Κοράνιο προέρχεται απευθείας από τον ουρανό ή από τον Αλλάχ. Αυτό δεν μπορεί να είναι η αποκάλυψη του αληθινού Θεού.»
Αυτά ήταν πολύ βλάσφημα λόγια, κατά τη γνώμη τους. Με έφτυσαν στο πρόσωπο. Ένας άντρας με καταράστηκε, «Βλάσφημε. Κάθαρμα.» Το πανεπιστήμιο με απέλυσε και κάλεσε την αιγυπτιακή μυστική αστυνομία. Η μυστική αστυνομία με απήγαγε. Για να καταλάβετε τι συνέβη μετά, πρέπει να σας δώσω μια εικόνα για το πώς ζούσε η οικογένειά μου. Ο πατέρας μου είχε ένα πολύ μεγάλο σπίτι που ήταν τριώροφο. Ολόκληρη η οικογένειά μου ζούσε μαζί σε αυτό το σπίτι-οι γονείς μου, τέσσερα παντρεμένα αδέλφια μου με τις οικογένειές τους, ο άγαμος αδελφό μου και εγώ. Μόνο η αδελφή μου ζούσε αλλού λόγω του ότι ήταν παντρεμένη και ζούσε με το σύζυγό της. Το σπίτι χωριζόταν σε πολλά διαμερίσματα, και ήμασταν πολύ άνετα. Στον πρώτο όροφο ήταν το διαμέρισμα των γονέων μου και ένα διαμέρισμα που μοιραζόμουν με τον αδελφό μου. Στους ορόφους πάνω από εμάς ήταν διαμερίσματα για τους άλλους αδελφούς μου. Σε τρεις το πρωί την ίδια ημέρα που το πανεπιστήμιο με πέταξε έξω, ο πατέρας μου άκουσε να χτυπούν την πόρτα του σπιτιού μας. Όταν άνοιξε την πόρτα, δεκαπέντε με είκοσι άνδρες με ρωσικά όπλα Καλάσνικοφ όρμησαν μέσα. Δεν φορούσαν στολές, παρά κανονικά ρούχα. Έτρεξαν επάνω και σ’ όλο το σπίτι, ξυπνώντας τους ανθρώπους και ψάχνοντας για μένα. Νομίζω ότι τόσοι πολλοί άνδρες μπήκαν με μιας, έτσι ώστε να μην μπορέσω να το σκάσω πριν με βρουν.
Ήταν σ’ όλο το σπίτι μέχρι που ένας από αυτούς με βρήκε να κοιμάμαι στο κρεβάτι μου. Οι γονείς, τα αδέλφια μου, οι σύζυγοι και τα παιδιά τους ήταν ξύπνιοι, κλαμένοι και τρομοκρατημένοι, καθώς με έσερναν μακριά. Όλοι στην περιοχή είχαν ακούσει τη φασαρία.
Με πήγαν σ’ ένα μέρος που έμοιαζε με φυλακή και μ’ έβαλαν σε ένα κελί. Το πρωί οι γονείς μου προσπαθούσαν μανιωδώς να καταλάβουν τι μου είχε συμβεί. Αμέσως πήγαν στο αστυνομικό τμήμα και απαίτησαν να μάθουν, «Πού είναι ο γιος μας;” Αλλά κανείς δεν ήξερε τίποτα για μένα. Ήμουν στα χέρια της αιγυπτιακής μυστικής αστυνομίας.
Η αιγυπτιακή φυλακή
Το να περνάς χρόνο με την αιγυπτιακή μυστική αστυνομία είναι πολύ διαφορετικό από μια επίσκεψη σε μια αμερικανική φυλακή. Με έβαλαν σε ένα κελί με δύο ακραίους μουσουλμάνους που κατηγορούνταν για διάπραξη τρομοκρατικών ενεργειών. Ο ένας ήταν Παλαιστίνιος και ο άλλος Αιγύπτιος.
Για τρεις ημέρες δεν μου δόθηκε τροφή ή νερό. Κάθε μέρα ο Αιγύπτιος με ρωτούσε, “γιατί είσαι εδώ;” Αρνιόμουν να απαντήσω, διότι φοβόμουν ότι θα με σκότωνε αν ήξερε ότι θα είχα αμφισβητήσει το Ισλάμ. Την τρίτη ημέρα, του είπα ότι ήταν δάσκαλος στο Πανεπιστήμιο Al-Azhar και ιμάμης στην Γκίζα. Αμέσως μου έδωσε ένα πλαστικό μπουκάλι νερού και μερικά φαλάφελ και πίτα που του έφεραν οι επισκέπτες του, αλλά μου είπε ότι η αστυνομία τον είχε προειδοποιήσει να μην μου δώσει τίποτα. Την τέταρτη ημέρα, η ανάκριση ξεκίνησε. Για τις επόμενες τέσσερις ημέρες ο στόχος της μυστικής αστυνομίας ήταν να με κάνει να ομολογήσω ότι είχα εγκαταλείψει το Ισλάμ και να εξηγήσω πώς συνέβη.
Οι ανακρίσεις ξεκίνησαν σε ένα δωμάτιο με ένα μεγάλο γραφείο. Ο ανακριτής μου καθόταν πίσω από το γραφείο, και εγώ καθόμουν στην άλλη πλευρά. Πίσω μου ήταν δύο ή τρεις αστυνομικοί.
Ήταν σίγουρος ότι μου είχαν ευαγγελιστεί τον χριστιανισμό και τον ασπάστηκα, κι έτσι ο ανακριτής μου έκανε συνέχεια ενοχλητικές ερωτήσεις, «Με ποιον πάστορα μίλησες; Σε ποια εκκλησία πήγαινες; Γιατί πρόδωσες το Ισλάμ;»  Έκανε πολλές ερωτήσεις. Μια φορά δίστασα πάρα πολύ πριν απαντήσω. Έγνεψε στους άνδρες πίσω μου. Μου άρπαξαν το χέρι και το κράτησαν πάνω στο γραφείο. Ο ανακριτής μου κρατούσε ένα αναμμένο τσιγάρο. Το έσβησε πάνω στο χέρι μου. Έχω ακόμα αυτό το σημάδι. Έχω επίσης το σημάδι στο χείλος μου, όπου έκανε το ίδιο πράγμα. Μερικές φορές χρησιμοποιούσε τα τσιγάρα όταν θύμωνε· άλλες φορές οι αξιωματικοί με χτυπούσαν στο πρόσωπο.
Καθώς η ανάκριση συνεχιζόταν, η ισχύς της πίεσης αυξανόταν. Μια φορά έφεραν ένα σκαλιστήρι φωτιάς στο δωμάτιο (το σιδερένιο ραβδί που χρησιμοποιείτε για να μετακινήσετε τα ξύλα που καίγονται στη φωτιά). Αναρωτήθηκα, γιατί το έφεραν αυτό; Την επόμενη φορά που ο ανακριτής ήθελε να πετύχει το σκοπό του, έμαθα. Το σκαλιστήρι ήταν κόκκινο καυτό, και ένας αξιωματικός το πίεσε στη σάρκα του αριστερού χεριού μου.
Ήθελαν να ομολογήσω ότι είχα μεταστραφεί, αλλά είπα, «δεν έχω προδώσει το Ισλάμ. Είπα απλά τι πιστεύω. Είμαι ακαδημαϊκός. Είμαι στοχαστής. Έχω το δικαίωμα να συζητήσω οποιοδήποτε θέμα του Ισλάμ. Αυτό είναι μέρος της δουλειάς μου και μέρος της ζωής κάθε ακαδημαϊκού. Δεν θα μπορούσα καν να ονειρευτώ ότι μεταστρέφομαι από το Ισλάμ – είναι το αίμα μου, ο πολιτισμός μου, η γλώσσα μου, η οικογένειά μου, η ζωή μου. Αλλά αν με κατηγορείτε για μεταστροφή από το Ισλάμ εξαιτίας αυτών που σας λέω, τότε να φύγω από το Ισλάμ. Δεν με πειράζει να είμαι εκτός του Ισλάμ.»
Το μαστίγιο
Η απάντησή μου δεν ήταν αυτό που ήθελαν να ακούσουν. Με πήγαν σε ένα δωμάτιο με ένα ατσάλινο κρεβάτι. Έδεσαν τα πόδια μου στα πόδια του κρεβατιού και στη συνέχεια έβαλαν σ’ αυτά βαριές κάλτσες, σχεδόν όπως τα γάντια του φούρνου.
Ένας αξιωματικός είχε ένα μαύρο μαστίγιο, περίπου τέσσερα πόδια μακρύ, και άρχισε να κτυπά τα πόδια μου. Ένας άλλος αξιωματικός κάθισε δίπλα μου στο κεφάλι του κρεβατιού με ένα μαξιλάρι στα χέρια του. Όταν φώναζα, έσπρωχνε το μαξιλάρι στο πρόσωπό μου, μέχρι που σταματούσα. Δεν μπορούσα να σταματήσω να φωνάζω, έτσι ώστε ένας δεύτερος αστυνομικός ήρθε να βάλει ένα επιπλέον μαξιλάρι πάνω από το πρόσωπό μου.
Όπως με ξυλοκοπούσαν έχασα τις αισθήσεις του, αλλά όταν ξύπνησα ο αξιωματικός ήταν ακόμη κτυπώντας τα πόδια μου. Μετά σταμάτησε και με έλυσαν, και ένας αξιωματικός με διέταξε, “Στάσου όρθιος.” Εγώ δεν μπορούσε στην αρχή, αλλά πήρε το μαστίγιο και με χτυπούσε στην πλάτη μου μέχρι που στάθηκα.
Τότε μου έδειξε έναν μεγάλο διάδρομο και είπε, «Τρέξε». Και πάλι, όταν δεν μπορούσα να το κάνω, αυτός μαστίγωσε την πλάτη μου μέχρι που έτρεξα κάτω στον διάδρομο. Όταν έφτασα στο τέλος, ένας άλλος αξιωματικός με περίμενε. Με μαστίγωσε μέχρι που έτρεξα πίσω εκεί από όπου ήρθα. Με ανάγκασαν να τρέχω μπροστά και πίσω. Αργότερα, έμαθα γιατί το έκαναν αυτό. Το τρέξιμο ήταν για να μην πρηστούν τα πόδια μου. Οι κάλτσες ήταν για να μην έχω σημάδια στα πόδια μου από το μαστίγωμα. Υποθέτω το μαξιλάρια ήταν ώστε κανείς να μην μπορέσει να ακούσει τις κραυγές μου.
Μετά με πήγαν σε κάτι που έμοιαζε με μικρή, υπέργεια πισίνα. Ήταν γεμάτη παγωμένο νερό. Ο αξιωματικός με το μαστίγιο είπε, “Μπές μέσα,” έτσι μπήκα μέσα. Ήταν τόσο κρύα που προσπάθησα να βγω, αλλά με χτυπούσε κάθε φορά που έκανα μια κίνηση.
Έχω χαμηλό σάκχαρο στο αίμα, και έτσι σε λίγη ώρα λιποθύμησα από το κρύο. Όταν ξύπνησα ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα στο κρεβάτι όπου μαστίγωσαν τα πόδια μου, φορωντας ακόμα τα βρεγμένα ρούχα μου.
Μια νύχτα στο σκοτάδι
Ένα βράδυ με πήραν έξω από πίσω από ένα κτίριο. Είδα κάτι που έμοιαζε με μικρό, τσιμεντένιο δωμάτιο χωρίς παράθυρα ή πόρτες. Το μόνο άνοιγμα ήταν ένας φεγγίτης στην οροφή. Με ανάγκασαν να ανεβώ μια σκάλα προς την κορυφή και απαίτησαν «Μπες μέσα».   Όταν κάθισα στην άκρη και έβαλα τα πόδια μου στο άνοιγμα, ένιωσα νερό. Μπορούσα επίσης να δω ότι κάτι κολυμπούσε στην επιφάνεια του νερού. Αυτός είναι ο τάφος μου, σκέφτηκα. Θα με σκοτώσουν σήμερα. Γλύστρησα κάτω στο άνοιγμα και ένιωσα το νερό να υψώνεται γύρω από το σώμα μου, αλλά στη συνέχεια, προς έκπληξή μου, ένιωσα στερεό έδαφος κάτω από τα πόδια μου. Το νερό έφτανε μόνο μέχρι τους ώμους μου. Στη συνέχεια αρουραίοι, που ήταν αυτό που είδα να κολυμπά στο νερό, άρχισαν να σέρνονται σε όλο το κεφάλι και το πρόσωπό μου. Αυτά τα ποντίκια ήταν για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα νηστικά. Οι ανακριτές μου ήταν έξυπνοι. “Αυτός ο τύπος είναι ένας μουσουλμάνος στοχαστής”, είπαν, “έτσι θα βάλουμε τους αρουραίους να φάνε το κεφάλι του.” Φοβόμουν πολύ για το πρώτο λεπτό μετά το κλείσιμο των φεγγίτη. Με άφησαν εκεί όλη τη νύχτα και μετά ξαναήρθαν το επόμενο πρωί για να δουν αν ήμουν ζωντανός. Όταν ο φεγγίτης άνοιξε και είδα το φως του ήλιου, ήταν ελπίδα για μένα που είχα επιζήσει και ήμουν ακόμα ζωντανός.
Όλη εκείνη τη νύχτα ούτε ένας αρουραίος δεν με δάγκωσε. Σκαρφάλωσαν όλοι πάνω στο κεφάλι μου και στα μαλλιά μου και έπαιξαν με τα αυτιά μου. Ένας αρουραίος στάθηκε στους ώμους μου. Ένιωθα τα στόματά τους στο πρόσωπό μου, αλλά τα ένιωθα σχεδόν σαν φιλιά. Ποτέ δεν αισθάνθηκα ένα δόντι. Τα ποντίκια ήταν απολύτως πιστά σε μένα. Ακόμα και σήμερα, όταν βλέπω έναν αρουραίο, έχω μια αίσθηση σεβασμού. Δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί τα ποντίκια συμπεριφέρθηκαν αυτόν τον τρόπο.
Συνάντηση με έναν αγαπητό φίλο
Οι ανακρίσεις δεν είχαν τελειώσει. Αργότερα οι αξιωματικοί με πήγαν στην πόρτα ενός μικρού δωματίου και είπαν, “Υπάρχει κάποιος που σε αγαπά πάρα πολύ και θέλει να σε συναντήσει.” Ρώτησα, “Ποιος είναι αυτός;” Ήλπιζα ότι ήταν ένα μέλος της οικογένειάς μου ή ένα φίλος που με είχε επισκεφθεί απ’ έξω από τη φυλακή. Είπαν, “Δεν τον ξέρεις, αλλά αυτός σε ξέρει.” Άνοιξαν την πόρτα στην αίθουσα, και μέσα είδα έναν μεγάλο σκύλο. Δεν υπήρχε τίποτα άλλο στο δωμάτιο. Δύο άτομα με πήραν μέσα και στη συνέχεια με άφησαν κι έκλεισαν την πόρτα. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που η καρδιά μου φώναξε. Στην καρδιά μου φώναξα στο Δημιουργό μου, Είσαι ο πατέρας μου, Θεέ. Εσύ πρέπει να με προσέχεις. Πώς μπορείς να με αφήσεις σ’ αυτά τα κακά χέρια; Δεν ξέρω τι προσπαθούν να μου κάνουν αυτοί οι άνθρωποι, αλλά ξέρω ότι θα είσαι μαζί μου και μια μέρα θα σε δω και θα σε γνωρίσω.
Περπάτησα ως τη μέση του άδειου δωματίου και αργά κάθισα σταυροπόδι στο πάτωμα. Το σκυλί ήρθε και κάθισε μπροστά μου. Τα λεπτά περνούσαν καθώς αυτό το σκυλί με κοιτούσε. Είδα τα μάτια του να κινούνται από πάνω προς τα κάτω ξανά και ξανά. Πήγα στην καρδιά μου για να προσευχηθώ στο Θεό που δεν ήξερα ακόμα. Ο σκύλος σηκώθηκε και άρχισε να περπατά σε κύκλους γύρω μου, όπως τα ζώα που πρόκειται να φάνε κάτι. Στη συνέχεια ήρθε στην δεξιά πλευρά μου και έγλειψε το αυτί μου με τη γλώσσα του. Κάθισε στην δεξιά πλευρά μου και απλά έμεινε εκεί. Ήμουν τόσο εξαντλημένος. Αφού ο σκύλος κάθισε εκεί για λίγο, αποκοιμήθηκα. Όταν ξύπνησα, ο σκύλος ήταν στην γωνία του δωματίου. Έτρεξε σε μένα, σαν να μου έλεγε καλημέρα. Τότε έγλειψε το δεξί αυτί μου ξανά και κάθισε πάλι στη δεξιά πλευρά μου.
Όταν οι αξιωματικοί άνοιξαν την πόρτα με είδαν να προσεύχομαι με το σκυλί να κάθεται δίπλα μου. Άκουσα έναν να λέει, “Δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτός ο άνθρωπος είναι ανθρώπινο ον. Αυτός ο άνθρωπος είναι ένας διάβολος – είναι ο Σατανάς.» Ο άλλος απάντησε, «Δεν το πιστεύω. Υπάρχει μια αόρατη δύναμη που στέκεται πίσω από αυτόν τον άνθρωπο και τον προστατεύει». «Ποια δύναμη; Αυτός ο άνθρωπος είναι ένας άπιστος. (Η δύναμη) πρέπει να είναι ο Σατανάς, επειδή αυτός ο άνθρωπος είναι κατά του Αλλάχ.»

Κάποιος με πρόσεχε
Με πήγαν πίσω στο κελί μου. Ενώ έλειπα, ο Αιγύπτιος συγκρατούμενός μου είχε ρωτήσει την αστυνομία, “Γιατί διώκετε αυτόν τον άνθρωπο;” Του είπαν, “Επειδή αρνείται το Ισλάμ.” Αυτό έκανε τον συγκρατούμενό μου έξαλλο. Με το που πήγα πίσω στο κελί, ήταν έτοιμος να με σκοτώσει. Αλλά είχα μείνει εκεί μόνο δεκαπέντε με είκοσι λεπτά, όταν ένας αστυνομικός ήρθε με τα έγγραφα μεταφοράς για αυτόν τον άνθρωπο και τον πήρε μακριά. Έπρεπε να αναρωτηθώ, τι συμβαίνει εδώ; Ποια δύναμη με προστατεύει; Την εποχή εκείνη, δεν ήξερα την απάντηση. Δεν περασα πολύ χρόνο διερωτώμενος για αυτό. Σε λίγο ήρθαν τα δικά μου έγγραφα μεταφοράς. Με πήγαν σε μια μόνιμη φυλακή στο νότιο Κάιρο. Στο σημείο αυτό, δεν σκεφτόμουν ότι οι ανακριτές μου ήταν καν άνθρωποι. Είχα συλληφθεί επειδή απλώς αμφισβητούσα το Ισλάμ. Τώρα η πίστη μου είχε κλονιστεί πραγματικά. Και πήγαινα σε άλλη φυλακή.
Την επόμενη εβδομάδα την πέρασα σε μια φυλακή στο νότιο Κάιρο. Ήταν σχετικά χαλαρή στιγμή. Ο Θεός μου έστειλε έναν δεσμοφύλακα που δεν συμφωνούσε με το ριζοσπαστικό Ισλάμ. Κατά τη διάρκεια όλης αυτής της περιόδου η οικογένειά μου προσπαθούσε να βρει πού ήμουν. Δεν είχαν καμία επιτυχία μέχρι που ο αδελφός της μητέρας μου, ο οποίος ήταν υψηλόβαθμο μέλος του αιγυπτιακού Κοινοβουλίου, επέστρεψε στη χώρα μετά από ταξίδι στο εξωτερικό. Η μητέρα μου του τηλεφώνησε κλαίγοντας με λυγμούς, “Για δύο εβδομάδες δεν έχουμε μάθει πού είναι ο γιος μας. Είναι άφαντος.” Ο θείος μου είχε τις διασυνδέσεις που ήταν απαραίτητες. Δεκαπέντε ημέρες μετά την απαγωγή μου, ήρθε στη φυλακή προσωπικά με τα έγγραφα αποφυλάκισης και με πήρε σπίτι.
Αργότερα, η αστυνομία έδωσε στον πατέρα μου αυτή την έκθεση: “Έχουμε λάβει ένα φαξ από το Πανεπιστήμιο Al-Azhar που κατηγορούσε τον γιο σας ότι εγκατέλειψε το Ισλάμ, αλλά μετά από ανάκριση δεκαπέντε ημερών, δεν βρήκαμε κανένα στοιχείο που να στηρίζει την κατηγορία.” Ο πατέρας μου ανακουφίστηκε ακούγοντας αυτό. Από όλους τους αδελφούς και τις αδελφές μου, ήμουν ο μόνος που είχε μελετήσει το Ισλάμ στο πανεπιστήμιο, και ήταν πολύ περήφανος για μένα. Δεν μπορούσε καν να φανταστεί ότι θα άφηνα ποτέ το Ισλάμ, έτσι απέδωσε το όλο περιστατικό σε μια κακή στάση εκ μέρους των ανθρώπων στο πανεπιστήμιο απέναντι στην επιστημοσύνη μου.
“Δεν τους έχουμε ανάγκη», είπε, και μου ζήτησε να αρχίσω να εργάζομαι αμέσως, ως διευθυντής πωλήσεων στο εργοστάσιο του. Είχε μια επιτυχημένη επιχείρηση που παρήγαγε δερμάτινα μπουφάν και ανδρικά και γυναικεία ενδύματα.
Ένα έτος χωρίς Πίστη
Για ένα χρόνο έζησα χωρίς καμία πίστη. Δεν είχα το Θεό να προσεευχηθώ, να καλέσω, να ζήσω γι’ αυτόν. Πίστευα στην ύπαρξη ενός Θεού που ήταν ελεήμων και δίκαιος, αλλά δεν είχα ιδέα ποιος ήταν. Ήταν ο Θεός των μουσουλμάνων, των χριστιανών ή των Εβραίων; Ή ήταν κάποιο ζώο – όπως η αγελάδα των Ινδουιστών; Δεν ήξερα τίποτα για το πώς να τον βρω.
Πρέπει να καταλάβετε ότι αν ένας μουσουλμάνος καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το Ισλάμ δεν είναι η αλήθεια και δεν έχει καμία θρησκεία για να στραφεί, είναι η πιο δύσκολη στιγμή στη ζωή του. Η πίστη είναι στον ιστό της ζωής ενός ατόμου της Μέσης Ανατολής. Δεν μπορεί να φανταστεί πώς να ζήσει μη γνωρίζοντας τον Θεό του. Κατά τη διάρκεια ολόκληρου εκείνου του έτους, το φυσικό μου σώμα εξέφραζε τον πόνο που υπήρχε στο πνεύμα μου. Αν και είχα κάθε πράγμα που είχα ανάγκη, με μάστιζε μια βαθιά κούραση από τη συνεχή προσπάθεια να χρησιμοποιώ το μυαλό μου για να καταλάβω την ταυτότητα του αληθινού Θεού. Υπέφερα συνεχώς από πονοκεφάλους. Πήγα σε ένα γιατρό ο οποίος ήταν συγγενής της οικογένειας. Έκανε ένα σπινθηρογράφημα του εγκεφάλου μου, αλλά δεν βρήκε κανένα πρόβλημα. Μου έγραψε συνταγή για κάποια δισκία που βοήθησαν.

Η επί του Όρους ομιλία
Κατέληξα να επισκέπτομαι ένα κοντινό φαρμακείο μία ή δύο φορές την εβδομάδα για πακέτα δισκίων, και να παίρνω ένα μικρό αριθμό δισκίων κάθε φορά, ελπίζοντας ότι οι πονοκέφαλοι θα περνούσαν για τα καλά. Αφότου πήγαινα για κάποιο διάστημα, η φαρμακοποιός με ρώτησε, “Τι συμβαίνει στη ζωή σου;” Της είπα, “Τίποτα δεν συμβαίνει. Δεν έχω κανένα παράπονο εκτός από ένα πράγμα: Ζω χωρίς Θεό. Δεν ξέρω ποιος είναι ο Θεός μου, που με δημιούργησε και δημιούργησε το σύμπαν.”
Εκείνη είπε, «Μα ήσουν καθηγητής στο πιο σεβαστό ισλαμικό πανεπιστήμιο στην Αίγυπτο. Η οικογένειά σου είναι πολύ σεβαστή στην κοινότητα.» «Αυτό είναι αλήθεια», της  απάντησα, «αλλά έχω ανακαλύψει ψεύδη στη διδασκαλία τους. Δεν πιστεύουν πλέον ότι το σπίτι και η οικογένειά μου είναι χτισμένα πάνω σε θεμέλια αλήθειας. Πάντα έντυνα τον εαυτό μου με τα ψέματα του Ισλάμ. Τώρα νιώθω γυμνός. Πώς μπορώ να καλύψω το κενό στην καρδιά μου; Σε παρακαλώ βοήθησέ με.» «Εντάξει,» είπε. «Σήμερα θα σου δώσω αυτά τα δισκία, και αυτό το βιβλίο, τη Βίβλο. Αλλά σε παρακαλώ να μου υποσχεθείς να μην πάρεις κανένα δισκίο, πριν να διαβάσεις κάτι από αυτό το βιβλίο.» Πήρα το βιβλίο στο σπίτι και το άνοιξα στην τύχη. Τα μάτια μου έπεσαν στο Ματθ. 5:38: Έχετε ακούσει ότι ειπώθηκε, «οφθαλμόν αντί οφθαλμού, και οδόντα αντί οδόντος.” 39 Εγώ, όμως, σας λέω, μη αντισταθείτε στον πονηρό· αλλά, όποιος σε ραπίσει στο δεξί σου σαγόνι, στρέψε σ’ αυτόν και το άλλο”.
Ολόκληρο το σώμα μου άρχισε να τρέμει. Είχα μελετήσει την Κοράνι για όλη μου τη ζωή – δεν είχα βρει ούτε μια φορά λόγια τόσο εμπνευσμένα, όπως αυτά. Είχα έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον Κύριο Ιησού Χριστό.
Έχασα κάθε αίσθηση του χρόνου. Ένιωσα σαν να καθόμουν σε ένα σύννεφο πάνω από ένα λόφο, και μπροστά μου ήταν ο μεγαλύτερος διδάσκαλος στο σύμπαν και μου έλεγε για τα μυστικά του ουρανού και την καρδιά του Θεού. Μπορούσα εύκολα να συγκρίνω την Αγία Γραφή με ό, τι είχα μάθει από τα χρόνια που μελετούσα το Κοράνι, και δεν υπήρχε αμφιβολία στο μυαλό μου ότι είχα τελικά συναντήσει τον αληθινό Θεό. Τις πρώτες πρωινές ώρες της επόμενης ημέρας διάβαζα ακόμη, και μέχρι την αυγή έδωσα την καρδιά μου στον Ιησού.

Ενέδρα
Είπα μόνο στον φαρμακοποιό και τη σύζυγό του ότι είχα δεχθεί τον Ιησού, αλλά στην Αίγυπτο, αν κάποιος αφήσει το Ισλάμ, θεωρείται αυτομάτως ότι έχει γίνει Χριστιανός και ως εκ τούτου πρέπει να θανατώνεται. Εξαιτίας αυτού, φονταμενταλιστές έστειλαν δύο άνδρες να μου στήσουν ενέδρα και να με σκοτώσουν. Συνέβη όταν γύριζα στο σπίτι μου με τα πόδια από επίσκεψη σε φίλο. Ήταν μόλις δεκαπέντε ή είκοσι λεπτά με τα πόδια μέσω της Γκίζα. Ήμουν στην οδό Tersae, κοντά στο σπίτι μου, όταν είδα δύο άνδρες να στέκονται μπροστά από ένα κατάστημα ειδών παντοπωλείου. Ήταν ντυμένοι παραδοσιακά με μακριές, λευκές ρόμπες, μακριές γενειάδες και καλύμματα κεφαλής. Νόμισα ότι ήταν απλά πελάτες. Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα μου έκαναν κάτι.
Όταν έφτασα στο κατάστημα, με σταμάτησαν, και τότε ξαφνικά έβγαλαν μαχαίρια και άρχισαν να προσπαθούν να με μαχαιρώσουν. Δεν είχα όπλο, και επειδή ήταν μια ζεστή ημέρα, φορούσα μόνο ένα μπλουζάκι και παντελόνι. Σήκωσα τα χέρια μου για να προστατευτώ. Οι λεπίδες με χτύπησαν ξανά και ξανά κι έκοψαν τις φλέβες μου. Υπήρχαν άλλοι άνθρωποι στον δρόμο, αλλά κανείς δεν με βοήθησε. Απλώς συγκεντρώθηκαν για να παρακολουθήσουν. Αυτό ήταν χαρακτηριστικό για τα έτη αυτά. Οι άνθρωποι θα παρενέβαιναν αν επρόκειτο μόνο για καυγά με γροθιές, αλλά δεν θα μπλέκονταν με μαχαίρια. Επίσης, δεν ήθελαν να είναι εκεί αν κάποιος τραβούσε όπλο. Ο πρώτος επιτιθέμενος προσπαθούσε να μου δώσει μαχαιριά στην καρδιά. Σχεδόν το κατάφερε αλλά μετακινήθηκα. Αστόχησε για πέντε περίπου ίντσες και αντί για την καρδιά με πέτυχε στον ώμο. Όταν τράβηξε έξω το μαχαίρι, θυμάμαι ότι κοίταζα προς τα κάτω και έβλεπα το αίμα να τρέχει ποτάμι.
Έπεσα στο έδαφος και κουλουριάστηκα σε μια μικρή μπάλα, προσπαθώντας να προστατευτώ. Στη συνέχεια ο άλλος επιτιθέμενος προσπάθησε να με μαχαιρώσει στο στομάχι, αλλά η λεπίδα γύρισε, και αντί γι’ αυτό με μαχαίρωσε στην κνήμη. Αυτή τη φορά έχασα τόσο πολύ αίμα που λιποθύμησα. Δεν υπήρχε καμία ελπίδα για μένα, μέχρι που έφθασαν δύο αστυνομικοί με μοτοσικλέτες και αυτοί που μου επιτίθονταν έτρεξαν μακριά. Με πήγαν στο νοσοκομείο για θεραπεία. Στο νοσοκομείο, η αστυνομία ρώτησε αν ήξερα γιατί δέχθηκα επίθεση. Είπα ότι δεν ήξερα. Και πάλι, ο πατέρας μου απέρριψε κάθε ένδειξη ότι είχα εγκαταλείψει το Ισλάμ. Απλώς, δεν μπορούσε να σκεφτεί με αυτούς τους όρους.

Ο πατέρας μου μαθαίνει την αλήθεια
Συνέχισα να εργάζομαι για τον πατέρα μου και δεν μιλούσα για τη νέα πίστη μου. Πραγματικά, το 1994 με έστειλε στη Νότια Αφρική για να διερευνήσω επιχειρηματικές ευκαιρίες για αυτόν. Ενώ ήμουν εκεί, πέρασα τρεις ημέρες με μια χριστιανική οικογένεια από την Ινδία. Όταν χωρίσαμε, μου έδωσαν να φοράω ένα μικρό σταυρό στο λαιμό. Αυτός ο μικρός σταυρός σηματοδότησε το σημείο καμπής στη ζωή μου. Μετά από μία εβδομάδα και κάτι, ο πατέρας μου παρατήρησε την αλυσίδα στο λαιμό μου και αναστατώθηκε πολύ διότι, σύμφωνα με την ισλαμική κουλτούρα, μόνο οι γυναίκες μπορούν να φορούν κοσμήματα γύρω από το λαιμό τους. “Γιατί φοράς αυτή την αλυσίδα;” απαίτησε να μάθει.
Φάνηκε σαν η γλώσσα μου να μίλησε από μόνη της, καθώς του απάντησα, “Πατέρα, αυτό δεν είναι αλυσίδα. Είναι σταυρός. Αντιπροσωπεύει τον Ιησού, ο οποίος πέθανε σε έναν σταυρό όπως αυτός, για μένα, για εσένα και για όλους σε όλο τον κόσμο. Δέχθηκα τον Ιησού σαν Θεό μου και Σωτήρα, και προσεύχομαι για εσάς και για το υπόλοιπο της οικογένειάς μου για να αποδεχθείτε κι εσείς τον Ιησού Χριστό ως Σωτήρα σας. “
Πρώτα, ο πατέρας μου λιποθύμησε εκεί στο δρόμο. Ορισμένοι από τους αδελφούς μου, έτρεξαν σ’ αυτόν, και η μητέρα μου άρχισε να κλαίει απο φόβο. Έμεινα μαζί τους, καθώς έριχναν νερό στο πρόσωπο του πατέρα μου. Όταν συνήλθε, ήταν τόσο αναστατωμένος που δύσκολα μπορούσε να μιλήσει, αλλά με έδειχνε. Με μια βραχνή φωνή από οργή φώναξε, “Ο αδερφός σας έχει μεταστραφεί στο Χριστιανισμό. Πρέπει να τον σκοτώσω σήμερα! “
Όπου κι αν πήγαινε, ο πατέρας μου είχε ένα όπλο κάτω απ’ το χέρι του σε ένα δερμάτινο λουράκι. (Οι περισσότεροι πλούσιοι άνθρωποι στην Αίγυπτο οπλοφορούν.) Έβγαλε το όπλο του και με σημάδεψε. Άρχισα να τρέχω στο δρόμο, και όπως έστριβα σε μια γωνία, άκουσα τις σφαίρες να σφυρίζουν πίσω μου. Συνέχισα να τρέχω για τη ζωή μου.
Αφήνοντας το σπίτι μου για πάντα
Έτρεξα στο σπίτι της αδελφής μου, που ήταν περίπου μισό μίλι μακριά. Της ζήτησα να με βοηθήσει να πάρω το διαβατήριο, τα ρούχα μου και άλλα έγγραφα από το σπίτι του πατέρα μου. Ήθελε να μάθει τι συνέβαινε, και της είπα, “ο πατέρας θέλει να με σκοτώσει.” Ήθελε να μάθει γιατί, και της είπα, “Δεν ξέρω. Πρέπει να ρωτήσεις τον πατέρα.”
Όταν έφυγα, ο πατέρας μου ήξερε ακριβώς πού πήγαινα διότι η αδελφή μου και εγώ ήμασταν πολύ κοντά, και το σπίτι της ήταν εκεί γύρω. Ο πατέρας μου περπάτησε ως το σπίτι της αδελφής μου, και έφτασε, ενώ εγώ κι αυτή μιλούσαμε. Χτύπησε την πόρτα, φωνάζοντας με δάκρυα να τρέχουν στο πρόσωπό του, “Ω κόρη μου, παρακαλώ άνοιξε την πόρτα.” Τότε φώναξε, “Ο αδερφός σου έχει μεταστραφεί! Έχει εγκαταλείψει την ισλαμική πίστη. Πρέπει να τον σκοτώσω τώρα! “
Η αδελφή μου άνοιξε την πόρτα και προσπάθησε να τον ηρεμήσει. “Πατέρα, δεν είναι εδώ. Ίσως πήγε κάπου αλλού. Γιατί δεν πας σπίτι να χαλαρώσεις, και μετά μπορούμε να μιλήσουμε γι’ αυτό σαν οικογένεια.” Η αδελφή μου μου έδειξε έλεος και συγκέντρωσε τα πράγματα μου από το σπίτι των γονιών μου. Αυτή και η μητέρα μου μου έδωσαν κάποια χρήματα, και πήρα το αυτοκίνητό μου και έφυγα το βράδυ της 28ης Αυγούστου 1994.
Για τρεις μήνες πάλευα ταξιδεύοντας μέσω της Βόρειας Αιγύπτου, της Λιβύης, του Τσαντ και του Καμερούν. Τελικά σταμάτησα στο Κονγκό. Είχα ελονοσία. Βρήκαν έναν Αιγύπτιο γιατρό να με εξετάσει. Είπε ότι μέχρι το πρωί θα ήμουν νεκρός, και έκαναν τις απαραίτητες ρυθμίσεις για να πάρουν ένα φέρετρο από την αιγυπτιακή πρεσβεία του Κονγκό και να με στείλουν πίσω στην πατρίδα.
Όταν το επόμενο πρωί ξύπνησα, συγκλονίστηκαν. Έφυγα από το νοσοκομείο μετά από πέντε ημέρες και άρχισαν να λέω στους ανθρώπους παντού για το τι έκανε ο Ιησούς για μένα.
Η ζωή ως ακόλουθος του Ιησού
Δέκα χρόνια έχουν περάσει από τότε που δέχθηκα τον Κύριο Ιησού ως Σωτήρα μου. Αυτός με κάλεσε και μου έδωσε μια προσωπική σχέση μαζί Του-κάτι που δεν πρόσφερε ποτέ το Ισλάμ.
Ποτέ δεν έχω σταματήσει να κλαίω για τον μουσουλμανικό λαό μου, τον οποίο άφησα πίσω, ζητώντας από τον Κύριο να τους λυτρώσει από το σκοτάδι του Ισλάμ. Καθώς θα διαβάζετε τις σελίδες αυτού του βιβλίου, θα φτάσετε να καταλάβετε πόσο μεγάλο είναι αυτό το σκοτάδι. Είναι η διδασκαλία του Ισλάμ που έχει παράγει τρομοκράτες που φαίνονται ικανοί για κάθε είδος κακού στο όνομα του Αλλάχ. Τώρα όλος ο κόσμος θέλει να καταλάβει τι διδάσκει το Ισλάμ. Πολλή παραπληροφόρηση κυκλοφορεί στα μέσα ενημέρωσης και στο Διαδίκτυο. Στόχος μου είναι να σας βοηθήσω να δείτε απλά γιατί αυτοί οι άνθρωποι κάνουν αυτό που κάνουν. Δεν θέλω να σας δώσω κίνητρα για οργή, ωστόσο θέλω να σας παρακινήσω να πιστέψετε – να πιστέψετε στην πτώση του Ισλάμ και στην απελευθέρωση των αιχμαλώτων του, στο όνομα του Ιησού.

ΕΔΩ ΓΕΛΑΝΕ!!!

Κυριακή 14 Μαρτίου 2010

Ή θα είμαστε όλοι μαζί ή, αν διαφωνούμε πλέον ριζικά, δεν πρέπει να έχουμε θέσεις ευθύνης", αναφέρει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος σε συνέντευξή του στην εφημερίδα "Realnews", αναφερόμενος στα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ και προσθέτει:


"Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορεί σε μια παράταξη να υπάρχουν δύο συμπεριφορές, μια συμπεριφορά να αντιλαμβάνεται το μέγεθος των ευθυνών της και μια άλλη να προσπαθεί αν αρέσει, δηλαδή να αντιμετωπίζει τα γεγονότα με τρόπο ιδιοτελή και με την πρόθεση του εντυπωσιασμού".
Κατά τον κ. Πάγκαλο, ο πολιτικός "πρέπει να ξέρει να δένει τον εαυτό του στο κατάρτι και, αν χρειαστεί, να βάλει και βουλοκέρι στα αυτιά".
Αναφερόμενος στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σημειώνει ότι "η ΝΔ λέει ότι μας στηρίζει και το λέει υποκριτικά", ενώ παράλληλα "μας υπονομεύει με όλους τους δυνατούς τρόπους".
Για Αλέξη Τσίπρα και Μανόλη Γλέζο
Επιτίθεται στον πρόεδρο του ΣΥΝ Αλέξη Τσίπρα, λέγοντας ότι "δεν είναι σοβαρός πολιτικός" , ότι "είναι υπέρ της διάλυσης των πάντων" και ότι "παριστάνει τον εκπρόσωπο του κοινοβουλευτικού κόμματος μέσα στη Βουλή και βγαίνει έξω και τίθεται επικεφαλής διαδηλώσεων που περιλαμβάνουν εξωκοινοβουλευτικά στοιχεία, τα οποία δεν σέβονται ούτε τους θεσμούς, ούτε τις αξίες αυτού του τόπου, ούτε τα σύμβολα".
Ο κ. Πάγκαλος χαρακτηρίζει "ατυχές περιστατικό" τα χημικά που δέχθηκε ο Μανώλης Γλέζος, προσθέτοντας ωστόσο: "Δεν ξέρω τι δουλειά είχε ο Μανώλης Γλέζος επιτιθέμενος εναντίον της φρουράς του Αγνωστου Στρατιώτη".
Αναφερόμενος στα ταξίδια του πρωθυπουργού στο εξωτερικό, τα χαρακτήρισε απαραίτητα, "γιατί υπήρξε ένα κακό κλίμα που δημιουργείται από αντικειμενικά προβλήματα για τα οποία υπάρχει υπευθυνότητα δική μας και από ορισμένες τάσεις της κοινής γνώμης".
"Το ευρώ-συνεχίζει- ήταν γυμνό και ανυπεράσπιστο μπροστά στη δύναμη που έχουν τα κερδοσκοπικά κέντρα. Το συμπέρασμα που βγάλαμε ήταν σωτήριο για εμάς, αλλά ήταν ταυτόχρονα και μια συμβολή στη διαχείριση της παγκόσμιας οικονομίας. Και πιστεύω ότι έτσι θα το γράψει η ιστορία αυτό το ταξίδι του Γιώργου Παπανδρέου".
Και θα σχολιάσω εγώ:
Τι δουλειά είχε  κ: Πάγκαλε ο κύριος Γλέζος στο Σύνταγμα; Και μάλιστα τέτοιος σωματώδης
μπρατσαράς που είναι, επιτέθηκε και στη φρουρά του Άγνωστου Στρατιώτη,και λίγο ακόμα
θα τους έκανε σκόνη....ΘΗΡΊΟ ο Γλέζος!!!...Να τα βάλει με κοτζάμ φρουρά! Έλα ντε τι δουλειά μπορεί να είχε κ:Πάγκαλε;Είπε να περάσει να πιεί ένα καφεδάκι για να περάσει την ώρα του....
Αλλά κατά (λάθος) πέρασε από κεί και κοίτα τι έγινε;
κ_ Πάγκαλε,αν έμοιαζες στο μικρό δακτυλάκι στο κ_ Γλέζο ο τόπος σήμερα θα είχε ένα πολιτικό
προς θαυμασμό και προς παράδειγμα.....Και θα είχες το σθένος και τη μαγκιά να πεις:
Κάναμε λάθος δεν έπρεπε να γίνει αυτό που έγινε στο Γλέζο,αλλά και σε κανένα έλληνα πολίτη.
Τώρα αν είναι σοβαρός πολιτικός ο κ_ Τσίπρας άσε να το κρίνει ο ίδιος ο λαός....
Κοιτάξτε εσείς να βγάλετε το βουλοκέρι από τα αυτιά σας,για να ακούσετε τις κραυγές του λαού
που διαμαρτήρεται  και φωνάζει από τους φόρους τα χαράτσια και τις περικοπές που τους 
έχετε επιβάλλει ,και αφήστε τους άλλους να μιλήσουν..εκτός κι αν δεν έχουμε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ   

Βρήκε φίλο δι΄αλληλογραφίας μετά από 23 χρόνια

Βρήκε φίλο δι΄αλληλογραφίας μετά από 23 χρόνια

Ένα μήνυμα που είχε βάλει μέσα σε μπουκάλι ένας 11χρονος από την ανατολική Γερμανία το 1987, βρέθηκε 23 χρόνια αργότερα σε ποτάμι της δυτικής Γερμανίας, απ΄όπου το ψάρεψε ένα αγόρι..........14:1

Ένα μήνυμα που είχε βάλει μέσα σε μπουκάλι ένας 11χρονος από την ανατολική Γερμανία το 1987, βρέθηκε 23 χρόνια αργότερα σε ποτάμι της δυτικής Γερμανίας, απ΄όπου το ψάρεψε ένα αγόρι, μετέδωσαν σήμερα τα γερμανικά ΜΜΕ.
Ο Γιούρι Μάιμπον, εννέα ετών, βρήκε το μπουκάλι και το ξεθωριασμένο μήνυμα, σε ποταμό της πόλης Γκέτινγκεν

Το είχε γράψει ένα αγόρι που αναζητούσε φίλο δι΄αλληλογραφίας στην ανατολική Γερμανία.
Ο συγγραφέας του μηνύματος Μάρκο Μπόντε δήλωσε "πολύ έκπληκτος" από την ανακάλυψη.
Σήμερα είναι 34 ετών και εργάζεται ως ηλεκτρολόγος μηχανικός.
Ακόμη θυμάται την ημέρα που μαζί με τους φίλους του είχαν κλείσει σε μπουκάλια τα μηνύματά
τους.

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ

Θέλω να πω ένα μεγάλο <<ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ>>
Στον αδελφό μου, που μου στάθηκε δίπλα μου 
και εξακολουθεί να με τρέχει στα νοσοκομεία,
και στον πατέρα μου που παρά την ηλικία του
τρέχει κι αυτός όσο μπορεί, σε αυτό το πρόβλημα
που έχω με την υγεία μου.
Επίσης την Γιώτα, την Κων/να, που με αγάπη 
μου συμπαραστέκονται ,και όλους όσους με 
στηρίζουν με την αγάπη τους.......

Ελλάδα: Διαμαρτυρία του blog "youpayyourcrisis.


Ελλάδα: Διαμαρτυρία του blog "youpayyourcrisis.blogspot.com" και πολιτών στο Σύνταγμα για τα οικονομικά μέτρα

Με πρωτοβουλία μπλόγκερ και πολιτών πραγματοποιήθηκε  διαμαρτυρία κατά των οικονομικών μέτρων της κυβέρνησης στην πλατεία Συντάγματος.
Οι μπλόγκερ που έχουν δημιουργήσει το μπλογκ www.youpayyourcrisis.blogspot.com δηλώνουν ότι έχουν στόχο να ενημερώνουν για τις πραγματικές αιτίες της παγκόσμιας και της ελληνικής οικονομικής κρίσης με έγκυρη αρθρογραφία από τον ελληνικό και διεθνή έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο και να πληροφορούν για τις λαϊκές κινητοποιήσεις και εκδηλώσεις εναντίον των μέτρων που έχουν ληφθεί.
Συγκεκριμένα, κάνουν λόγο για «καταιγιστική επιδρομή της κυβέρνησης κατ' εντολή των αγορών και του διευθυντηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα πορτοφόλια και τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων», ενώ παράλληλα καταγγέλλουν την κυβέρνηση για «πρωτοφανή ενδοτικότητα προς τη διεθνή μαφία των "δανειστών" και αμέλεια να στραφεί προς την κατεύθυνση αυτών που σφετερίστηκαν τον πλούτο της χώρας».
Και μπραβο τους!!!Εχουν τα κότσια και τον αντρισμό να το κάνουν...Να βγούνε στους δρόμους και
να υψώσουν τη φωνή τους, ενάντια στο βρώμικο κατεστημένο και στο σάπιο κύκλωμα αυτής
της χώρας.
Για σοβαρούς λόγους υγείας δε μπορώ να βρεθώ δίπλα τους και να τους συμπαρασταθώ,όμως
από δω που βρίσκομαι τους θαυμάζω για το μαχητικό τους πνεύμα ......
Αφού έγινε η αρχή, πολλοί θα ακολουθήσουν τη κίνησή τους φαντάζομαι.....ΜΑΧΗ -ΑΓΩΝΑΣ-
ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ-ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ-ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.........

Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010

το θέμα Παπουτσή δεν έχει κλείσει

Κάποιοι επιμένουν ότι το θέμα Παπουτσή δεν έχει κλείσει με τις δηλώσεις που έκανε προχθές στον ΑΝΤ1. Πληροφορίες φέρουν τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου να πιέζει για την «παραδειγματική του τιμωρία», με το επιχείρημα ότι δεν είναι δυνατό να μείνει στη θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου μετά την επίθεση που εξαπέλυσε στον Φίλιππο Σαχινίδη. Η εισήγηση προς τον πρωθυπουργό είναι να προχωρήσει στην καθαίρεσή του από το αξίωμα που κατέχει και να τον αφήσει… απλό στρατιώτη της παράταξης, κάτι δηλαδή σαν τον Κώστα Σκανδαλίδη. Δεδομένης πάντως της σχέσης Παπανδρέου – Παπουτσή, βλέπω ότι είναι δύσκολο να συμβεί κάτι τέτοιο.

Σχεδίαζαν τη δολοφονία του σουηδού καρτουνίστα Λαρς Βιλκς,

Τέσσερις άνδρες και τρεις γυναίκες, όλοι μουσουλμάνοι μετανάστες στην Ιρλανδία, συνελήφθησαν από τις αρχές, κατηγορούμενοι ότι σχεδίαζαν τη δολοφονία του σουηδού καρτουνίστα Λαρς Βιλκς, ο οποίος είχε αναπαραστήσει σε σκίτσο, τον Μωάμεθ με σώμα σκύλου. Το σκίτσο είχε δημοσιευτεί.
φανατικοί Ισλαμιστές, έχουν επικηρύξει με 100.000 δολάρια τον καρτουνίστα.
Οι συλληφθέντες είναι ηλικίας από 25 έως 45 ετών και συνελήφθησαν μετά από έρευνες της αστυνομίας.
Ο Σουηδός, βρίσκεται υπό αστυνομική προστασία στη Σουηδία, δήλωσε ότι αγνοούσε τις συλλήψεις για την σχεδιαζόμενη δολοφονία και ότι δεν "τρέμει ακριβώς από το φόβο του".

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Μία η ώρα, τέλος τα όργανα στα κέντρα διασκέδασης της Αθήνας


Περιορίζεται το ωράριο μουσικής
Μία η ώρα, τέλος τα όργανα στα κέντρα διασκέδασης της Αθήνας

Αθήνα


Μουσική μέχρι τη 1.00 το πρωί κάθε Παρασκευή και Σάββατο και μέχρι τις 11.00 το βράδυ τις υπόλοιπες μέρες θα μπορούν να παίζουν στο εξής μπαρ, εστιατόρια, καφετέριες και άλλα κέντρα διασκέδασης της Αθήνας, μετά την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης να περικόψει κατά δύο ώρες τη σχετική άδεια. Συγκεκριμένα, τη χειμερινή περίοδο η μουσική θα μπορεί να ακούγεται: από Κυριακή μέχρι Πέμπτη έως τις 11.00 το βράδυ, την Παρασκευή, το Σάββατο και τις αργίες μέχρι τη 1.00 τη νύχτα. Το καλοκαίρι το ωράριο παρατείνεται κατά μια ώρα σε σχέση με το χειμώνα.
Η άδεια μουσικής θα ισχύει μέχρι 31 Δεκεμβρίου 2010 και θα δίνεται μόνο σε όσα καταστήματα διαθέτουν κλειστούς και όχι ανοικτούς χώρους. Από την απόφαση εξαιρούνται τα κέντρα διασκέδασης με χωρητικότητα άνω των 200 ατόμων.
Στους καταστηματάρχες που δεν υπακούουν στους κανόνες λειτουργίας θα επιβάλλονται αυστηρές κυρώσεις που φθάνουν μέχρι την οριστική αφαίρεση της άδειας λειτουργίας όταν το κατάστημα έχει σφραγιστεί για λόγους ηχορύπανσης και παραβιάζει τις σφραγίδες.
Όπως δήλωσε στον ΒΗΜΑ FM 99,5 ο αρμόδιος αντιδήμαρχος κ. Ανδρέας Παπαδάκης η απόφαση ελήφθη έπειτα από πολλές καταγγελίες κατοίκων για ηχορύπανση με εντάσεις που φθάνουν και τα 150 ντεσιμπέλ.
Ανάμεσα στις οδούς με μεγάλο πρόβλημα ηχορύπανσης από τη μουσική των κέντρων διασκέδασης περιλαμβάνονται οι Σκουφά και Πλουτάρχου στο Κολωνάκι, η Ηρακλειδών στο Θησείο και η Υμηττού στο Παγκράτι.
Καλά, και έχουν την εντύπωση ότι  το ωράριο αυτό θα κρατηθεί;
Μπορεί κανένας να περορίσει τον Έλληνα ειδικά από τη διασκέδαση;
Δε μας φτάνει το χαράτσι που μας επιβάλλει με περικοπές μισθών,και αυξήσεις σε όλα
τα είδη,έρχεται ο τύπος τώρα ο Γιωργάκης να κάνει περικοπές και στις ώρες της διασκέδασης
των σφιχτοφορολογουμένων Ελλήνων.......Δε νομίζω να πιάσει Γιώργο.....πολύ στενό κορσέ
μας φόρεσες και η ανάσα δυσκολεύεται .....πολύ φοβάμαι μη γίνει καμμία Έκρηξη!!!!Μπαμ.....