Περί διαφθοράς

Ειλικρινά, θέλω να κατανοήσω την επαναλαμβανόμενη, προς πάσα κατεύθυνση, δήλωση του Γ. Παπανδρέου ότι κυβερνά μια...

1. Ειλικρινά, θέλω να κατανοήσω την επαναλαμβανόμενη, προς πάσα κατεύθυνση, δήλωση του Γ. Παπανδρέου ότι κυβερνά μια διεφθαρμένη χώρα, τους πρώτους, τουλάχιστον μήνες, της πρωθυπουργίας του. Αυτή η καθολική μομφή, που αφορά σε όλους τους Ελληνες αδιακρίτως, πέρα από το ότι είναι άδικη, δημιουργεί ηθικό πρόβλημα στον ίδιο. Οι αποδέκτες της πρωθυπουργικής δήλωσης δεν ήταν πολιτικοί ή οικονομικοί παράγοντες που δεν είχαν καμία σχέση με την Ελλάδα.
2.  
3. ΗΤΑΝ ΕΤΑΙΡΟΙ στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ηταν οικονομικοί παράγοντες από τους οποίους εξαρτάται η χρηματοληπτική ικανότητα της χώρας. Ούτε η Ελλάδα είναι χώρα «εξωτική», κάπου ανάμεσα στο αρχιπέλαγος της Καραϊβικής, για την οποία δεν είχαν σχηματίσει ιδία αντίληψη. Επομένως, η δήλωση του πρωθυπουργού είχε τα εξής αποτελέσματα: Πρώτον, οι συνομιλητές του ενθυμούνταν ότι ο Γ. Παπανδρέου είναι γιος και εγγονός πρωθυπουργού. Τέτοιου είδους οικογενειακές αναφορές έχουν τεράστια σημασία για χώρες όπου η παράδοση παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση αξιών και κοινωνικών κωδίκων. Ακόμη, γνώριζαν ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός εκλέγεται ανελλιπώς από το 1981 μέχρι σήμερα, έχοντας διατελέσει και υπουργός σε πλείστα όσα υπουργεία καθ’ όλη τη διάρκεια που το ΠΑΣΟΚ βρισκόταν στην εξουσία. Επομένως, ακόμη και οι καλοπροαίρετοι θα έκαναν το συνειρμό ότι και ο πρωθυπουργός, που ενώπιόν τους ένιψε τας χείρας του, έχει συμμετοχή και ευθύνη στη διαφθορά της χώρας. Από μόνος του ο λαός δεν διαφθείρεται. Η πολιτική ηγεσία που τον καθοδηγεί και του «διδάσκει» νοοτροπίες έχει την ευθύνη. Δεύτερον, αν ο πρωθυπουργός πίστευε ότι μία de profundis εξομολόγηση για το ποιας ποιότητας πολίτες κυβερνά θα έκανε τους συνομιλητές του ηπιότερους στις απαιτήσεις τους, εφεκτικότερους στις αποφάσεις τους, με μεγαλύτερη κατανόηση για τη δική του θέση, έκανε λάθος. Το δόγμα ότι κάθε κυβέρνηση αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο εξουσίας χωρίς συνέχεια είναι ελληνική πατέντα. Παγκοσμίως το κράτος έχει συνέχεια και οι αποφάσεις που λαμβάνονται δεν είναι έγκυρες μόνον για την κυβέρνηση που τις υπογράφει, αλλά είναι δεσμευτικές για τη χώρα.
4.  
5. ΟΜΩΣ, μια διεφθαρμένη χώρα εκλέγει ως ηγέτη της έναν διεφθαρμένο πολιτικό. Δεν μπορεί διεφθαρμένοι πολίτες να μην τείνουν ευήκοον ους στους διεφθαρμένους πολιτικούς, από τους οποίους προσδοκούν να συνεχίσουν να ζουν κατά τον ίδιο σπάταλο, έκλυτο, ανεύθυνο τρόπο. Ποια ήταν τα αποτελέσματα της πρωθυπουργικής δήλωσης-δέσμευσης έναντι των συνομιλητών του; Να ζητηθεί η παραδειγματική τιμωρία των Ελλήνων, ενώ στο βάθος όλοι ήξεραν ότι ουδείς αναμάρτητος από εκείνους που προΐσταντο στο λίθο του αναθέματος. Ετσι φτάσαμε ως εδώ. Το χείριστο είναι ότι έτσι θα πορευτούμε…